Over chemotherapie-geïnduceerde misselijkheid en braken (CINV)

Kanker is een van de belangrijkste doodsoorzaken wereldwijd. In 2012 zijn er wereldwijd 14 miljoen nieuwe gevallen van kanker gediagnosticeerd en meer dan 8 miljoen kankergerelateerde sterfgevallen.1 Bij ongeveer 40% van de Amerikanen zal tijdens hun leven de diagnose kanker worden gesteld.1 Gezien de toenemende prevalentie van kanker is het van cruciaal belang dat patiënten effectieve therapieën hebben om niet alleen te proberen hun leven te redden, maar ook om hun levenskwaliteit te verhogen.

Met ongeveer 4 miljoen mensen per jaar die chemotherapie krijgen voor de behandeling van kanker,2 is chemotherapie een van de meest gebruikte therapieën om patiënten te helpen kanker te bestrijden.

Wereldwijd per jaar

Maar chemotherapie gaat gepaard met zeer slopende bijwerkingen. Veel van de momenteel beschikbare chemotherapieën veroorzaken bij patiënten ernstige misselijkheid en braken na de behandeling.

Maakt 70-80% uit van de patiënten die chemotherapie ondergaan,2 chemotherapie-geïnduceerde misselijkheid en braken (CINV) is een van de meest verzwakkende bijwerkingen van chemotherapie, die vaak wordt toegeschreven als een belangrijke oorzaak van het voortijdig afbreken van de kankerbehandeling.

CINV treft 70-80% van de patiënten die chemotherapie ondergaan2

De meeste chemotherapiemiddelen veroorzaken een zekere mate van misselijkheid en braken. De chemotherapeutica die de ergste mate van misselijkheid en braken veroorzaken, worden echter in twee groepen ingedeeld: matig emetogene chemotherapie (MEC) en zeer emetogene chemotherapie (HEC).3 30-90% van de patiënten die MEC ondergaan en meer dan 90% van de patiënten die HEC ondergaan, krijgt te maken met braken zonder preventieve behandeling.4

*In combinatie met cyclofosfamide wordt het middel aangeduid als HEC.

Twee van de systemen die de emetische reactie (misselijkheid en braken) van het lichaam reguleren, zijn het 5-HT3-receptorsysteem en het NK1-receptorsysteem. Chemotherapie veroorzaakt het vrijkomen van 5-hydroxytryptamine (5-HT) (ook bekend als serotonine) uit cellen in de dunne darm, dat op twee plaatsen werkt: het stimuleren van 5-HT3-receptoren op neuronen in het maagdarmkanaal en het stimuleren van 5-HT3-receptoren in de hersenen die het braken regelen. Chemotherapie veroorzaakt ook het vrijkomen van een molecule die bekend staat als substantie P, die inwerkt op de neurokinine-1 (NK1) receptoren in de hersenen om het verlangen om over te geven te versterken. Deze systemen werken, samen met andere centrale en perifere neurotransmitters zoals dopamine en prostaglandinen, samen om het gevoel van misselijkheid te doen escaleren en braken te induceren, wat de natuurlijke reflex van het lichaam is om zich tegen vreemde toxines te beschermen. 5-HT3-receptorantagonisten en NK1-receptorantagonisten werken synergetisch op twee van de kritieke paden die betrokken zijn bij de braakreflex om een van de belangrijkste behandelingsbeperkende bijwerkingen van chemotherapie te verlichten.

Misselijkheid en braken die binnen de eerste dag na de toediening van chemotherapiemiddelen optreden, worden als acute CINV beschouwd, terwijl misselijkheid en braken op de dagen 2-5 na de toediening van chemotherapiemiddelen als vertraagde CINV worden beschouwd.

1. Nationaal Kankerinstituut. Kankerstatistieken. http://www.cancer.gov/about-cancer/what-is-cancer/statistics. Accessed October 4, 2016.

2. Transparency Market Research. CINV Bestaande en pijplijngeneesmiddelenmarkt: Global Industry Analysis, Size, Share, Growth, Trends and Forecast, 2014-2020. http://www.transparencymarketresearch.com/cinv-market.html. Accessed October 4, 2016.

3. Basch E et al. Antiemetica: American Society of Clinical Oncology Clinical Practice Guideline Update. J Clin Oncol. 2011;29:4189-4197.

4. Kris M et al. American Society of Clinical Oncology Guideline for Antiemetics in Oncology: Update 2006. J Clin Oncol. 2006;24:2932-2947.

Alle geregistreerde handelsmerken zijn het eigendom van hun respectieve eigenaars.