Medische definitie van hypotensie

Hypotensie: Elke bloeddruk die lager is dan de normale waarde die verwacht wordt voor een individu in een bepaalde omgeving. Hypotensie is het tegenovergestelde van hypertensie (abnormaal hoge bloeddruk).

Hypotensie is een relatieve term omdat de bloeddruk normaal sterk varieert met activiteit, leeftijd, medicatie, en onderliggende medische aandoeningen.

Een lage bloeddruk kan het gevolg zijn van aandoeningen van het zenuwstelsel, aandoeningen die niet beginnen in het zenuwstelsel, en geneesmiddelen.

Neurologische aandoeningen die tot een lage bloeddruk kunnen leiden, zijn onder meer verandering van houding van liggend naar meer verticaal (posturale hypotensie), beroerte, shock, licht gevoel in het hoofd na urineren of defecatie, ziekte van Parkinson, neuropathie en gewoon schrikken.

Nonurologische aandoeningen die een lage bloeddruk kunnen veroorzaken zijn onder meer bloedingen, infecties, uitdroging, hartziekten, bijnierinsufficiëntie, zwangerschap, langdurige bedrust, vergiftiging, toxisch shocksyndroom, en bloedtransfusiereacties.

Hypotensieve geneesmiddelen zijn bloeddrukverlagende middelen, diuretica (waterpillen), hartmedicijnen (vooral calciumantagonisten- nifedipine / Procardia, bètablokkers-propranolol / Inderal en anderen), depressiemedicijnen (zoals amitriptyline / Elavil), en alcohol.

Het woord hypotensie is een kruising van het Griekse “hypo” dat “onder” betekent en het Latijnse “tensio” dat “strekken” betekent. In het Frans is “la tension” “de bloeddruk.”

VOLGENS SCROLLEN OF KLIK HIER VOOR VERWANTE SLIDESHOW

VRAAG

Zout en natrium zijn hetzelfde. Zie antwoord

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.