Eleanor Roosevelt wiernie służyła swojemu krajowi jako pierwsza dama – ale według nowej biografii, nie zawsze była wierna swojemu mężowi, byłemu prezydentowi Franklinowi D. Roosevelt.

W książce Susan Quinn, Eleanor and Hick: The Love Affair That Shaped a First Lady, Quinn ujawnia szczegóły z ponad 3300 listów, które Eleanor i reporterka Lorena Hickok wymieniły w ciągu 30 lat.

Książka cytuje jeden list, w którym Eleanor napisała do Hickoka, który był otwartym gejem: „Och! Jakże chciałam objąć Cię ramionami w rzeczywistości, zamiast w duchu. Zamiast tego poszłam i pocałowałam Twoją fotografię, a łzy napłynęły mi do oczu. Proszę zachować swoje serce w Waszyngtonie tak długo, jak tu jestem, bo większość mojego jest z tobą!”

Kobiety spotkały się po raz pierwszy, gdy Hickok została przydzielona do napisania profilu pierwszej damy w 1932 roku. Regularnie wymieniały listy aż do śmierci Eleanor w 1962 roku. Poza listami, kilkudziesięcioletni związek kobiet obejmował wspólne, wielotygodniowe podróże, ciche wieczory spędzane samotnie w Boże Narodzenie oraz wsparcie finansowe Eleanor dla jej biedniejszej przyjaciółki. Eleanor wysyłała pieniądze, pomagała Hickok w znalezieniu pracy, a nawet zaprosiła ją, by zamieszkała z nią w Białym Domu – propozycję, którą Hickok chętnie przyjęła. Podczas gdy niektóre z bardziej odkrywczych listów zostały zniszczone, według Quinn, autorka kwestionuje jeden list, który Hickok napisał do Eleanor o „pięknym 'Bożym Narodzeniu’ ostatniej nocy.”

„Co się działo między Hickiem i Eleanor przy tych intymnych okazjach?” zastanawia się Quinn. Chociaż przyznaje, że obie kobiety mogły nie angażować się w nic więcej niż „całowanie, przytulanie i łaskotanie” – szczególnie dlatego, że Eleanor podobno nie lubiła kontaktu fizycznego – Quinn pisze, „Jest również możliwe, że chęć Eleanor do zadowolenia pozwoliła Hickowi poprowadzić ją dalej do zmysłowych przyjemności, których unikała w innych czasach.”

Ze swojej strony, FDR był zaskakująco wygodny w związku żony z Hickokiem.

„W przeważającej części, FDR czuł to samo w stosunku do Hicka, co do innych kobiet przyjaciółek Eleanor,” pisze Quinn. „Tak długo, jak prasa i opinia publiczna nie zauważyły niczego nieprawidłowego – a godne uwagi jest to, że prawie nigdy tego nie zrobiły – był szczęśliwy, że Eleanor toczy swoje własne, odrębne życie, tak jak on toczył swoje.”

Zaakceptowanie przez FDR bliskiego związku żony z Hickokiem mogło wynikać z jego własnej gry pozamałżeńskiej. Na początku swojego małżeństwa z FDR, w 1918 roku, Eleanor znalazła paczkę listów miłosnych od kochanki FDR – Lucy Mercer. Podczas gdy FDR miał więcej flirtów – z norweską księżniczką i własną synową – Quinn pisze, że to właśnie to pierwsze oszustwo złamało serce Eleanor.

” powiedziała Hickowi, jak bardzo czuła się niekochana w swoim małżeństwie i jak bardzo była rozczarowana „wielkim człowiekiem”, którego wszyscy inni ubóstwiali” – pisze Quinn. Eleanor chciała rozwieść się z FDR, ale ostatecznie zdecydowali się pozostać małżeństwem, częściowo dlatego, że matka FDR groziła, że go wyrzeknie. Poza tym, „rozwód byłby politycznym samobójstwem”, wyjaśnia Quinn.

Tak więc, przez większość ich małżeństwa, związek Rooseveltów opierał się na polityce – nie na romansie. W rezultacie, jak pisze Quinn, FDR zwrócił się do innych kobiet. Kiedy umarł, u jego boku była Lucy Mercer – nie Eleanor.

Teraz wdowa i już niezaangażowana w związek z Hickokiem (choć nadal do siebie pisali), Eleanor znalazła kolejną osobę, którą mogła się stać idolką. W wieku 64 lat Eleanor zakochała się w lekarzu – 46-letnim Davidzie Gurewitschu.

” doskonale zdawała sobie sprawę, że David miał w swoim życiu inne kobiety” – pisze Quinn. „Ale niektóre z jej listów sugerują, że chciałaby być jego jedyną i niepowtarzalną.”

Jeśli to nie jest wystarczający dowód na oddanie Eleanor dla Gurewitscha, Quinn pisze, że „Eleanor Roosevelt pisała lub dzwoniła każdego dnia. Trzymała jego zdjęcie na stoliku nocnym i upierała się, że był on 'miłością jej życia’. „

Dziesięć lat po spotkaniu z Eleanor, Gurewitsch w końcu poślubił inną kobietę. Quinn pisze, że Eleanor „twarz zrobiła się popielata”, gdy usłyszała tę wiadomość. Była zdruzgotana, ponieważ po raz kolejny została odrzucona. W całej książce Quinn przekonuje, że Eleanor zawsze pragnęła uczucia. Jej związek z Gurewitschem był ostatnim z serii związków, w których Eleanor zawsze była „outsiderem”

„Hick mógł być jedynym z głęboko przywiązanych do Eleanor, który kochał ją ponad wszystkich innych” – pisze Quinn. Nawet jeśli Hickok nie był wielką miłością w życiu Eleanor, Eleanor była centrum świata Hickoka.

„Hick powiedział swojej przyjaciółce Helen Douglas, że chciałby umrzeć, gdy Eleanor Roosevelt umrze”, pisze Quinn. Choć Hickok żył jeszcze pięć i pół roku po śmierci Eleanor, „każdego roku, w dniu urodzin Eleanor Roosevelt, odwiedzał grób ze swoim osobistym hołdem dla najdroższej przyjaciółki: pojedynczą żółtą różą.”

Najlepiej o ludziach

Uzyskaj wiadomości o celebrytach i królewnach plus ludzkie historie dostarczane prosto do Twojej skrzynki odbiorczej

.