Het menselijke major histocompatibility complex (MHC), ook wel human leucocyte antigens (HLA) genoemd, bestaat uit drie groepen moleculen, aangeduid als MHC klasse I, klasse II en klasse III. De genomische regio van het MHC klasse II, of de HLA-D-regio, bevat de genen die coderen voor de HLA-DR-, -DQ- en -DP-antigenen. De MHC klasse II moleculen worden opgebouwd door de niet-covalente associatie van α/β heterodimeren. Zowel de zware (α) als de lichte (β) ketens omspannen het celmembraan. Zij hebben een molecuulgewicht van respectievelijk 31-33 kDa en 26-29 kDa. HLA-DR-moleculen worden aangetroffen op antigeen-presenterende cellen (APC), d.w.z. dendritische cellen, B-lymfocyten, monocyten, macrofagen, Langerhans-cellen en thymische epitheelcellen. Zij komen ook tot expressie op geactiveerde T-cellen, maar niet op granulocyten, bloedplaatjes of rode bloedcellen. T-cellen in rust of endotheelcellen die deze moleculen normaal niet tot expressie brengen, kunnen tot expressie worden geïnduceerd. HLA-DR komt ook tot expressie op sommige hematopoietische progenitorcellen in verschillende stadia van differentiatie.