Celem tego rozdziału jest zapoznanie Cię z ludzkim kręgosłupem. Jako część ciała, kręgosłup jest unikalną i złożoną strukturą. Kręgosłup składa się z żywej kości, elementów chrzęstnych (car-t-lay-gin-us), stawów, rdzenia kręgowego, korzeni nerwowych, więzadeł, ścięgien, mięśni i układu naczyniowego. Cały organizm, a także kręgosłup, jest uzależniony od funkcjonowania każdego z tych elementów. Wiedza na temat tych elementów kręgosłupa może pomóc w lepszym zrozumieniu, w jaki sposób styl życia, starzenie się, urazy i choroby mogą niekorzystnie wpływać na kręgosłup.

Szkielet człowieka to szkielet ciała lub system rusztowań. Kości szkieletowe są klasyfikowane jako długie, krótkie, płaskie lub nieregularne i różnią się pod względem długości, szerokości i głębokości. Kości kręgosłupa mają nieregularny kształt i zapewniają miejsca do połączenia z innymi kośćmi. Funkcją układu kostnego jest podtrzymywanie ciała przed siłą grawitacji, ochrona miękkich części ciała, produkcja czerwonych krwinek, przechowywanie nieorganicznych soli wapnia i fosforu oraz zapewnienie miejsc do mocowania mięśni w celu umożliwienia ruchu ciała.

Kość jest żywą tkanką. Podczas rozwoju prenatalnego kości są chrzęstne. Ciało noworodka może zawierać ponad 300 kości chrzęstnych, które stopniowo łączą się, tworząc około 206 stałych kości w wieku dorosłym. Osteoblasty (os-t-o-blasts) pomagają w tworzeniu kości, a kostnienie (os-e-fik-kay-shun) utwardza kość. Tkanka kostna przypomina zbrojony beton. Kolagen (call-ah-gin), nici włóknistego białka wzmacniają twardy cement tworzony przez związki wapnia i fosforu.

Dalej, koncentryczne pierścienie włókien kostnych zwane przestrzeniami Haversa (hav-er-sh-on) otaczają kanały, które zawierają włókna nerwowe i naczynia krwionośne. Osteocyty (os-t-o-sites) są komórkami, które pomagają w utrzymaniu struktury kości. W wieku dojrzałym kość nieustannie się odmładza, ulegając zniszczeniu i odbudowie. Osteoklasty (os-t-o-klasty) rozbijają kość, a osteoblasty powracają, aby zbudować nową. Wapń jest bardzo ważny dla działania osteoblastów.

Kręgosłup jest również nazywany kręgosłupem. Kości w kręgosłupie nazywane są kręgami (ver-ta-bray). Kolumna zaczyna się u podstawy czaszki i ciągnie się aż do miednicy. Naprzemienne warstwy kości (kręgi) i chrząstki (car-til-ledge, krążki międzykręgowe) układają się pionowo jedna na drugiej w kręgosłupie. Przypominająca siatkę struktura kości trzonowej (cancel-lus, wnętrze gąbczaste) w kręgu pochłania nacisk zewnętrzny.

Chrzęstne dyski między kręgami pochłaniają i rozprowadzają wstrząsy oraz zapobiegają ścieraniu się kręgów podczas ruchu.

Kręgosłup ma cztery naturalne krzywizny. Dwie z nich są lordotyczne (lor-dot-ick) i dwie kifotyczne (kye-fah-tick). Krzywe szyjne i lędźwiowe są lordotyczne. Krzywizny piersiowa (thor-as-ick) i krzyżowa (say-kral) są kifotyczne. Krzywe pomagają rozprowadzać naprężenia mechaniczne, jak ciało moves.

A Vertebra (ver-ta-bra) jest jeden segment kręgosłupa lub poziom. Termin kręgi odnosi się do więcej niż jednego segmentu kręgosłupa lub poziomu. Atlas, oś, kręgosłup szyjny, kręgosłup piersiowy, kręgosłup lędźwiowy (lum-bar), kość krzyżowa (say-krum) i kość ogonowa (cock-six) są elementami kostnymi kręgosłupa.

