Tijdperk van de staatEdit

De Indiana Democratic Party vindt haar oorsprong in het werk van Jonathan Jennings, Democratisch-Republikein en eerste gouverneur van de nieuw gevormde staat Indiana in 1816. Jennings ijverde voor de onafhankelijkheid van de staat en wordt gezien als de intellectuele vader van de Indiana Democratic Party. Hij drong aan op een schoolsysteem voor de hele staat en een stabiele staatsbank.

Burgeroorlog tijdperkEdit

Indiana politieke partijen in de 19e eeuw waren zeer verdeeld cultureel. Indiana kreeg, meer dan enige andere staat in het Midwesten, een toevloed van zuidelijke boeren die niet goed samengingen met noordelijke fabrikanten en zakenlieden. Er werd regelmatig patronage uitgedeeld toen Democratische en Whig (en uiteindelijk Republikeinse) politici vochten om de controle over het staatsbestuur. Whigs controleerden voornamelijk de wetgevende macht, terwijl de Democraten voornamelijk het gouverneurschap controleerden. Turbulente verkiezingen en verhitte Democratische hartstochten zorgden er uiteindelijk voor dat 50 Whig wetgevers in 1852 van partij wisselden. Hoewel William Henry Harrison, een Whig en een van de eerste gouverneurs van het Indiana-territorium, zich in 1840 kandidaat stelde voor het presidentschap, waren Democraten als Joseph Chapman zeer kritisch over hem en zijn aanhangers.

De eerste vergadering van de Indiana Democratic Party werd gehouden in 1848 en heette destijds het “Indiana State Central Committee of the Democratic Party”. Slechts zeven mannen waren aanwezig. Thomas Hendricks, neef van de derde gouverneur van Indiana, werd de eerste naoorlogse Democraat die in een noordelijke staat tot gouverneur werd verkozen. Zijn populaire tweepartijdige leiderschap zou er uiteindelijk toe leiden dat hij van 1885 tot 1889 de eerste vicepresident van president Grover Cleveland zou worden.

20e eeuwEdit

Toen de stad Indianapolis uitgroeide tot een massaal stedelijk gebied, begonnen Democraten de stad voortdurend te vertegenwoordigen in de staatswetgevende macht. Thomas Taggart, de burgemeester van Indianapolis van 1895-1901, werd de eerste Hoosier die voorzitter werd van het Democratisch Nationaal Comité. In 1913 werd Thomas Marshall, gouverneur van Indiana, de zoveelste Democratische Hoosier die vice-president werd (onder Woodrow Wilson). Marshall is misschien het meest bekend om zijn humoristische uitspraak als vice-president, gezegd op de Senaatsvloer: “Wat dit land nodig heeft is een echt goede sigaar van vijf cent.”

Jaren later werd Tweede Wereldoorlog-veteraan Frank McKinney afgevaardigde in de Democratische Conventie van 1948, en later werd hij de tweede Hoosier die in 1951 voorzitter werd van het Democratisch Nationaal Comité.

In de jaren ’80 werd Evan Bayh een populaire figuur binnen de Indiana Democratic Party en ook in de staat Indiana. Bayh, een jonge gouverneur die in 1988 werd verkozen, werd later, in 1998, gekozen tot lid van de Amerikaanse Senaat. Bayh’s twee termijnen als gouverneur, samen met die van zijn luitenant-gouverneur Frank O’Bannon zelf, resulteerden in een begrotingsoverschot, belastingverlagingen en meer geld voor onderwijs en ziektekostenverzekering voor de armen. Bayh werd lange tijd beschouwd als een gematigde, en was een top keuze voor Barack Obama’s vice-presidentskandidaat in 2008, maar de plek ging uiteindelijk naar Senator Joe Biden van Delaware.

21e eeuwEdit

Na O’Bannon’s dood in 2003 volgde luitenant-gouverneur Joe Kernan hem op in zijn ambt. Kernan verloor de gouverneursverkiezingen van 2004 van de Republikein Mitch Daniels, waarmee een einde kwam aan zestien jaar Democratische controle van het gouverneurshuis. Democraten verloren pogingen om het ambt terug te winnen in 2008, 2012 (toen voormalig voorzitter van het Huis van Afgevaardigden John Gregg nipt verloor van de Amerikaanse afgevaardigde en toekomstige vicepresident Mike Pence), en 2016 (toen Gregg opnieuw werd verslagen, ondanks de leiding in de peilingen op weg naar de verkiezingsdag).

Bayh, die Indiana sinds 1999 in de Amerikaanse Senaat had vertegenwoordigd, werd in 2004 met overweldigende meerderheid herkozen, zelfs toen de Republikein George W. Bush de staat in de presidentiële race vervoerde. Bayh weigerde zich opnieuw verkiesbaar te stellen in 2010, waardoor de Republikeinen de zetel wonnen, en werd verslagen in zijn poging voor een niet-opeenvolgende derde termijn in 2016. Aan de Republikeinse controle over beide Senaatszetels van Indiana kwam een einde toen Joe Donnelly de verkiezingen van 2012 won en de controversiële Republikeinse kandidaat Richard Mourdock versloeg. Donnelly streefde naar herverkiezing in 2018, campagne voerend op zijn bereidheid om compromissen te sluiten met president Donald Trump, maar werd verslagen door Mike Braun.

De laatste Democraat, die nationale erkenning heeft geoogst, was Pete Buttigieg, voor zijn presidentiële bod in de presidentsvoorverkiezingen van de Democratische Partij in 2020. Hij kreeg 21 toegezegde afgevaardigden, de eerste openlijk homoseksuele kandidaat die er ooit zoveel heeft gewonnen. Hij schorste zijn campagne op 1 maart 2020, na een slechte vertoning in de 2020 South Carolina Democratische presidentiële voorverkiezing.

Democratische kandidaat J. D. Ford werd de eerste openlijk homoseksuele Hoosier die in de Senaat van Indiana werd verkozen na zijn overwinning in 2018 op Mike Delph, aan wie hij vier jaar eerder een staatssenaatsbod nipt had verloren.

Staatssenator Greg Taylor werd op 6 november 2020 de eerste zwarte wetgever die werd verkozen tot leider van een Indiana-wetgevende caucus. Hij volgde Timothy Lanane op als minderheidsleider in de Indiana State Senate.