Siedziałem z przyjacielem pewnego dnia, który zapytał mnie, „Co to jest poezja i jak się ją tworzy?”.

Pamiętajcie, miała klasę angielskiego 100, dla której potrzebowała wywiadu z pisarzem, więc nie było to zupełnie takie przypadkowe pytanie. Ale nawet dla mnie, z zapałem piszącego od czternastego roku życia, nie było to pytanie krótkiego rzędu. Mając lata edukacji wokół literatury i poezji i ins i outs języka angielskiego, to było zajmie mi dłużej niż piętnaście minut kawy wisieć wyjaśnić poezji i jak się go.

Jednakże istnieją pewne rzeczy, które są bardzo proste do sztuki, które pozwalają każdemu zacząć pisać wiersze teraz. Nie żeby to było łatwe, koniecznie, ale jeśli chcesz pisać poezję, i pisać ją dobrze, oto jak zacząć wiersz.

Krok 1: Odkryj sztukę widzenia

Wziąłem klasę rysunku w moim pierwszym semestrze uniwersytetu dla zabawy i jestem tak zadowolony, że to zrobiłem. Przekształciło to moje oko w sposób, o którym nie wiedziałem, że rysowanie może. Rysowanie nauczyło mnie sztuki patrzenia. Widzenie nauczyło mnie, jak pisać, bardziej niż jakakolwiek klasa lub warsztaty mogłyby.

Szczerze mówiąc, nawet jeśli nie jesteś w kreatywnej dziedzinie, to nadal nie tylko wzmocni umiejętności, które próbujesz wyostrzyć, ale poprawi twoje życie. Nie żartuję, ta sztuczka to zmieniacz gry.

Gdy nie jesteś ślepy, możesz widzieć. Więc to jest oczywiste. Ale nawet jeśli większość wszystkich może widzieć, większość nie może naprawdę widzieć. Albo, raczej, wybierają, żeby nie widzieć.

Zajętość życia wydaje się zaciemniać szczegóły szerokiego świata wokół nas. Jesteśmy stale brakuje na rzeczy, ponieważ mamy blinders na. Wziąłem semestr praktyki pisania, aby spróbować i naprawdę umysłu świat wokół mnie … i rzeczy się zmieniły. Moja poezja nie była tylko pełna rzeczy, które z natury przykuwają ludzkie oko, ale były pełne eksploracji na minutę, niezrozumiałe i przeoczone.

Poświęć czas, aby spojrzeć i naprawdę rozejrzeć się wokół siebie, a kiedy to zrobisz, spróbuj zrobić mentalne zdjęcia tego, na co patrzysz. Potem weź te obrazy i rozmyślaj nad nimi przez jakiś czas. Choć niektóre wiersze są krótkie, to nie znaczy, że nie dano im należytego czasu. Cierpliwość jest kluczem do poezji.

W Annie Dillard’s Pilgrim at Tinker Creek, ona daje cały rozdział na Seeing. Daj to spojrzeć i mam nadzieję, że może ona oświecić cię dalej na zawsze ważny temat Seeing.

Here’s a teaser:

„Jest jeszcze pierwszy tydzień stycznia, a ja mam wielkie plany. Myślałem o zwiedzaniu. Jest mnóstwo rzeczy do zobaczenia, nieopakowanych prezentów i darmowych niespodzianek. Świat jest dość mocno nabity i usiany groszami rzucanymi szerokim łukiem z hojnej ręki. Ale – i o to chodzi – kogo ekscytuje zwykły grosz? Jeśli podążysz za jedną strzałą, jeśli przykucniesz nieruchomo na brzegu, by obserwować drżącą falę na wodzie i zostaniesz nagrodzony widokiem koźlęcia piżmaka, które wychodzi z jamy, czy zaliczysz ten widok tylko do miedziaków i pójdziesz w swoją smutną stronę? To jest straszne ubóstwo rzeczywiście, gdy człowiek jest tak niedożywiony i zmęczony, że nie schyli się, aby podnieść grosz. Ale jeśli kultywujesz zdrowe ubóstwo i prostotę, tak że znalezienie grosza dosłownie uczyni twój dzień, wtedy, ponieważ świat jest w rzeczywistości zasadzony w groszach, masz ze swoim ubóstwem kupione całe życie dni. To jest takie proste. To, co widzisz, jest tym, co dostajesz.”

