Gelijk waar het stigma vandaan komt, film en tv houden het ongetwijfeld in stand. Leah Berkenwald wees er in een artikel voor Scarleteen op dat bijna elke film van Judd Apatow een grap over herpes bevat. Living Sphere heeft een grote lijst van films, TV-programma’s en boeken waarin genitale herpes wordt genoemd, waarbij veel van de films en TV-programma’s de draak steken met mensen die het hebben. Soms suggereren de grappen direct dat mensen met genitale herpes hoeren of bedriegers zijn, of ze leggen indirect het verband, zoals de klassieke Hangover-zin: “What happens in Vegas, stays in Vegas. Behalve herpes.” De prevalentie van deze grappen kan mensen met genitale herpes ervan weerhouden zich open te stellen.
Jennifer Lemons, een 42-jarige schrijfster en komiek uit Richmond, Virginia, is niet beledigd als ze herpesgrappen hoort, maar zegt dat ze vroeger gevoeliger was voordat ze de feiten leerde kennen. Ze heeft vrede gesloten met haar genitale herpes, die drie jaar geleden bij haar werd vastgesteld, nadat ze zich ervoor schaamde. Toen ze zich realiseerde hoe vaak het voorkomt en hoe je het kunt krijgen na slechts één seksuele ontmoeting, begon ze die feiten te delen om herpesgrappen te bestrijden.
“Als mensen alle info hadden, zou het niet meer grappig zijn,” zei Lemons. “Je moet bedenken, als inderdaad het statuut één op vier is, en je vertelt een grap op een feestje waar 20 mensen zijn, zijn er waarschijnlijk een paar mensen daar die je niet uitschelden, maar wiens gevoelens gekwetst zijn.”
Lemons benadert haar romantische leven pragmatisch: “Als je het niet leuk vindt, ga dan niet met me uit”, zegt ze tegen jongens. Lemons was getrouwd en haar toenmalige echtgenoot overwoog en onderzocht de voorwaarde alvorens met haar uit te gaan. Ze heeft het hem nooit verteld, omdat ze condooms gebruikten, medicijnen slikten en seksueel contact vermeden tijdens haar uitbarstingen – die bij haar meestal op haar rug en taille voorkomen.
Niet elke man met wie Lemons uitging, vond het echter goed. Ze onthult de aandoening altijd op de tweede date, nadat ze zich realiseert dat ze de man leuk genoeg vindt om weer uit te gaan. Een jongen met wie Lemons uitging, zei dat hij haar herpes oké vond, maar na de eerste keer dat ze seks hadden, werd het duidelijk dat hij haar geslachtsdelen inspecteerde en “het vermomde als voorspel,” zei Lemons.
“Ik vroeg uiteindelijk: ‘Gevonden waar je naar op zoek was?'” zei Lemons. “Ik was een beetje boos en gekwetst en hij was echt in verlegenheid gebracht. Hij gaf wel toe dat hij op zoek was naar tekenen op basis van wat hij op internet had gelezen… Het was duidelijk dat hij niet klaar was voor een seksuele relatie met mij.”
Anderen zijn veel harder met hun diagnose omgegaan dan Lemons. Een heel spectrum van diagnosereacties is te vinden op een Topix.com-forum dat in 2009 werd gepost en tot op de dag van vandaag reacties ontvangt. De jongen die het postte, toen 16, had moeite met het accepteren van zijn diagnose en was op zoek naar advies. In de vijf jaar daarna kwamen er reacties van mensen die advies gaven en hun eigen verhaal vertelden, maar ook van mensen die dreigden de ziekte te verspreiden of zeiden dat het een vloek van God was vanwege zondige promiscuïteit. Een meisje vroeg: “Wat is de zin van het leven?” Velen uitten het verlangen geliefd en geaccepteerd te worden en de angst dat ze die vreugden nooit meer zullen ervaren. Sommigen konden het permanente karakter ervan niet accepteren. Een meisje wachtte tot het huwelijk om seks te hebben en kreeg het van haar man en een ander kreeg het na verkracht te zijn.