Amy l am so sorry……but they are the words you will hear of so many people but it does not help. Nic nie pomaga. Ty zrobiłeś to samo co ja dla moich firsr kilku postów powiedziałeś pełną historię. To pomogło mi ją wydobyć. Straciłam moją niesamowitą mamę 10 sierpnia na raka płuc. Ona nigdy nawet nie paliła ani nikt wokół niej. Ale miała po prostu pecha, że w jej lewym płucu pojawił się guz wielkości 8 cm. Moja mama była tak sprawna i zdrowa i pracowała aż do momentu, gdy powiedziano jej, że ma raka. To ją zmieniło, bo była przerażona. Jestem najmłodsza z trojga dzieci i mam 44 lata, ale ona wciąż nalegała, by nazywać mnie swoim dzieckiem. Nie mogłam prosić o lepszych rodziców. Moja mama była głową i była tam dla nas wszystkich, gdybyśmy jej potrzebowali.

Anyway po tomografii komputerowej lekarze wszyscy wrócili i powiedzieli, że nie mogą zrobić operacji z powodu tego, gdzie to siedziało, jak to było wysoko w górze tuż obok jej gałęzi oskrzelowej i głównej tętnicy, więc usunięcie tego nie było opcją. Ale dobrą wiadomością było to, że mogli ją wyleczyć po 4 tygodniach leczenia. Rak znajdował się w jednym płucu, nigdzie indziej nie było go widać. Moja mama przeszła przez 4 tygodnie robiąc wszystko, co jej kazano. Rano radioterapia, a popołudniami chemioterapia. Nadal była przerażona i ciągle prosiła o uspokojenie. Ja i mój mąż byliśmy z nią przez cały czas. Minęły jej 4 tygodnie i zrobiono kolejny skan i prześwietlenie. Lekarz powiedział, że została tylko tkanka bliznowata. Proszę wracać do domu i cieszyć się latem. Właściwie śmieję się, kiedy o tym myślę. Była zdruzgotana po leczeniu, ledwo mogła się poruszać. Jej apetyt całkowicie zniknął i zaczęła wariować. Mówiła, że bolą ją nogi i nie może przestać nimi ruszać. I mam na myśli, że chodziła po podłodze, robiąc z życia mojego ojca piekło. Lekarze znowu nic nie wykazali. Nadal trwało to w nocy, aż mój tata zadzwonił do mnie we łzach, mówiąc, że nie może już dłużej wytrzymać. Więc pojechaliśmy do A&E siedzieliśmy godzinami, gdzie próbowali krwi i prześwietleń, znowu nic. To był cholernie ciężki okres. Płakała codziennie, była przekonana, że nadal ma raka i to coś z nogą. Wtedy zadzwonił lekarz z Mcmillan, żeby powiedzieć tacie, czy pańska żona bierze metracoplamid przeciw chorobie. Sprawdził i okazało się, że tak. Powiedział, żeby natychmiast przestała je brać, bo to właśnie powoduje problemy z nogami. Jest to jeden z efektów ubocznych. Byłem tak wściekły, bo nie mieli pojęcia, przez jakie piekło przechodziliśmy tygodniami.

To właśnie zostawiło ją z tym panikowaniem, że wciąż miała raka. Zaczęła mówić, że na jej szyi są guzki, a ramię jest obolałe. Była pełna niepokoju i wszyscy myśleliśmy, że ona to sobie wyobraża. W rzeczywistości daliśmy jej dość ciężki czas, ponieważ płakała codziennie i chciała nas mieć stale przy sobie. Wysyłała sms-y i mówiła: „Proszę, wejdź, kocham cię”. Oczywiście szykowałem się i wchodziłem, a ona tylko płakała. Pomyślałem więc, że spróbujemy innego podejścia, ponieważ mój tata był zmartwiony chorobą. Właśnie przeszedł przez to wszystko, a teraz codziennie płakała. Zaczęłam się więc do niej dobierać mówiąc, że wyobrażasz to sobie mamo i sprawiasz, że tata jest chory. On padnie martwy na atak serca, jeśli nie przestaniesz tego robić. Lekarze powiedzieli, że nic ci nie jest. Dostajesz się do paniced i to jak wszystko, co dbasz o abt jest siebie. Znowu pojechaliśmy do szpitala na badania krwi i skanowanie. Znowu powiedzieli, że nic jej nie jest. Ale następnego ranka wezwano ją do lekarza rodzinnego. Znaleziono skrzep krwi w jej ramieniu i trzeba było zrobić jej zastrzyk, żeby nie przedostał się do mózgu lub serca, ale w ciągu kilku godzin była już w domu.

Więc wracamy na wizytę kontrolną u lekarza pierwszego kontaktu, a ona poprosiła, żeby spojrzeć na kolano mamy. Po raz pierwszy ją zobaczyłam i okazało się, że są tam guzki, tak jak mówiła, ale nigdy tego nie sprawdziłam. Lekarz wspomniał o spuchniętych węzłach chłonnych, a ja tylko spojrzałam na męża, bo wiedziałam, co to oznacza. Poczekaliśmy, aż wyjdziemy, a mój mąż zadzwonił do lekarza pierwszego kontaktu i powiedział, co się dzieje, ponieważ nie można było mówić o raku przed moją mamą, tak jakby się bała. Lekarz pierwszego kontaktu powiedział mojemu mężowi, że jej węzły chłonne są nabrzmiałe. Mój mąż pracuje w branży medycznej i powiedział do lekarza rodzinnego, że myśli pan to, co ja i że doszło do przerzutów. To znaczy, że to wróciło i się rozprzestrzeniło. She said l won’t lie yes thats what l think.

So my mum went back to hospital that night as her calcium was up and she never came home. Lekarz powiedział mi następnego dnia, że masz przed sobą kilka tygodni!!! To nigdy nie zatonęło w.

Ale nie zostawiałam jej w tym szpitalu, więc ciężko pracowałam, żeby załatwić jej łóżko w hospicjum dla opieki paliatywnej i została przeniesiona w ciągu 2 dni. Nie mogę ich wystarczająco pochwalić. Byli niesamowici. Moja mama zmarła miesiąc później, jeśli w ogóle. Ale kim byli lekarze, którzy powiedzieli jej, że nic jej nie jest. Ileż to skanów zrobiono i nikt nie zauważył, że choroba rozprzestrzeniła się na całą klatkę piersiową, na kolano i z powrotem do płuc. Jestem na to bardzo zła. W ciągu 2 tygodni moja mama odeszła na moich oczach. Tęsknię za nią tak bardzo, że aż boli.

Wiem jak się czujesz po swoim tacie, to takie straszne, to najgorsza rzecz przez jaką przeszłam Amy xx

.