Krok 2: Zwróć więc uwagę

Nie powtarzam się. Sztuka Widzenia przychodzi wraz z praktyką zwracania uwagi. Odzyskaj ciekawość do świata wokół ciebie.

To możesz zrobić w czasie rzeczywistym, po prostu patrząc w górę, kiedy idziesz, zamiast patrzeć w dół, jak robi większość. Przenieś swój wzrok, stwórz nową linię wzroku dla siebie i przyjmij tę nową perspektywę. Jesteśmy tak pochłonięci naszymi własnymi umysłami i rutyną, że zapominamy, że wokół nas jest życie, i to życie obfite.

Sztuka Widzenia może być prawdziwie okiełznana tylko wtedy, gdy wyrobimy w sobie nawyk Zwracania Uwagi.

A kiedy zauważysz rzeczy, ponieważ teraz zwracasz uwagę, zapisz to, co przykuwa twoje błądzące oko, a nawet ucho. Dźwięki również wywierają wpływ. Trzymaj ten dziennik blisko siebie: w telefonie, w małym kieszonkowym notatniku. Będziesz odwoływać się do tych momentów, gdy zaczniesz tworzyć.

Krok 3: Ucz się

To nie jest Poezja 101, ale to nie znaczy, że nie ma pracy do wykonania.

Słyszałem niezliczoną ilość razy, że aby odnieść sukces w czymkolwiek, musisz patrzeć na tych, którzy odnieśli sukces w jakiejkolwiek dziedzinie, do której zmierzasz i, zasadniczo, powtarzać. Albo, przynajmniej, uczyć się.

Aby zacząć praktycznie, wybierz epokę poezji i idź do miasta; przeczytaj znaczące dzieła z wybranej przez siebie epoki i zobacz, jak powstawała poezja i w jakim kontekście. Literatura i poezja często ujawniają wiele o czasach, w których zostały napisane. Style zmieniały się na przestrzeni dziejów. Nowe metody pojawiały się i zanikały. Dowiedz się dlaczego.

W swoich badaniach możesz znaleźć autora, którego szczególnie lubisz lub nie lubisz. Dowiedz się wszystkiego, co możesz o ich pracy: dlaczego to zrobili i jak to zrobili, czy ci się to podoba czy nie. Nauczysz się tak czy inaczej, a twoje umiejętności wzrosną.

Zobaczysz też, że konkretne nazwiska pojawiają się często, ponieważ były znane ze swojej pracy. Przeczytaj jak najwięcej, gdy patrzysz na tych autorów. Dowiedz się, dlaczego odnieśli taki sukces w swojej dziedzinie; dlaczego byli tak sławni wtedy, a nawet teraz. Ta praca zbuduje w tobie ucho dla dobrej poezji i będziesz mógł wtedy, miejmy nadzieję, zacząć tworzyć własną dobrą poezję.

I kiedy poczujesz się wystarczająco napompowany pracą innych ludzi, że masz ochotę zacząć tworzyć swoją własną, przeczytaj kilka książek na temat samej pracy poetyckiej. Oto kilka zalecanych lektur, abyś zaczął:

• Making Your Own Days by Kenneth Koch
• Western Wind by John Frederick Nims
• Mary Oliver’s A Poetry Handbook
• Kim Addonizio’s and Dorianne Laux’s The Poet’s Companion
• W. H. Auden’s The Dyer’s Hand

Z tych i wielu innych pozycji nauczysz się stylów, urządzeń, form poezji i wielu innych. I sugerowałbym nawet szukanie warsztatów poetyckich w twojej okolicy. Mogą się one odbywać na uniwersytecie w pobliżu lub w lokalnej bibliotece.

