Vorige week woonde ik een discussiegroep bij onder voorzitterschap van Denis Campbell, gezondheidscorrespondent van de Observer, waar een van de andere deskundigen, een arts op het gebied van de volksgezondheid, beweerde dat alcohol anders moet worden behandeld dan tabak (en bij gevolgtrekking andere drugs), omdat er geen veilige dosis tabak bestaat, terwijl alcohol veilig is totdat iemands drinken een “onveilig” niveau bereikt. De voordelen van alcohol voor de gezondheid van hart en bloedvaten worden ook dikwijls gebruikt om de bewering te staven dat alcohol in lage doses veilig is, want hoe zou het anders de gezondheid kunnen bevorderen?
De mythe van een veilig drinkgedrag is een sterke bewering. Veel beroepsbeoefenaars in de gezondheidssector lijken erin te geloven en de alcoholindustrie gebruikt ze om haar strategie te verdedigen waarbij de drug gemakkelijk verkrijgbaar is tegen lage prijzen. De bewering is echter onjuist en het ondersteunende bewijsmateriaal is gebrekkig.
Er is geen veilige dosis alcohol om de volgende redenen:
– Alcohol is een toxine dat cellen doodt, zoals micro-organismen, en daarom gebruiken we het om voedsel te conserveren en huid, naalden enz. te steriliseren. Alcohol doodt ook mensen. Een dosis die slechts vier keer zo hoog is als de hoeveelheid die in het Verenigd Koninkrijk de limiet voor rijden onder invloed zou overschrijden, kan al dodelijk zijn. De giftigheid van alcohol wordt nog verergerd doordat het, om uit het lichaam te worden verwijderd, moet worden gemetaboliseerd tot acetaldehyde, een stof die nog giftiger is. Elk voedingsmiddel of elke drank die besmet is met de hoeveelheid acetaldehyde die een eenheid alcohol produceert, zou onmiddellijk verboden worden omdat het een onaanvaardbaar gezondheidsrisico inhoudt.
– Hoewel de meeste mensen niet verslaafd raken aan alcohol bij hun eerste drankje, is er een klein deel dat dat wel wordt. Als klinisch psychiater die meer dan 30 jaar met alcoholisten heeft gewerkt, heb ik veel mensen gezien die vanaf hun eerste alcoholconsumptie een sterke voorkeur voor alcohol hadden en er vervolgens aan verslaafd raakten. Wij kunnen thans niet voorspellen wie deze mensen zullen zijn, zodat elke blootstelling aan alcohol het risico inhoudt dat sommige gebruikers verslaafd raken.
– De veronderstelde cardiovasculaire voordelen van een geringe alcoholinname bij sommige mannen van middelbare leeftijd kunnen niet worden gezien als bewijs dat alcohol heilzaam is. Daarvoor zou een gerandomiseerde proef nodig zijn waarbij een deel van deze groep geen alcohol drinkt, anderen in kleine hoeveelheden en weer anderen zwaarder. Zolang dit experiment niet is uitgevoerd, hebben we geen bewijs dat alcohol voordelen heeft voor de gezondheid. Een recent voorbeeld van een epidemiologisch verband dat niet bleek te kloppen wanneer het naar behoren werd getest, was hormoonvervangingstherapie. Waarnemingen bij de bevolking suggereerden dat HRT gunstig was voor postmenopauzale vrouwen, maar toen er gecontroleerde proeven werden uitgevoerd, bleek het meer kwaad dan goed te doen.
– Voor alle andere ziekten die met alcohol in verband worden gebracht, is er geen bewijs van enig voordeel van een lage alcoholinname – de risico’s van ongevallen, kanker, maagzweren enz. nemen onverbiddelijk toe met de inname.
Hopelijk zullen deze observaties helpen om enige eerlijkheid te brengen in het debat over alcohol, dat tot 40.000 mensen per jaar doodt in het Verenigd Koninkrijk en meer dan 2,25 miljoen wereldwijd in het laatste 2011 WHO-rapport.
We moeten niet toestaan dat apologeten voor deze giftige industrie ons voor de gek houden met hun mythe van een veilige alcoholdosis, hoe aantrekkelijk die ook mag zijn voor al ons zogenaamde “veilige” drinkers. Denk aan de woorden van een man wiens grote rijkdom en invloed in de familie berustten op illegale alcohol:
“De grote vijand van de waarheid is vaak niet de leugen – opzettelijk, beraamd en oneerlijk – maar de mythe – hardnekkig, overredend en onrealistisch. Het geloof in mythen biedt het comfort van een mening zonder het ongemak van het denken.” John F Kennedy
David Nutt is hoogleraar neuropsychofarmacologie aan het Imperial College in Londen en voorzitter van het onafhankelijk wetenschappelijk comité voor drugs
{{topLeft}}
{{bottomLeft}}
{topRight}}
{{bottomRight}}
{{/goalExceededMarkerPercentage}}
{{/ticker}}
{{heading}}
{{#paragraphs}}
{{.}}
{{/paragrafen}{highlightedText}}
- Delen op Facebook
- Delen op Twitter
- Delen via E-mail
- Delen op LinkedIn
- Delen op Pinterest
- Delen op WhatsApp
- Delen op Messenger