August Wilhelm von Hofmann was een Duitse chemicus die aanzienlijke bijdragen heeft geleverd aan de organische chemie. Zijn onderzoek naar aniline legde mede de basis voor de anilinekleurstoffenindustrie, en zijn onderzoek naar koolteer legde de basis voor de praktische methoden van zijn leerling Charles Mansfield om benzeen en tolueen te extraheren en om te zetten in nitroverbindingen en aminen. Hofmanns ontdekkingen omvatten formaldehyde, hydrazobenzeen, de isonitriles, en allylalcohol. Hij bereidde drie ethylamines en tetraethylammoniumverbindingen en stelde hun structurele verwantschap met ammoniak vast.
Na zijn studie onder Justus von Liebig aan de Universiteit van Giessen werd Hofmann in 1845 de eerste directeur van het Royal College of Chemistry in Londen. In 1865 keerde hij terug naar Duitsland en aanvaardde een positie aan de Universiteit van Berlijn als docent en onderzoeker. Na zijn terugkeer was hij medeoprichter van de Duitse Chemische Vereniging.
In zowel Londen als Berlijn herstelde Hofmann de stijl van het laboratoriumonderwijs dat door Liebig in Giessen was ingesteld, en stimuleerde hij een school voor scheikunde die zich richtte op experimentele organische scheikunde en de industriële toepassingen daarvan.