Abstract

In 1897 publiceerde Henry Havelock Ellis Sexual Inversion, de eerste Engelse monografie over homoseksualiteit. Het kostte hem vijf jaar om alle gegevens en case-studies te verzamelen; het kostte ook twee jaar samenwerking met een literator, John Addington Symonds, en hulp van verschillende Amerikaanse en continentale medische schrijvers, evenals van zijn persoonlijke vrienden.1 Ellis’ doel met de publicatie van zijn studie van gedragingen van personen van hetzelfde geslacht was aan te tonen dat verlangens van hetzelfde geslacht slechts een ‘natuurlijke’ uitdrukking waren van het seksuele instinct: hij stelde voor dat homoseksualiteit een gemeenschappelijke biologische manifestatie was bij zowel mensen als dieren. Hij gebruikte ook voorbeelden uit zowel antropologische als historische studies om aan te tonen dat homoseksualiteit aanwezig was in een breed scala van verschillende culturen. De radicale stelling van Sexual Inversion berustte op de bredere implicaties van het boek: als sexuele inversie noch een zonde noch een ziekte was, dan volgde daaruit dat het verschil tussen heteroseksualiteit en homoseksualiteit eenvoudig lag in de keuze van het object van verlangen. Het argument dat homoseksualiteit moet worden behandeld als een natuurlijk verschijnsel, zonder religieuze of wettelijke beperkingen, betekende dat Seksuele Inversie werd afgezet tegen de moraal van zijn tijd. Het bevorderde seksuele tolerantie en stelde dat individuen het recht hadden hun seksuele neigingen en verlangens te volgen.