Humorystyczne interakcje są wszechobecnym aspektem ludzkich zachowań społecznych, jednak funkcja humoru rzadko była badana z darwinowskiej perspektywy. Jednym z wyjątków jest teoria Millera, według której zdolność do tworzenia wysokiej jakości humoru funkcjonuje jako wskaźnik kondycji, a zatem produkcja i docenianie humoru ewoluowały w wyniku doboru płciowego. W tym badaniu sprawdzaliśmy, czy istnieją różnice płciowe w przyciąganiu osób dowcipnych i czy używanie humoru wpływa na postrzeganie cech osobowości humorystów. Eksperymentalnie manipulowaliśmy tym, jak humorystyczne są postrzegane osoby o dwóch bodźcach, prezentując im autobiograficzne wypowiedzi, które były albo zabawne, albo nie. Uczestnicy wybierali, która osoba jest bardziej pożądanym partnerem do romantycznego związku, oraz która osoba jest bardziej skłonna do posiadania kilku cech osobowości. Tylko kobiety oceniające mężczyzn wybierały osoby dowcipne jako preferowanych partnerów w związkach. Dla obu płci, humorystyczne jednostki były postrzegane jako mniej inteligentne i godne zaufania niż ich niehumorystyczne odpowiedniki, ale jako bardziej adeptów społecznych. Wyniki te są omawiane w świetle teorii selekcji seksualnej.

.