Połączenie chemii typu „click” z dyskretnymi procesami fotochemicznymi doprowadziło do powstania nowej klasy reakcji typu „click”, znanych pod wspólną nazwą chemii typu „photoclick”. Te wyzwalane światłem reakcje typu „click” pozwalają na syntezę różnorodnych struktur organicznych w szybki i precyzyjny sposób w łagodnych warunkach. Ponieważ światło oferuje niezrównaną kontrolę przestrzenno-czasową nad generowaniem reaktywnych produktów pośrednich, chemia fotoklikowa stała się niezbędnym narzędziem dla szerokiego zakresu zastosowań, w tym funkcjonalizacji powierzchni, łączenia i sieciowania polimerów oraz znakowania biomolekularnego w naturalnym środowisku komórkowym. W ciągu ostatniej dekady opracowano coraz większą liczbę reakcji fotoklikania, szczególnie tych opartych na 1,3-dipolarnej cykloaddycji i reakcjach Dielsa-Aldera, ze względu na ich doskonałą kinetykę reakcji, selektywność i biokompatybilność. Niniejszy przegląd podsumowuje ostatnie postępy w rozwoju reakcji fotoklikowych i ich zastosowania w biologii chemicznej i materiałoznawstwie. Szczególny nacisk położono na kontekst historyczny i mechanistyczne spojrzenie na każdą z wybranych reakcji. Przedstawiona tutaj dogłębna dyskusja powinna stymulować dalszy rozwój tej dziedziny, w tym projektowanie nowych sposobów fotoaktywacji, ciągłe poszerzanie zakresu λ-ortogonalnej tandemowej chemii fotoklikowej oraz innowacyjne wykorzystanie tych unikalnych narzędzi w biokoniugacji i syntezie nanomateriałów.

.