Amerykańska narciarka alpejska, która była pierwszą Amerykanką – kobietą lub mężczyzną – która zdobyła dwa złote medale w jednej zimowej olimpiadzie. Warianty nazwy: Andrea Mead; Andy Mead. Urodzony Andrea Mead w Rutland, Vermont, w dniu 19 kwietnia 1932 roku; córka Janet Mead i Bradford Mead; żonaty Dave Lawrence (narciarz), w 1951 roku (rozwiedziony 1967); dzieci: pięć.
Po narciarstwo alpejskie stał się popularny w Stanach Zjednoczonych na początku 20 wieku, Zimowe Igrzyska Olimpijskie zrobił wiele, aby go promować. Sukces amerykańskiej kobiecej drużyny narciarstwa alpejskiego w 1948 i 1952 roku stworzył publiczny entuzjazm dla sportu, a Andrea Mead Lawrence odegrała ważną rolę w tym sukcesie.
Urodzona Andrea Mead, znana jako Andy, w Rutland, Vermont, w 1932 roku, dorastała na podwórku Vermont’s Pico Peak w ośrodku narciarskim należącym do jej rodziców. Już w wieku trzech lat jeździła na nartach. Wyścigi przychodziły Lawrence’owi naturalnie, a ona sama frunęła w dół stoku. Mimo że nie miała formalnego wykształcenia, intuicyjnie wiedziała, czego wymagają wyścigi. Już w wieku ośmiu lat wygrywała lokalne zawody. Lawrence zawsze wierzyła swojej matce za zachęcanie jej do kontynuowania jazdy na nartach po śmierci ojca, gdy miała dziesięć lat.
W wieku 11 lat Andy zajął drugie miejsce w mistrzostwach kobiet w slalomie wielkanocnym. Zakwalifikowała się do amerykańskiej drużyny olimpijskiej w wieku 14 lat. W 1948 roku, była najmłodszym członkiem amerykańskiego zespołu kobiet Alpine Olympic w St Moritz, Szwajcaria, Winter Games (gdzie Ameryka Gretchen Fraser wziął złoto w slalomie i Szwajcarii Antoinette Meyer srebro). Niedoświadczenie kosztowało Lawrence’a brąz zaledwie o jedną dziesiątą sekundy; została zamknięta przez austriacką Erikę Mahringer .
W 1949 roku Lawrence wygrał wszystkie imprezy odbywające się w Federation International de Ski tryouts w Whitefish, Montana. Kolejny rok był słabszy dla młodej narciarki, ale w 1951 roku wygrała dziesięć z 16 wyścigów. W 1952 r. warunki na Olimpiadzie w Oslo nie były idealne; norwescy żołnierze musieli odśnieżać trasę przed slalomem gigantem. Mimo to Lawrence wygrała zawody z przewagą prawie trzech sekund nad Dagmar Rom z Austrii. W slalomie kobiet Lawrence upadła w pierwszym przejeździe, ale udało jej się go ukończyć, a drugi przejazd był perfekcyjny. Łączny czas obu przejazdów dał jej pierwsze miejsce i drugie złoto; Ossi Reichert z Niemiec zdobyła srebro. W 1951 r. Andy poślubiła Dave’a Lawrence’a, kolegę z narciarstwa. Jej trzecie dziecko miało zaledwie cztery miesiące, kiedy wzięła udział w Igrzyskach Olimpijskich w 1956 r. i skończyła jedną dziesiątą sekundy za brązowym medalistą.
Lawrence otrzymał White Stag Trophy w 1949 r., Beck International Trophy w 1952 r., został wprowadzony do National Ski Hall of Fame w 1958 r. i nazwany do International Women’s Sports Hall of Fame w 1983 r. Na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich w 1960 roku, które odbyły się w Squaw Valley w Kalifornii, Andrea Mead Lawrence została wybrana, aby wnieść na nartach płomień olimpijski na stadion.
Po przejściu na emeryturę z konkurencji, Lawrence przeniosła się z rodziną do Aspen w Kolorado i stała się aktywna w społeczności. Po rozwodzie w 1967 roku przeniosła się z dziećmi do Mammoth Lakes w Sierra. Tam Lawrence kontynuowała swoje zaangażowanie w sprawy społeczne. Dołączyła do Mono Lake Committee, pomogła założyć grupę ochrony przyrody Friends of Mammoth i walczyła z budownictwem wysokościowym. W latach 1982-1999 była członkiem rady nadzorczej hrabstwa Mono. Chcąc koordynować działania wszystkich grup ekologicznych w regionie, założyła również Sierra Nevada Alliance.