About Chemotherapy-Induced Nausea and Vomiting (CINV)

Rak jest jedną z głównych przyczyn zgonów na świecie. W 2012 roku na całym świecie zdiagnozowano 14 milionów nowych przypadków raka i odnotowano ponad 8 milionów zgonów z powodu raka.1 U około 40% Amerykanów rak zostanie zdiagnozowany w ciągu ich życia.1 Biorąc pod uwagę rosnącą częstość występowania nowotworów, niezwykle ważne jest, aby pacjenci mieli do dyspozycji skuteczne terapie, które nie tylko będą próbowały uratować im życie, ale także podnieść jego jakość.

Przy około 4 milionach osób rocznie otrzymujących chemioterapię w leczeniu raka,2 chemioterapia jest jedną z najczęściej stosowanych terapii pomagających pacjentom w walce z rakiem.

Worldwide per Year

Jednakże chemioterapii towarzyszą bardzo wyniszczające efekty uboczne. Wiele z obecnie dostępnych chemioterapii powoduje u pacjentów poważne nudności i wymioty po zakończeniu leczenia.

Dotykające 70-80% pacjentów poddawanych chemioterapii,2 nudności i wymioty wywołane chemioterapią (CINV) są jednym z najbardziej osłabiających skutków ubocznych chemioterapii, często przypisywanym jako główna przyczyna przedwczesnego przerwania leczenia przeciwnowotworowego.

CINV dotyczy 70-80% pacjentów poddawanych chemioterapii2

Większość środków stosowanych w chemioterapii powoduje w pewnym stopniu nudności i wymioty. Jednak chemioterapeutyki, które powodują największe nudności i wymioty, dzielą się na dwie grupy: chemioterapię umiarkowanie emetogenną (MEC) i wysoce emetogenną (HEC).3 30-90% pacjentów poddawanych MEC i ponad 90% pacjentów poddawanych HEC doświadcza wymiotów bez leczenia zapobiegawczego.4

*W przypadku połączenia z cyklofosfamidem, środek jest oznaczony jako HEC.

Dwa systemy, które regulują odpowiedź emetyczną organizmu (nudności i wymioty) to system receptorów 5-HT3 i system receptorów NK1. Chemioterapia wyzwala uwalnianie 5-hydroksytryptaminy (5-HT) (znanej również jako serotonina) z komórek w jelicie cienkim, która działa w dwóch miejscach: stymulując receptory 5-HT3 na neuronach w przewodzie pokarmowym oraz stymulując receptory 5-HT3 w mózgu, które kontrolują wymioty. Chemioterapia powoduje również uwalnianie cząsteczki znanej jako substancja P, która działa na receptory neurokininy-1 (NK1) w mózgu, wzmacniając chęć wymiotowania. Systemy te, wraz z innymi centralnymi i obwodowymi neuroprzekaźnikami, takimi jak dopamina i prostaglandyny, działają wspólnie w celu nasilenia uczucia nudności i wywołania wymiotów, stanowiąc naturalny odruch organizmu, który próbuje chronić się przed obcymi toksynami. Antagoniści receptora 5-HT3 i antagoniści receptora NK1 działają synergistycznie na dwa z krytycznych szlaków zaangażowanych w odruch wymiotny, aby złagodzić jeden z kluczowych, ograniczających leczenie skutków ubocznych chemioterapii.

Nudności i wymioty występujące w ciągu pierwszej doby po podaniu chemioterapeutyków uważane są za ostre CINV, natomiast nudności i wymioty w dniach 2-5 po podaniu chemioterapeutyków uważane są za opóźnione CINV.

1. National Cancer Institute. Statystyki nowotworów. http://www.cancer.gov/about-cancer/what-is-cancer/statistics. Accessed October 4, 2016.

2. Transparency Market Research. CINV Existing and Pipeline Drugs Market: Global Industry Analysis, Size, Share, Growth, Trends and Forecast, 2014-2020. http://www.transparencymarketresearch.com/cinv-market.html. Accessed October 4, 2016.

3. Basch E et al. Antiemetics: American Society of Clinical Oncology Clinical Practice Guideline Update. J Clin Oncol. 2011;29:4189-4197.

4. Kris M et al. American Society of Clinical Oncology Guideline for Antiemetics in Oncology: Update 2006. J Clin Oncol. 2006;24:2932-2947.

Wszystkie zarejestrowane znaki towarowe są własnością ich właścicieli.

.