Komentarz

Główne miejsce urazu siatkówki pojawiło się w OCT na poziomie interfejsu zewnętrznego segmentu fotoreceptora/RPE. Obrazy OCT są zgodne z fragmentacją zewnętrznych segmentów fotoreceptorów i uszkodzonymi ciałami komórkowymi, jak sugerowali Sipperley i wsp.1 w swoim badaniu zmian histologicznych w siatkówkach commotio u naczelnych.

Dokładna patogeneza otworów w plamce pozostaje niepewna. Ho i wsp.2 przedstawili trzy podstawowe teorie historyczne dotyczące etiologii – teorię urazową, teorię zwyrodnienia torbielowatego i naczyniowego oraz teorię szklistą. Spośród nich, ta ostatnia zebrała najwięcej poparcia w kontekście idiopatycznych otworów w plamce.

W naszym przypadku, obrazowanie OCT ujawnia, że krawędzie otworu w plamce są eliptyczne i nieregularne bez towarzyszącego PVD, korowej kondensacji ciała szklistego lub leżącego nad nim przedtwardówkowego zmętnienia. Cechy te sugerują inny mechanizm powstawania otworu niż ten proponowany w idiopatycznych starczych otworach plamki. Uważamy, że mechaniczne zniekształcenie siatkówki, w stosunku do ciała szklistego i leżącej pod nim twardówki, spowodowało przerwanie ciągłości zewnętrznych segmentów fotoreceptorów i utworzenie FTMH w tym przypadku. To właśnie na poziomie fovea i segmentów zewnętrznych fotoreceptorów siatkówka ma najmniejsze wsparcie ze strony komórek Müllera i dlatego prawdopodobnie ulega największej deformacji.

W jedynym wcześniejszym doniesieniu o obrazowaniu OCT w urazowym otworze w plamce opisano przypadek z łagodnym commotio retinae, w którym nie zaobserwowano rozległego zaburzenia siatkówki zewnętrznej.3 Pojawiły się pewne zachęcające doniesienia sugerujące, że witrektomia może skutecznie zamknąć traumatyczne otwory w plamce, jak również poprawić funkcję wzrokową w wielu przypadkach.4, 5 Jednakże wydaje się mało prawdopodobne, aby przypadki z ciężkim commotio retinae i związanym z nim uszkodzeniem fotoreceptorów/RPE, jak wykazano w naszych przypadkach, przyniosły jakiekolwiek korzyści z chirurgicznego, w przeciwieństwie do spontanicznego zamknięcia traumatycznego FTMH. Ostateczne rokowanie wizualne jest poważnie ograniczone przez zakres początkowego uszkodzenia fotoreceptorów i nadmiernego zaniku pigmentu i zlepiania się, które następuje.

Wierzymy, że obrazowanie OCT dostarcza dodatkowych informacji zarówno na temat patogenezy commotio retinae i w ocenie zaburzeń siatkówki zewnętrznej po urazie oka. Informacje te mogą pomóc w wyborze pacjentów, którzy mogą odnieść korzyść z interwencji chirurgicznej.

.