Als je op zoek bent naar een eenvoudige manier om meer dankbaarheid in je leven te brengen en tegelijkertijd je verbeelding uit te breiden, is er niets beters om te lezen dan poëzie. Net als dankbaarheid voelen gedichten onvermijdelijk en onmiddellijk; ze lijken een zuiverder of hogere helderheid over de wereld vast te leggen – zelfs als hun taal of vorm misschien een beetje verwarrend is.
Gedichten zijn perfect om te lezen als je probeert je dankbaarheid-vaardigheden te verbeteren, omdat ze ons, als lezers, aanzetten om de wereld vollediger te zien. Aanwezig en bewust zijn in het moment helpt ons dankbaar te zijn – dat is duidelijk. En gedichten zijn ook – tenminste … nou ja, soms – vaak klein. Die kleine dingen zijn belangrijk: iedereen die een dankbaarheidsdagboek heeft bijgehouden, zal dat beamen.
Wanneer je een gedicht leest en probeert te oefenen in het tonen van dankbaarheid, besteed dan aandacht aan alle zintuiglijke details in het schrijven. Let op het ritme van de woorden; let op hoe ze er op de pagina uitzien. Denk aan alle kleine keuzes die nodig zijn om een gedicht op te stellen – ja, het is een beetje een teruggooi uit de Engelse les, maar zodra je je herinnert dat zelfs een gedicht links maken een statement is, kun je al het werk dat in het maken van literatuur gaat zitten beter waarderen. Ik geloof dat als we onszelf trainen om gevoeligere lezers te zijn, we die waardering voor schoonheid en intentie in het dagelijks leven kunnen cultiveren. Deze 9 gedichten zijn geweldig om tijd mee door te brengen – en, bonuspunten! – ze gaan ook impliciet of expliciet over het onderwerp dankzegging.
- “Boter” door Elizabeth Alexander
- ” Mis voor de Dag van St. Thomas Didymus ” door Denise Levertov
- “Visiting Pai-an Pavilion” door Hsieh Ling-yun
- “Twee landen” door Naomi Shihab Nye
- “A List Of Praises” door Anne Porter
- “Zegeningen” door Jay Parini
- “The Culture Of Glass” door Thylias Moss
- “One Today” van Richard Blanco
- “Starfish” door Eleanor Lerman
“Boter” door Elizabeth Alexander
Toen we opgroeiden
aten we kalkoensnippers gesauteerd in citroen
en boter, boter en kaas op groene noedels,
boter smeltend in kleine poelen in de harten
van Yorkshire puddings, boter beter
dan jus die witte rijst geel kleurt,
boter die maïs glaceert in uitglijdende vierkantjes,
boter de lava in witte vulkanen
van hominy grits, boter die zacht wordt
in een witte kom om te worden afgeroomd met witte
suiker, boter die verdwijnt in
opgeklopte zoete aardappelen, met ananas,
gesmolten en gekrulde boter om
over pannenkoeken te gieten, boter die
van het bord wordt gelikt
met warme Alaga-siroop.
” Mis voor de Dag van St. Thomas Didymus ” door Denise Levertov
Praise
flow and change, night and
the pulse of day.
“Visiting Pai-an Pavilion” door Hsieh Ling-yun
Ik herinner me mannen die honderd smarten kenden,
en de dankbaarheid die zij voelden voor geschenken.
Juk en verdriet gaan voorbij, ieder voor zich,
het ene moment een mislukking, het volgende een gelukkig succes.
Maar niet voor mij. Ik heb gekozen voor vrijheid
van de zorgen van de wereld. Ik heb gekozen voor eenvoud.
“Twee landen” door Naomi Shihab Nye
Zelfs nu, wanneer de huid niet alleen is,
herinnert zij zich alleen te zijn en dankt zij iets groters
dat er reizigers zijn, dat mensen naar plaatsen gaan
die groter zijn dan zijzelf.
“A List Of Praises” door Anne Porter
Geef lof met water, Met stormen van regen en donder En de kleine regens die schitteren als ze opdrogen, En het zwakke drijvende oceaan gebrul Dat de kustdorpen vult, En de heldere beekjes die de bergen afreizen
“Zegeningen” door Jay Parini
zegeningen over deze dingen en meer: de rivieren en de huizen vol licht, het bittere onkruid dat naar zon smaakt, de met aarde gezoete knollen, de harde heldere kiezelstenen, de sponsachtige mossen, het optillen van onze lichamen in wolkenluchten, alle slaap-warme kussens in het aanbreken van de dageraad.
“The Culture Of Glass” door Thylias Moss
De toekomst van fortuinen is gefabriceerde openbaring van een sneeuwbol: wanneer de juiste iemand zo’n wereld in handen krijgt, wordt die wereld aan stukken geschud, wordt het glas in het aquarium getikt, blijven halfdoorzichtige arowana’s onverklaarbaar, breekt het verlangen van een tapper uit: oh om glas te worden, om de voet in een doorzichtig babyslofje arowana te laten glijden en te dansen met een prins wiens glazen teennagels versplinteren als hij achter glasvoetige schoonheden aanrent
“One Today” van Richard Blanco
We gaan naar huis: door de glans van de regen of het gewicht van de sneeuw, of de pruimenblos van de schemering, maar altijd-huis, altijd onder één hemel, onze hemel. En altijd één maan als een stille trom die op elk dak en elk raam tikt, van één land – van ons allemaal – met uitzicht op de sterren hoop – een nieuw sterrenbeeld dat op ons wacht om het in kaart te brengen, op ons om het een naam te geven – samen
“Starfish” door Eleanor Lerman
Dit is wat het leven doet. Het laat je naar de winkel lopen om ontbijt en de krant te kopen, op een stijve knie. Het laat je kiezen hoe je je eieren eet en je koffie drinkt. Dan zit er een visser naast je aan de toonbank die zegt: Gisteravond zat het kanaal vol met zeesterren. En je vraagt je af, is dit een boodschap, eindelijk, of gewoon een andere dag?
Images: Corinne Kutz/Unsplash; Giphy (7)