Jeśli szukasz jednego prostego sposobu, aby pracować więcej wdzięczności w swoim życiu i rozszerzyć swoją wyobraźnię w tym samym czasie, nie ma lepszej pojedynczej rzeczy do czytania niż poezja. Podobnie jak wdzięczność, wiersze wydają się nieuniknione i natychmiastowe; wydają się uchwycić czystszą lub wyższą jasność świata – nawet jeśli ich język lub forma mogą być nieco mylące.
Wiersze są idealną rzeczą do czytania, gdy próbujesz poprawić swoje umiejętności okazywania wdzięczności, ponieważ skłaniają nas, jako czytelników, do pełniejszego postrzegania świata. Bycie obecnym i świadomym w danej chwili pomaga nam być wdzięcznym – to oczywiste. A wiersze są także – przynajmniej… cóż, czasami – często małe. Te małe rzeczy mają znaczenie: każdy, kto prowadził dziennik wdzięczności, potwierdzi to.
Gdy czytasz wiersz i próbujesz ćwiczyć okazywanie wdzięczności, zwróć uwagę na wszystkie zmysłowe szczegóły w piśmie. Obserwuj rytm słów; zauważ, jak wyglądają na stronie. Pamiętaj o wszystkich drobnych wyborach, które składają się na konstrukcję wiersza – tak, to trochę jak powrót z lekcji angielskiego, ale jak tylko przypomnisz sobie, że nawet wyrównanie wiersza do lewej strony jest stwierdzeniem, będziesz w stanie lepiej docenić całą pracę włożoną w tworzenie literatury. Wierzę, że trenowanie siebie, by być bardziej wrażliwymi czytelnikami pomaga nam kultywować to uznanie dla piękna i intencji w codziennym życiu. Te 9 wierszy jest wspaniałych do spędzenia z nimi czasu – i, bonusowe punkty! – w sposób ukryty lub wyraźny poruszają temat dziękowania.
- ” Butter” Elizabeth Alexander
- ” Msza na dzień św. Tomasza Didymusa ” by Denise Levertov
- „Zwiedzanie Pawilonu Pai-an” Hsieh Ling-yun
- „Dwa kraje” Naomi Shihab Nye
- „A List Of Praises” Anne Porter
- „Błogosławieństwa” Jay Parini
- „The Culture Of Glass” Thylias Moss
- „One Today” Richard Blanco
- „Starfish” Eleanor Lerman
” Butter” Elizabeth Alexander
Dorastając
jedliśmy kotlety z indyka smażone w cytrynie
i maśle, masło i ser na zielonym makaronie,
masło topiące się w małych basenach w sercach
puddingów Yorkshire, masło lepsze
niż sos barwiący biały ryż na żółto,
masło glazurujące kukurydzę w ślizgających się kwadratach,
masło będące lawą w białych wulkanach
grysiku hominy, masło mięknące
w białej misce do kremowania z białym
cukrem, masło znikające w
gniecionych słodkich ziemniakach, z ananasem,
masło roztopione i skręcone do polania
naleśników, masło zlizane z talerza
z ciepłym syropem Alaga.
” Msza na dzień św. Tomasza Didymusa ” by Denise Levertov
Praise
flow and change, night and
the pulse of day.
„Zwiedzanie Pawilonu Pai-an” Hsieh Ling-yun
Pamiętam ludzi, którzy znali sto smutków,
i wdzięczność, jaką odczuwali za dary.
Radość i smutek przemijają, każdy po każdym,
powodzenie w jednej chwili, szczęśliwy sukces w następnej.
Ale nie dla mnie. Wybrałem wolność
od trosk tego świata. Wybrałem prostotę.
„Dwa kraje” Naomi Shihab Nye
Nawet teraz, kiedy skóra nie jest sama,
pamięta, że była sama i dziękuje czemuś większemu
że są podróżnicy, że ludzie chodzą do miejsc
większych niż oni sami.
„A List Of Praises” Anne Porter
Chwalcie wodą, burzami deszczu i grzmotami I małymi deszczami, które iskrzą się, gdy wysychają, I słabym, płynącym rykiem oceanu, Który wypełnia nadmorskie wioski, I czystymi strumykami, które płyną w dół gór
„Błogosławieństwa” Jay Parini
Błogosławieństwa nad tymi rzeczami i nie tylko: rzeki i domy pełne światła, gorzkie chwasty, które smakują jak słońce, osłodzone brudem pyrki, twarde jasne kamyki, gąbczaste mchy, unoszenie naszych ciał w powiewy chmur, wszystkie ciepłe jak sen poduszki w przerwie świtu.
„The Culture Of Glass” Thylias Moss
Przyszłość fortun jest produkowanym objawieniem śnieżnej kuli: gdy odpowiedni ktoś dostanie w swoje ręce taki świat, ten świat roztrząsa się na kawałki, szkło stuka w akwarium, półprzezroczyste arowany pozostają niewytłumaczalne, wybucha pragnienie tapera: och stać się szkłem, wsunąć stopę w przezroczysty arowana baby slipper i zatańczyć z księciem, którego szklane paznokcie roztrzaskują się, gdy biegnie za pięknościami o szklanych stopach
„One Today” Richard Blanco
Wracamy do domu: przez blask deszczu lub ciężar śniegu, lub śliwkowy rumieniec zmierzchu, ale zawsze-do domu, zawsze pod jednym niebem, naszym niebem. I zawsze jeden księżyc, jak cichy bęben stukający w każdy dach i każde okno, jednego kraju – nas wszystkich – zwróconych ku gwiazdom nadziei – nowa konstelacja czekająca na to, byśmy ją zmapowali, czekająca na to, byśmy ją nazwali – razem
„Starfish” Eleanor Lerman
To właśnie robi życie. Pozwala ci iść do sklepu, żeby kupić śniadanie i gazetę, na sztywnym kolanie. Pozwala ci wybrać sposób, w jaki zjesz jajka, wypijesz kawę. Potem sadza obok ciebie przy ladzie rybaka, który mówi: „Ostatniej nocy kanał był pełen rozgwiazd”. I zastanawiasz się, czy to wreszcie jakaś wiadomość, czy po prostu kolejny dzień?
Zdjęcia: Corinne Kutz/Unsplash; Giphy (7)
.