CeCe McDonald was het slachtoffer van een haatmisdaad, een gebroken justitieel systeem en een transfoob, gewelddadig gevangeniscomplex. Na 19 maanden in een mannengevangenis te hebben gezeten, is mevrouw McDonald vandaag vrijgelaten. Terwijl we haar vrijlating vieren en blij zijn dat ze niet langer achter de tralies zit, plaatsen we vraagtekens bij het systeem dat haar daar heeft geplaatst.

Toen ze op een late avond in Minneapolis met een paar van haar vrienden langs een taverne liepen, stuitten mevrouw McDonald en haar vrienden op een groep van minstens vier mensen die hen begonnen lastig te vallen. Ze noemden mevrouw McDonald en haar vrienden “negers”, “flikkers” en verschillende andere transfobische scheldwoorden. Mevrouw McDonald en haar vrienden probeerden hen te negeren en gewoon weg te lopen, maar een van de vrouwen sloeg een glas in het gezicht van mevrouw McDonald, waardoor haar wang open sneed. Toen mevrouw McDonald de plek van de vechtpartij probeerde te verlaten, volgde een van de mannen haar. Mevrouw McDonald haalde een schaar uit haar tas, draaide zich om naar de man, tijdens de worsteling werd de man in de borst gestoken en overleed ter plaatse.

Mvrouw McDonald werd die nacht gearresteerd. Ze werd beschuldigd van moord met voorbedachten rade, een misdrijf waar 40 jaar gevangenisstraf op staat. Ze weigerde schuldig te pleiten. Later bood de aanklager aan de aanklacht te verminderen tot tweedegraads doodslag, waarop een maximumstraf van slechts 10 jaar stond, als mevrouw McDonald schuldig zou pleiten. Mevrouw McDonald nam het aanbod aan.

De acties van mevrouw McDonald zijn gemakkelijk te begrijpen, vooral in de context van de prevalentie van anti-transgender geweld:

• Transgender mensen, en in het bijzonder transgender vrouwen van kleur, melden bijna universeel ervaringen van geweld en intimidatie vanwege hun genderidentiteit of geslachtsvoorstelling. In één studie rapporteerde meer dan 80% van de transgenders ervaringen van verbaal geweld. Meer dan 30% rapporteerde fysieke mishandeling.
• In 2011, het jaar dat mevrouw McDonald werd aangevallen, werden ten minste 265 transgender personen vermoord. Ten minste 13 van die sterfgevallen vonden plaats in de Verenigde Staten.
• Hulp krijgen van de politie, zelfs als dat mogelijk is, voelt niet altijd als een veilige optie. 38% van de zwarte transgender en gender non-conforme mensen rapporteren intimidatie in interacties met de politie. 51% geeft aan zich ongemakkelijk te voelen bij het zoeken van politiehulp.

Toen mevrouw McDonald werd gearresteerd, werd ze onderdeel van het gebroken rechtssysteem van onze natie. Als transgender en gekleurd persoon had ze een moeilijk leven, maar nu is het nog veel moeilijker geworden. Ze hield vast aan haar onschuld toen de aanklager haar beschuldigde van moord met voorbedachte rade. Toen de aanklager aanbood om de aanklacht te verminderen tot doodslag van de tweede graad, aanvaardde mevrouw McDonald het pleidooi. Als ze de keuze had, zouden de meeste mensen het pleidooi hebben geaccepteerd. In meer dan 95 % van de zaken wordt een schikking getroffen. Er zijn geen garanties aan het eind van een rechtszaak en het is een tijdrovend en kostbaar proces.

Mw. McDonald werd veroordeeld tot 41 maanden, de minimale richtlijnstraf voor een pleidooi van schuld aan een aanklacht van doodslag van de tweede graad in Minnesota. Rechters hebben de discretionaire bevoegdheid om een lagere straf dan de richtlijnen uit te spreken, maar van die discretionaire bevoegdheid wordt zelden gebruik gemaakt. Toch zou het in het geval van mevrouw McDonald gepast zijn geweest. De hoorzitting over de veroordeling van mevrouw McDonald bevatte verklaringen van leiders uit de gemeenschap, geestelijken en de familie van mevrouw McDonald die getuigden van haar karakter en hun bezorgdheid uitspraken over haar veiligheid als ze in een mannengevangenis zou worden geplaatst.

Deze zorgen zijn gegrond. Van transgender personen die in de gevangenis hebben gezeten:

• 16% rapporteert fysiek te zijn aangevallen
• 15% rapporteert seksueel te zijn aangevallen
• Voor zwarte transgender en gender-non-conforme personen in de gevangenis zijn de statistieken veel slechter: 29% rapporteert fysiek te zijn aangevallen en 32% rapporteert seksueel te zijn aangevallen

Mrs. McDonald had de pesterijen in de eerste plaats niet hoeven meemaken. Ze had niet naar de gevangenis hoeven gaan, en ze had niet zo’n hoog risico op aanranding hoeven lopen. Helaas zal ze moeten leven met de nasleep van haar opsluiting als transgender van kleur en wat dat met haar leven zal doen. Dit zal invloed hebben op haar vermogen om werk te vinden en op de manier waarop de maatschappij haar de rest van haar leven zal zien.

We zijn verheugd over de vrijlating van mevrouw McDonald en blijven ons inzetten om de ongelijkheden die haar opsluiting hebben veroorzaakt te verminderen.