Unikalną cechą komórek eukariotycznych, odróżniającą je od bakterii, jest obecność otoczonego błoną jądra, które zawiera chromosomalny DNA (zilustrowane; przypis obrazu). Co zaskakujące, struktura przypominająca jądro, która tworzy się podczas infekcji wirusowej bakterii, jest miejscem replikacji wirusowego DNA (link do artykułu).

Podczas infekcji bakterii Pseudomonas fagiem 2O1phi2-1, tworzy się oddzielny przedział, w którym zachodzi replikacja wirusowego DNA. Białko fagowe, gp105, tworzy zewnętrzną warstwę tego przedziału, który początkowo tworzy się w pobliżu jednego końca komórki, a następnie migruje do centrum. Migracja przedziału odbywa się na wrzecionie składającym się z tubulinopodobnego białka PhuZ.

Oprócz wirusowego DNA, pewne białka uzyskują wejście do tego przedziału, w tym wirusowe białka zaangażowane w syntezę DNA i mRNA oraz co najmniej jedno białko komórki gospodarza. Inne białka, takie jak te zaangażowane w translację i syntezę nukleotydów, są wykluczone. Ten podział bardzo przypomina podział jądra komórek eukariotycznych.

Pakowanie wirusowego DNA odbywa się na powierzchni jądra wirusowego. Puste kapsydy fagowe powstają przy błonie cytoplazmatycznej bakterii, następnie migrują do przedziału, gdzie trwale przyczepiają się do powierzchni. Na drodze nieznanego mechanizmu DNA przemieszcza się z przedziału do kapsydu. Następnie kapsydy są uwalniane z powierzchni, aby dalej dojrzewać w cytoplazmie. Ukończone fagi są uwalniane z komórki podczas lizy bakterii.

Te fascynujące obserwacje rodzą szereg pytań bez odpowiedzi. Czy infekcja innymi fagami prowadzi do złożenia wirusowego jądra? Jak cząsteczki selektywnie przemieszczają się do i z tej struktury?

Prawdopodobnie najciekawsze pytanie dotyczy pochodzenia wirusów i komórek. Zgodnie z jedną z hipotez, samoreplikujące się, wirusopodobne kwasy nukleinowe mogły najpierw pojawić się na Ziemi, a następnie komórki bez jądra. Czy jądro było wynalazkiem wirusów?