Hydrofluorkoolwaterstoffen (HFK’s) zijn een groep industriële chemicaliën die voornamelijk worden gebruikt voor koeling en koelopslag. HFK’s zijn ontwikkeld ter vervanging van stoffen die de ozonlaag in de stratosfeer afbreken en die momenteel worden uitgebannen in het kader van het Protocol van Montreal betreffende stoffen die de ozonlaag afbreken.

Veel HFK’s zijn zeer krachtige broeikasgassen en een aanzienlijk aantal zijn kortlevende klimaatverontreinigende stoffen met een levensduur van 15 tot 29 jaar in de atmosfeer.

Hoewel HFK’s momenteel ongeveer 1% van de totale broeikasgassen uitmaken, kan hun effect op de opwarming van de aarde honderden tot duizenden malen groter zijn dan dat van kooldioxide per massa-eenheid. Als er geen nieuwe regelgeving komt, zal het verbruik van HFK’s naar verwachting tegen 2020 zijn verdubbeld en zouden de emissies tegen het midden van de eeuw aanzienlijk kunnen bijdragen tot de radiatieve forcering in de atmosfeer.

Het amendement van Kigali om HFK’s uit hoofde van het Protocol van Montreal geleidelijk te elimineren, is in 2019 in werking getreden. Op grond van het amendement verbinden landen zich ertoe de productie en het verbruik van HFK’s de komende 30 jaar met meer dan 80% te verminderen om tegen 2050 een uitstoot van meer dan 70 miljard ton kooldioxide-equivalent te voorkomen — en tegen het einde van de eeuw een opwarming tot 0,5° C. Er zijn oplossingen beschikbaar om HFK’s met een hoog aardopwarmingsvermogen in veel sectoren te vervangen en de uitstoot te verminderen.

HFCs are entirely man-made. Ze worden voornamelijk geproduceerd voor gebruik in koeling, klimaatregeling, isolatieschuim en drijfgassen voor spuitbussen, en in mindere mate als oplosmiddel en voor brandbeveiliging. De meeste HFK’s bevinden zich in apparatuur, zodat emissies het gevolg zijn van slijtage, gebrekkig onderhoud of lekkage aan het eind van de levensduur van een product.

FK’s worden pas sinds het begin van de jaren negentig op de markt gebracht, en hun overvloed in de atmosfeer is momenteel gering. Zij behoren echter tot de snelst groeiende broeikasgassen, grotendeels als gevolg van de toenemende vraag naar koeling en klimaatregeling, met name in ontwikkelingslanden. De emissies van deze gassen nemen toe met 10-15% per jaar, wat neerkomt op een verdubbeling om de vijf tot zeven jaar.

FK’s zijn krachtige broeikasgassen die per massa-eenheid honderden tot duizenden malen krachtiger tot de klimaatverandering kunnen bijdragen dan kooldioxide (CO2). In een recente studie wordt geconcludeerd dat de vervanging van HFK’s met een hoog aardopwarmingsvermogen door alternatieven met een laag aardopwarmingsvermogen tegen 2050 een opwarming van 0,1°C zou kunnen voorkomen. Snelle maatregelen in het kader van het Protocol van Montreal zouden de groei van HFK’s kunnen beperken en tegen 2100 een opwarming van 0,5°C kunnen voorkomen.

FK’s kunnen het effectiefst worden beheerst door een geleidelijke vermindering van productie en verbruik ervan.

Naast de directe klimaatvoordelen van HFK-vermindering zou een wereldwijde HFK-vermindering ook indirecte voordelen kunnen opleveren door verbeteringen in de energie-efficiëntie van koelkasten, klimaatregelaars en andere producten en apparatuur waarin deze chemische stoffen worden gebruikt. Deze verbetering van de efficiëntie kan ook leiden tot een vermindering van de uitstoot van CO2 en andere luchtverontreinigende stoffen.

HYDROFLUOROCARBONS (HFK’s) – 56% emissiereductie mogelijk tegen 2050 (bij uitvoering van beleid krachtens het amendement van Kigali)

Meer controlemaatregelen