Przewlekły idiopatyczny zespół bólowy jest częstym, upośledzającym i kosztownym schorzeniem. Uważa się, że jest pochodzenia psychologicznego, ale może obejmować zarówno mózgowe, jak i obwodowe mechanizmy fizjologiczne. Często współwystępuje z depresją. Ocena i leczenie muszą być wieloczynnikowe, tzn. medyczne, psychospołeczne i psychiatryczne. Kluczowe znaczenie ma dokładna wstępna ocena medyczna w celu zidentyfikowania wszelkich organicznych czynników przyczyniających się do rozwoju choroby i zdobycia zaufania pacjenta. Niezbędne jest również przeprowadzenie oceny psychospołecznej i psychiatrycznej, aby ocenić rolę czynników psychologicznych i socjoekonomicznych oraz ustalić, czy występują rozpoznawalne zaburzenia psychiatryczne. W tym ostatnim przypadku najczęściej chodzi o zaburzenia depresyjne, lękowe lub somatoformiczne. Jeżeli w wyniku oceny medycznej nie uda się znaleźć wiarygodnego organicznego wytłumaczenia bólu pacjenta, należy go o tym wyraźnie poinformować. Pacjent powinien być poinformowany, że celem leczenia nie jest wyleczenie bólu, ale pomoc w poprawie jego funkcjonowania i poczucia kontroli nad bólem i ogólnie nad życiem. Największe szanse powodzenia w osiągnięciu tego celu daje postępowanie wieloczynnikowe i kompleksowe, a nie skoncentrowane tylko na jednej metodzie leczenia.