Fruit Lover | 28.02.2018
Gdy Matka Natura poczęła figę, najwyraźniej zadała sobie pytanie: „Dlaczego iść na łatwiznę?”. Roślina ta, aby wydać owoce, polega na niezwykle złożonym – i nieco makabrycznym – procesie zapylania.
Życie osy figowej toczy się ściśle określonym torem. Jej ostatecznym celem jest środek owocu.
Zacznijmy od momentu, w którym samica osy figowej wspina się na figę. Nie musi się zagłębiać, natura zostawiła dla niej mały otwór. Ale krótkie kolce na jej głowie ułatwiają jej przejście przez niedojrzały owoc.
Jednak miejsca jest niewiele. Po drodze, owad, który jest tylko 2 do 3 milimetrów wielkości, straci skrzydła, a także duże segmenty anten i nóg. W ten sposób jej los jest przesądzony: osa nigdy nie pojawi się ponownie. Nie ma takiej potrzeby. Przenosi ona pyłek z figi, w której się urodziła, aby zapylić figę, w której zginie.
Dramat wewnątrz
Aby zrozumieć, dlaczego osa musi wspinać się do środka, trzeba wiedzieć, że figa nie jest jak inne rodzaje owoców. W przeciwieństwie do jabłka, na przykład, nie rozwija się z kwiatu. Jest to raczej zbiór małych kwiatków w gruszkowatej obudowie. Innymi słowy, to co jemy to kwiaty, które w przypadku figi nie znajdują się na zewnątrz, ale wewnątrz owocu.
Osa przenosi pyłek do centrum tego zbioru kwiatów i składa jaja. Następnie umiera. Nie zapylające osy odrzucają swoje jaja i żyją w ten sam sposób.
Jak figa się rozwija, jaja dojrzewają, aby stać się larwami, które zamieniają się w poczwarki, a następnie w osy. Pierwszym oficjalnym aktem dla osobników męskich jest kopulacja z samicą. Następnie samce drążą tunel w figach. Matka Natura ma dla nich niewiele więcej w zanadrzu. Samce większości gatunków rodzą się bez skrzydeł i nie żyją długo, gdy już wydostaną się z owocu.
Samice podążają za swoimi męskimi odpowiednikami z tuneli, zbierając po drodze pyłek, zanim polecą na inne pobliskie drzewo figowe. Tam samica znajdzie nową figę z małym otworem. Wpełznie do środka i straci skrzydła, czułki i nogi. Podróż zaczyna się od nowa.
Czy jemy osę, kiedy wgryzamy się w figę?
Każdy, kto kiedykolwiek jadł figę, zna chrupanie, które przychodzi po ugryzieniu owocu. Czy to znaczy, że żujemy martwe osy? Na szczęście nie. Te chrupiące kawałki, które wpadają nam w zęby, to tak naprawdę tylko nasiona. Enzym zwany ficainą całkowicie rozkłada każdą osę, która się tam znajduje.
Co więcej, uprawiamy figi od tysięcy lat. W tym czasie ludzie stworzyli gatunki fig, które same się zapylają, więc osy nie są potrzebne.
Klaus Esterluss