Najświętsze Imię Jezus

3 stycznia – Wspomnienie fakultatywne
Kolor liturgiczny: biały

Imiona są potężne, a żadne imię nie jest potężniejsze niż Jezus

Maryja i Józef nie siedzieli naprzeciwko siebie przy kuchennym stole wieczorami debatując nad imieniem dla swojego dziecka. Nie przerzucali kartek księgi świętych ani nie podsuwali pomysłów swoim przyjaciołom i rodzinie. Imię dziecka zostało wybrane dla nich przez samego Boga. Oni tylko przyjmowali rozkazy. Archanioł Gabriel oznajmił Maryi: „A teraz poczniesz w swym łonie i porodzisz syna, i nadasz mu imię Jezus” (Łk 1,31). Józefowi zaś przyśnił się sen, w którym anioł powiedział mu: „Nadasz mu imię Jezus, albowiem On zbawi swój lud od jego grzechów” (Mt 1, 21). Ewangelia Łukasza relacjonuje dalej, że „Gdy upłynęło osiem dni, nadszedł czas obrzezania dziecka; i nazwano je Jezus, imię dane przez anioła, zanim zostało poczęte w łonie matki” (Łk 2, 21). Jezus został nazwany osiem dni po Bożym Narodzeniu, 3 stycznia. Nowy Testament jest pełen incydentów, w których imię Jezusa jest przywoływane, aby wypędzać diabły, leczyć choroby i czynić cuda. Święte Imię jest wyraźnie wywyższone przez św. Pawła: „na imię Jezusa niech się zgina każde kolano, w niebie i na ziemi, i pod ziemią…” (Flp 2,10). (Flp 2, 10). Jezus umacnia moc własnego imienia w Ewangelii św. Jana: „Jeśli o cokolwiek prosić będziecie Ojca w imię moje, da wam to” (J 16, 23).

„Jezus” był imieniem nadanym Synowi Maryi, podczas gdy „Chrystus” był tytułem. „Chrystus” jest grecką formą hebrajskiego „Mesjasz”, oznaczającego „Pomazańca”. „Jezus Chrystus” był pierwotną formułą opisującą Syna Maryi. Z czasem jednak „Chrystus” stał się po prostu „Chrystusem”, tak jakby to było Jego ostatnie imię. Imię Boga Starego Testamentu było święte, nie do wypisania, ani do swobodnego wypowiadania. Powoływanie się na „Jahwe” mogło być tak poważnym grzechem, że wywoływało rozerwanie koszuli słuchacza w proteście i pokucie. Drugie przykazanie zawierało to żydowskie prawo: „Nie będziesz brał imienia Pana, Boga twego, nadaremno”. Przykazanie to zakazywało składania fałszywych przysiąg, czyli wzywania Boga na swojego świadka, a następnie składania fałszywych oświadczeń. Przeciwieństwem uroczystej przysięgi jest powoływanie się na imię Boga, aby kogoś lub coś przekląć: przekleństwo, odwrócenie błogosławieństwa.

Święty Bernardyn ze Sieny, elektryzujący kaznodzieja franciszkański z początku XV wieku, był świętym, który najbardziej rozpowszechnił nabożeństwo do Najświętszego Imienia Jezus. W pomysłowy sposób przedstawił on Święte Imię za pomocą znanego monogramu „IHS”, pochodzącego od greckich liter tworzących słowo „Jezus”. W XVI wieku jezuici rozwinęli tę tradycję i wykorzystali „IHS” do ozdobienia swoich kościołów, a nawet uczynili go emblematem swojego Towarzystwa. Kościół macierzysty wszystkich kościołów jezuickich, w Rzymie, jest oficjalnie nazwany na cześć Najświętszego Imienia Jezus, chociaż jego nazwa jest powszechnie skracana do po prostu „Jezus”. W imieniu Jezus jest surowa siła. Sprawia ono, że grzeczne towarzystwo się wstydzi. Dzieli rodziny. Unosi się nad stołem, dając wszystkim znać, na czym dokładnie stoisz. Wygodny, niejasny eufemizm, taki jak „człowiek na górze” lub „wielki facet” po prostu nie wystarczy. „Jezus” nie przekazuje idei, którą każdy może interpretować jak chce. To jest czyjeś imię. I ten ktoś nauczał, cierpiał, umarł, powstał z martwych, wstąpił do nieba i siedzi po prawicy Ojca w niebie.

Niektórzy ludzie nie lubią swoich imion i starają się je legalnie zmienić lub używać pseudonimu zamiast nich. Nazwy przekazują znaczenia. „Thor” brzmi jak mityczny bóg niosący młot. „Wezuwiusz” brzmi jak gotujący się wulkan, który zaraz wybuchnie. A „Jezus” brzmi jak Bóg-człowiek bez zarzutu. Pewne dziecko, poproszone kiedyś o zdefiniowanie miłości, powiedziało, że „kiedy ktoś cię kocha, sposób, w jaki wypowiada twoje imię, jest inny. Twoje imię jest bezpieczne w jego ustach”. Święte Imię Jezusa powinno być bezpieczne w naszych ustach nawet wtedy, gdy nie przyjmujemy komunii.

Synu Maryi, niech te same nasze języki, które przyjmują Twoje Święte Ciało i Krew przygotują się na Twoje nawiedzenie, wypowiadając z wielką czcią Twoje Święte Imię. I niech nie powstrzymują się od wzywania tego samego Świętego Imienia w naszych codziennych rozmowach ze wszystkimi, których spotykamy.

.