Schizofrenia jest przewlekłą i upośledzającą chorobą psychiczną, która zwykle ujawnia się w okresie dojrzewania lub we wczesnej dorosłości, między 20 a 30 rokiem życia. Częstość jej występowania w populacji ogólnej wynosi około 1 na 100 osób. Szacuje się, że w Brazylii żyje około 1,6 miliona schizofreników. Czytaj dalej i dowiedz się, jak objawia się schizofrenia i jak żyć z tą chorobą.
Jaka jest przyczyna schizofrenii?
Do tej pory nie odkryto przyczyny schizofrenii, ale połączenie pewnych czynników genetycznych, mózgowych i środowiskowych może wywołać chorobę.
Faktory heterozyjne – krewni pierwszego stopnia schizofrenika są bardziej narażeni na rozwój choroby niż ludzie w ogóle. Jest to najbardziej znaczący czynnik ryzyka.
Faktory środowiskowe – powikłania ciąży i porodu, infekcje i inne choroby, które mogły zmienić rozwój układu nerwowego w okresie ciąży.
Zmiany neurochemiczne – problemy z pewnymi substancjami chemicznymi w mózgu, w tym neuroprzekaźnikami zwanymi dopaminą i glutaminianem, mogą przyczynić się do rozwoju schizofrenii. Tak samo jak stosowanie leków psychoaktywnych, które zmieniają umysł.
Jakie są grupy głównych oznak i objawów schizofrenii?
Choroba objawia się w różny sposób, dlatego często trudno jest zidentyfikować oznaki i objawy schizofrenii we wczesnych stadiach. Główne z nich są podzielone na dwie grupy, zwane objawy pozytywne i objawy negatywne.
Główne objawy pozytywne:
Złudzenia – są to pomysły lub myśli, które nie odpowiadają rzeczywistości, ale które osoba ma absolutne przekonanie. Na przykład, wierzy, że jest obserwowany, lub prześladowany, lub obserwowany przez ukryte kamery; wierzy, że sąsiedzi lub ludzie przechodzący na ulicy chcą ją skrzywdzić.
Halucynacje – są nierealne percepcje narządów zmysłów. Najczęstsze są halucynacje słuchowe. Osoba ta może słyszeć głosy wydające polecenia, jak ma się zachowywać lub mówiące nad nią. Rzadziej mogą wystąpić inne formy halucynacji, takie jak wzrokowe, dotykowe lub węchowe.
Zmiany w myśleniu – myśli mogą stać się zagmatwane, zdezorganizowane lub rozłączne, co utrudnia zrozumienie mowy osoby.
Główny objaw negatywny:
Zmiany w afektywności – osoba traci zdolność wyrażania swoich emocji i emocjonalnego reagowania na sytuacje, staje się obojętna i pozbawiona ekspresji uczuciowej. Innym razem prezentuje reakcje afektywne, które są nieadekwatne w stosunku do kontekstu, w którym się znajduje.
Kilka innych objawów, które można zaobserwować:
- Zmniejszona motywacja;
- Trudności z koncentracją;
- Zmiany w motoryce;
- Nadmierny brak pewności siebie;
- Odmienność.
Uwaga: schizofrenia zwykle rozwija się w ostrych epizodach, w których pojawia się kilka z tych objawów. Głównie urojenia i halucynacje przeplatane okresami z niewielką manifestacją objawów.
Jak rozpoznaje się schizofrenię?
Psychiatra rozpoznaje chorobę na podstawie oznak i objawów. Nie istnieje żaden rodzaj testu laboratoryjnego, który mógłby potwierdzić rozpoznanie choroby. Ogólnie rzecz biorąc, schizofrenia zaczyna się ujawniać około 20 roku życia. U nastolatków rozpoznanie może być trudniejsze, ponieważ niektóre objawy są podobne do uczuć i sytuacji, które mogą być wspólne dla fazy, takich jak:
- Usuwanie się od przyjaciół i rodziny;
- Niskie wyniki w szkole;
- Trudności w zasypianiu;
- Drażliwość lub obniżony nastrój;
- Brak motywacji.
Jak leczy się schizofrenię?
Leczenie schizofrenii ma na celu kontrolowanie objawów i powrót do rutyny, pracy i relacji z przyjaciółmi i rodziną. Kontrola schizofrenii odbywa się poprzez dwa podejścia: farmakologiczne i psychospołeczne.
Leczenie farmakologiczne – większość pacjentów musi stosować leki w sposób ciągły, aby uniknąć nowych kryzysów. Leki są podzielone na leki przeciwpsychotyczne lub neuroleptyki i mają dwie główne funkcje:
- Łagodzenie objawów w ostrej fazie choroby;
- Zapobieganie dalszym epizodom choroby.
Terapia poznawczo-behawioralna – jest potrzebna do osiągnięcia korzyści z leczenia farmakologicznego i reintegracji osoby ze schizofrenią ze społeczeństwem.