Atlas i oś to dwa pierwsze kręgi szyjne (sir-ve-kal) poniżej czaszki. Struktury te nie wyglądają jak typowe kręgi. Atlas ma kształt pierścienia. Równoważy on i podtrzymuje głowę. Oś ma podobny do zęba występ (zwany wyrostkiem zębodołowym, oh-don-toyed), który pasuje do atlasu. Połączenie tych dwóch struktur pozwala głowie obracać się z boku na bok. Atlas obraca się wokół osi.

Pięć kręgów szyjnych następuje poniżej atlasu i osi. Kręgosłup piersiowy znajduje się w obszarze klatki piersiowej i zawiera 12 kręgów. Żebra łączą się z kręgosłupem piersiowym i chronią wiele ważnych narządów. Następny jest odcinek lędźwiowy kręgosłupa. Większość ludzi ma pięć kręgów lędźwiowych, choć nie jest niczym niezwykłym posiadanie sześciu. Kręgi lędźwiowe są większe niż szyjne i piersiowe, ponieważ ten odcinek kręgosłupa przenosi większość ciężaru ciała. Kość krzyżowa i kość ogonowa mają unikalny kształt.

Profesjonaliści medyczni często stosują skróty poziomów (kręgów) kręgosłupa. Na przykład, siedem kręgów szyjnych to C1, C2, C3, C4, C5, C6 i C7. Kręgi piersiowe to T1, T2, i T3 do T12. Podobnie poziomy lędźwiowe to od L1 do L5 (lub L6). Kość krzyżowa to po prostu S1. Kość ogonowa nie jest skracana ani numerowana. Z wyjątkiem atlasu, osi, kości krzyżowej i kości ogonowej, każdy kręg szyjny, piersiowy i lędźwiowy ma podobny kształt. Poniższy rysunek ilustruje poszczególne elementy jednego segmentu kręgu.

Krążki międzykręgowe oddzielają każdy kręg. Krążek zbudowany jest z fibrocartilage (fybro-car-til-ledge). Włókno chrząstki jest rodzajem chrząstki składającej się z gęstej matrycy włókien kolagenowych, które nadają dyskom dużą wytrzymałość na rozciąganie. Funkcja krążków polega na pochłanianiu i rozprowadzaniu wstrząsów wywołanych ruchem (np. chodzeniem) oraz zapobieganiu ocieraniu się kręgów o siebie nawzajem.

Dysk jest podobny do pączka z galaretowatym nadzieniem. Zewnętrzna część pączka nazywana jest anulus fibrosus (an-you-lus fye-bro-sis), a wewnętrzne wypełnienie to nucleus pulposus (nu-klee-us pul-poe-sis). Termin „anulus” jest również poprawnie pisany jako „annulus”. W skład anulus fibrosus wchodzą mocne, okrągłe warstwy włóknocartilage, które otaczają jądro miażdżyste (nucleus pulposus), elastyczną substancję o konsystencji żelu. Płyty końcowe utrzymują każdy krążek międzykręgowy pomiędzy górnym i dolnym kręgiem.

Stawy twarzowe (fah-set) są również nazywane stawami zygzakowatymi (zye-gap-o-fiz-e-al). Stawy te znajdują się w tylnej części kręgosłupa i pomagają umożliwić ruch kręgosłupa. Każdy z kręgów szyjnych, piersiowych i lędźwiowych posiada parę stawów twarzowych. Twarzoczaszki z górnego i dolnego kręgu łączą się ze sobą (jak splecione palce), tworząc staw twarzowy. Podobnie jak inne stawy w ciele, powierzchnie stawowe (ar-tick-you-late-ing) są pokryte gładką chrząstką, aby ułatwić ruch.

Ten artykuł jest fragmentem książki Save Your Aching Back and Neck, A Patient’s Guide, pod redakcją Dr. Stewarta Eidelsona.