Bracia Harpe byli pierwszymi zarejestrowanymi seryjnymi mordercami w Ameryce, a ich morderstwa są dowodem na to, że seryjne zabijanie nie zaczęło się powoli.

Wikimedia CommonsW 1799 roku w pobliżu Mammoth Cave w Kentucky, najdłuższej jaskini świata, doszło do przerażającego morderstwa, kiedy bracia Harpe zabili młodego czarnego mężczyznę, roztrzaskując jego głowę o drzewo.

Braci Harpe nie można nazwać pionierami. Jednak jako pierwsi zarejestrowani seryjni mordercy w Ameryce, zdecydowanie zapoczątkowali to, co stało się długą i pokręconą historią ludzi notorycznie zabijających.

Ale nie myślcie, że poziom potworności przypisywany seryjnym mordercom był stopniowy. Bracia Harpe byli nie tylko pierwszymi seryjnymi mordercami w Ameryce, ale także dwoma z najbardziej makabrycznych.

Mówi się, że zabili oni co najmniej 39 osób, choć nikt nie może powiedzieć na pewno, jaka była prawdziwa liczba. I, jak wielu innych seryjnych morderców, mieli swój charakterystyczny ruch. Jeśli znaleziono ciało z wyrwanymi wnętrznościami i otwartą jamą klatki piersiowej wypełnioną kamieniami, to był to znak, że bracia Harpe popełnili morderstwo.

The Rampage Of The Harpe Brothers

Pochodzący z Północnej Karoliny, Micajah „Big” Harpe i Wiley „Little” Harpe urodzili się jako Joshua i William Harper około 1770 roku. Podróżując przez kraj przez Tennessee, Kentucky, Illinois i Mississippi, zabijali, gdy tylko zostali sprowokowani. A że łatwo ich sprowokować, zabijali bardzo dużo.

Podczas Rewolucji Amerykańskiej kapitan James Wood dostarczył relację naocznego świadka, która stwierdzała, że bracia Harpe dołączyli do gangu Lojalistów, którzy wykorzystali wojenne bezprawie. Gang kradł, niszczył własność, gwałcił i mordował.

Córka kapitana Wooda, Susan Wood, została później porwana przez „Dużego” Harpe’a i wyszła za niego za mąż, stając się Susan Wood Harpe.

Mały Harpe też się ożenił – z córką pastora, Sarą Rice.

Podczas tych wczesnych lat, relacje o dokładnym miejscu pobytu i działalności braci Harpe pozostają niejasne.

Wikimedia CommonsReplika więzienia w Kentucky, w którym prawdopodobnie przetrzymywano braci Harpe.

Jednakże szacuje się, że rok 1797 był rokiem, w którym rozpoczęła się ich mordercza passa. Bracia mieszkali w Knoxville, Tenn., ale uciekli z miasta po tym, jak zostali oskarżeni o kradzież świń i zamordowanie człowieka znalezionego nad rzeką. W pierwszym przypadku ich charakterystycznej cechy, mężczyzna został rozcięty i obciążony kamieniami.

Pomiędzy swoimi przestępczymi działaniami, bracia zdołali mieć dzieci ze swoimi żonami, a rodziny podróżowały razem z miejsca na miejsce.

Ich następnym przystankiem po Tennessee było Kentucky, gdzie zamordowali handlarza i co najmniej trzech podróżnych spoza miasta.

Wkrótce po tym, w kwietniu 1799 roku, James Garrard, gubernator Kentucky, wyznaczył nagrodę w wysokości 300 dolarów za głowy każdego z braci Harpe.

W międzyczasie, nowo uwolnieni bracia Harpe kontynuowali zabijanie i spędzili lato robiąc to, pozostawiając ślad rozczłonkowanych ciał z Kentucky z powrotem do Knoxville. Bracia byli bezkrytyczni, gdy chodziło o ich ofiary. Mordowali mężczyzn, kobiety i dzieci.

Zabili dziewczynę, zanim pocięli jej ciało na jednocalowe paski. Zabili rodzinę i jej niewolników, masakra, w której zginęło osiem osób.

Bracia Harpe doceniali możliwości zysku finansowego, ale ich prawdziwa motywacja do zabijania wydawała się wynikać z żądzy krwi.

Na koniec lata w 1799 roku, podczas pobytu w Kentucky, córka „Dużego” Harpe’a nie przestawała płakać. Odruchowo roztrzaskał głowę dziecka o drzewo lub ścianę, zabijając ją natychmiast. Było to jedyne z jego morderstw, po którym miał wyrzuty sumienia.

24 sierpnia 1799 roku bracia zostali w końcu wytropieni przez władze, które ich poszukiwały.

Prawo dogania Micajaha i Wileya

Kazano im się poddać, ale zamiast tego próbowali uciekać. W trakcie tego procesu „Big” Harpe został dwukrotnie postrzelony, a następnie obezwładniony przy pomocy siekiery tomahawk. Gdy umierał, przyznał się do 20 morderstw.

Moses Stegall był jednym z członków oddziału, który złapał Micajah i Wiley Harpe. Był również mszczącym się mężem i ojcem, którego żona i dziecko zostały zabite przez braci Harpe. Gdy „Big” Harpe był jeszcze przytomny, Stegall odpiłował mu głowę.

W pozornie niekończącym się ciągu szczęśliwych zbiegów okoliczności, Wiley Harpe zdołał uciec. Dołączył do gangu Mason Gang, z którym on i jego bracia wcześniej spędzili trochę czasu. „Mały” Harpe przyjął pseudonim na cztery lata, kiedy działał z gangiem.

Kiedy przywódca gangu, Samuel Mason, został zastrzelony, Wiley Harpe próbował odebrać nagrodę, która była za jego głowę. Jednak wkrótce został uznany za banitę.

Ostatnie schwytanie, ucieczka i ponowne schwytanie miały miejsce.

W końcu, w 1804 roku, ostatni brat Harpe został stracony przez powieszenie, kończąc opowieść o braciach Harpe i pierwszych seryjnych mordercach Ameryki.

Teraz przeczytaj cytaty o seryjnych mordercach, które zmrożą cię do kości. Następnie dowiedz się, w jaki sposób 20 najsłynniejszych seryjnych morderców spotkało swój koniec.