Een van de meest voorkomende misvattingen over jicht, zo blijkt uit een artikel van de Arthritis Foundation, is dat het dieet de belangrijkste oorzaak is. Jicht, of jichtachtige artritis, is een pijnlijke aandoening die wordt veroorzaakt door een hoog urinezuurgehalte in het bloed, wat kan leiden tot afzetting van urinezuurkristallen in de gewrichten en weefsels. Meestal tast jicht het grote teengewricht aan, maar het kan ook voorkomen in de handen, voeten, polsen, enkels, knieën en ellebogen.
Zuur wordt op natuurlijke wijze in het lichaam gevormd wanneer verbindingen genaamd purines worden afgebroken. Het meeste urinezuur (ongeveer tweederde) wordt geproduceerd wanneer onze cellen verouderen en afsterven, maar ongeveer een derde van het urinezuur in ons lichaam wordt geproduceerd door de afbraak van purines die in veel voedingsmiddelen en dranken worden aangetroffen. Tot de meest purinerijke voedingsmiddelen en dranken behoren rood vlees, schaaldieren, alcoholische dranken (vooral bier) en suikerhoudende dranken. Mensen met jicht proberen gewoonlijk dergelijke voedingsmiddelen en dranken te vermijden om de hoeveelheid urinezuur in hun lichaam te verlagen.
Verschillende factoren kunnen bijdragen tot verhoogde urinezuurspiegels in het bloed en de ontwikkeling van jicht (b.v. gewrichtsschade, infectie, geneesmiddelen, enz.) Het doel van een recente studie, gepubliceerd in The BMJ, was verschillende voedingsmiddelen te testen op verbanden met urinezuurspiegels en binnen een algemene bevolking te bepalen in welke mate voeding bijdraagt tot urinezuurspiegels in vergelijking met erfelijke genetische variaties. De bevindingen van de studie suggereren dat, tenminste in een populatie zonder jicht, genetica een veel grotere rol speelt dan voeding bij het bevorderen van hoge urinezuurspiegels in het bloed.
Het is belangrijk dat de erkenning van een belangrijke genetische component aan deze aandoening kan helpen de stigmatisering en verlegenheid te verminderen die sommige mensen hebben als gevolg van een aandoening die velen zien als zelf toegebracht en het resultaat van ongezonde leefgewoonten. De hoop is dat deze nieuwe informatie die mensen met jicht kan helpen empoweren die terughoudend zijn geweest om hulp te zoeken.
Volgens een begeleidend redactioneel, levert het nieuwe onderzoek “belangrijk bewijs dat veel van de voorliefde van patiënten voor en jicht niet-modificeerbaar is, waardoor deze schadelijke maar gevestigde opvattingen en praktijken worden tegengegaan.”
De onderzoekers verzamelden en analyseerden gegevens van 8.414 mannen en 8.346 vrouwen van Europese afkomst uit vijf lopende op de bevolking gebaseerde cardiovasculaire en voedingsstudies in de Verenigde Staten. Deelnemers werden uitgesloten van deze studie als ze een nierziekte of jicht hadden, of als ze urinezuurverlagende geneesmiddelen of diuretica (waterpillen) gebruikten. De deelnemers vulden voedingsenquêtes in, lieten hun bloedspiegel urinezuur meten en ondergingen genetische tests.
Door de antwoorden van de deelnemers op de enquête te vergelijken met de bloedspiegel urinezuur, vonden de onderzoekers zeven voedingsmiddelen geassocieerd met verhoogde urinezuurspiegels (bier, sterke drank, wijn, aardappelen, gevogelte, frisdrank en vlees) en acht voedingsmiddelen geassocieerd met verlaagde urinezuurspiegels (eieren, pinda’s, koude granen, magere melk, kaas, bruin brood, margarine en niet-citrusvruchten). Toen ze berekenden hoe groot de invloed van elk van deze voedingsmiddelen op de urinezuurspiegel was, ontdekten ze dat de voedingsmiddelen afzonderlijk minder dan 1% van de variatie in urinezuurspiegels bij alle deelnemers verklaarden.
De onderzoekers gebruikten vervolgens vier voedingsscores om te zien of algemene voedingspatronen variaties in urinezuurspiegels beïnvloedden. In totaal verklaarden de dieet-scores minder dan 0,3% van de variatie in uraatniveaus bij de deelnemers aan de studie.
Volgende, de onderzoekers keken naar 30 genvariaties die eerder in verband waren gebracht met bloed urinezuurspiegels bij Europeanen (aangezien de deelnemers aan de studie allemaal van Europese afkomst waren). Zij ontdekten dat deze veel voorkomende overgeërfde genetische varianten in het DNA van de deelnemers ongeveer 23,9% van de variatie in urinezuurniveaus konden verklaren. Varianten in het SLC2A9-gen, een gen dat verband houdt met het transport van urinezuur in de nieren, waren bijvoorbeeld het sterkst geassocieerd met variërende urinezuurspiegels, en verklaarden ongeveer 4% van de variatie in urinezuurspiegels. De onderzoekers concludeerden dat voor hun studiedeelnemers, het totale dieet “veel minder variantie in niveaus verklaarde in vergelijking met geërfde genetische varianten.”
De onderzoekers erkenden dat de studie beperkingen had. De gegevens zijn specifiek voor de Europese populatie zonder jicht die zij in hun studie hebben opgenomen. Het is niet duidelijk of hun conclusies ook van toepassing zijn op individuen met jicht, omdat zij niet werden bestudeerd.
Deze studie was niet ontworpen om het risico op het ontwikkelen van jicht te voorspellen of de behandeling te veranderen, en aanvullende studies zouden nodig zijn om te bepalen of individuen met deze varianten meer kans hebben om jicht te ontwikkelen. Dit werk kan echter van invloed zijn op mensen met jicht en hun zorgverleners door “wijdverbreide gemeenschapspercepties” dat hoge urinezuurniveaus voornamelijk worden veroorzaakt door voeding, in twijfel te trekken.