Veel over de historische stijl van ale bekend als grisette blijft een mysterie. Hoewel de verslagen variëren (of weglaten) als het gaat om ingrediënten en techniek, zijn de meesten het erover eens dat deze bieren begonnen als een opfrisser na het werk voor 19de-eeuwse Belgische mijnwerkers in de provincie Henegouwen, aan de Franse grens.

Grisette behoort tot een bredere categorie van bieren bekend als “boerenbieren” die zijn oorsprong vindt in Henegouwen. Deze bieren waren over het algemeen licht van body, vrij koolzuurhoudend, en gebruikten kruiden en wilde gist. Terwijl één vorm van boerenbier, de saison, in brouwerijen over de hele wereld explosief aan populariteit heeft gewonnen, hebben de grisettes een rustiger opleving gekend. De vage archieven laten veel variatie en experimenten toe, maar de consistente kenmerken van een grisette zijn meestal het gebruik van gemoute tarwe, een alcoholgehalte dat rond de 4% schommelt, en een matig gebruik van hop. De resulterende bieren zijn licht, maar smaakvol en verfrissend.

Zelfs over de naam van de stijl, die “kleine grijze” betekent, wordt gediscussieerd. Er zijn verschillende concurrerende theorieën, die alles van de grijze stenen waarin de mijnwerkers de hele dag werkten, tot het stof dat ze aan het eind van hun diensttijd droegen, tot de grijze uniformen die de vrouwen droegen die de grisette serveerden.

Wat de oorsprong ook is, de grisette beleeft momenteel een welverdiende renaissance. De beroemdste Belgische brouwerij die grisette maakt is Brasserie St. Feuillien. Momenteel exporteren zij slechts één van hun vier grisettes, hun Grisette Blanche Wit. Als je de volledige line-up wilt proeven, zul je de brouwerij moeten bezoeken.