Im więcej się nauczysz i będziesz się dalej uczył, tym lepiej będziesz przygotowany do stworzenia dzieła podobnego do tych, które tak podziwiałeś.

Krok 4: Zabawa

Teraz, gdy skończyłeś naukę, szkoła się skończyła i nadszedł czas na zabawę.

Odnieś się do autorów, przez których przeszedłeś, struktur, które odkryłeś, urządzeń literackich, które widziałeś raz po raz. Wróć i spójrz na notatki, które zrobiłeś podczas oglądania: linie, które mogłeś podnieść, obrazy, które mogłeś uchwycić, i napisz. Spróbuj ubrać w słowa swoje obrazy, dźwięki, przemyślenia. Baw się językiem; sposób, w jaki słowa mogą stopić się razem, aby stworzyć coś pięknego.

Zaproponowałem wam tutaj kilka miejsc, od których możecie zacząć. Klasyczne sposoby, w jakie język był poetycko używany na przestrzeni czasu. Zrób z tego grę. (Jeśli nie wiesz, co to jest, nie przestudiowałeś wystarczająco dużo. Wróć do kroku 3.)

Formy i rodzaje Poezji, z którymi możesz spróbować się zmierzyć:

• Found Poem
• Haiku
• Sonnet (Szekspirowski lub Petrarkijski)
• Oda
• Wiersz wolny
• Pastorałka
• Villanelle

Przyrządy literackie, które możesz sobie postawić za wyzwanie:

• Metafora
• Anafora
• Alliteracja
• Onomatopeja
• Konsonans
• Dysonans
• Juxtaposition
• Symbol

Elementy poezji, które możesz zaprzęgnąć do swojej pracy:

• Połamania linii
• Temat
• Ustawienie
• Tryb
• Głos
• Perspektywa

A teraz, gdy już coś stworzyłeś, popraw.

Powiedz to głośno, swoim prawdziwym głosem. Czy toczy się z twojego języka? Co sprawiłoby, że brzmiałoby lepiej?

I tnij. Pokaż, nie opowiadaj. Zachowaj tylko to, co jest niezbędne dla samego obrazu lub idei.

Rób to wszystko co najmniej trzy razy, aż będziesz z tego doskonale zadowolony.

Gratulacje, stworzyłeś wiersz.

Krok 5: Praktyka

Jeśli chcesz pisać wiersze, musisz do tego dążyć. Jeśli planujesz być twórcą, będziesz musiał się nieustannie dyscyplinować. Dbaj o ostrość swojego oka i umysłu. Pracuj nad tym, by dobrze widzieć. Czytaj i ucz się o poezji (jest jej tam mnóstwo).

I, co najważniejsze, ćwicz swoje pisanie. Kontynuuj pisanie poezji, nawet jeśli staje się to próbą lub nienawidzisz tego. Uczyń z pisania codzienne zadanie; większość odnoszących sukcesy pisarzy tak robi. Praktyka jest nawykiem, który wszyscy twórcy powinni robić.

A kiedy już nauczysz się, jak zacząć wiersz, nauczysz się też, jak kończyć wiersze. Rób to wciąż na nowo, a staniesz się poetą.

A kiedy już będziesz ćwiczył wystarczająco dużo, stanie się to odruchem; stanie się naturalne. Nienawiść z powodu każdej marnej metafory, każdego bolesnego porównania, każdej chwili spędzonej na zamartwianiu się o to właściwe słowo, wkrótce się rozproszy… do pewnego stopnia. Teraz nie tylko piszesz wiersze, ale jesteś Poetą i, śmiem twierdzić, nawet Szekspir byłby dumny.

.