Jahannam (arabski: جهنم) jest islamskim odpowiednikiem piekła. Jego korzenie wywodzą się od hebrajskiego słowa Gehinnom, które było starożytnym wysypiskiem śmieci poza miastem Jerozolima, gdzie palono odpadki. Według Koranu, tylko Allah (Bóg) wie, kto pójdzie do Jahannam (piekła), a kto do Jannah (nieba).

Opis

Koran dostarcza szczegółowych opisów Jahannam, które zostały zinterpretowane zarówno dosłownie, jak i metaforycznie przez muzułmanów. Jahannam jest różnie opisywany jako ogniste miejsce, przerażająca otchłań, wąski most, który trzeba przekroczyć, aby dostać się do raju, a także obrzydliwie wyglądający potwór, który może być przywołany przez Allaha (Koran 82.4). Mówi się również, że w Jahannam rośnie „Zaqqum” (drzewo z kolcami), które ma gorzkie owoce, które potępieni są zmuszeni jeść, aby spotęgować swoje męki. Jego owoce mają kształt głów diabłów. (Qur’an 44.46).

Jest powiedziane, że Jahannam ma siedem poziomów, że grzesznik może przejść do w zależności od ich czynów. W islamie, jeden stopień kary w piekle zależy od grzechów, a więc istnieją różne poziomy piekła przeznaczone dla różnych typów grzeszników. Najsurowszy poziom jest znany jako „Hutama”, który jest zarezerwowany dla religijnych hipokrytów.

Dzień Sądu (يوم القيامة)

Zgodnie z islamem, każda osoba będzie rozliczona ze swoich czynów w „Dniu Zmartwychwstania” (Qiyamah) (Qur’an 71.18). W tym dniu, mężczyzna lub kobieta własnej księgi życia zostanie otwarty, a oni zostaną poinformowani o każdym działaniu, które zrobili i każde słowo, które mówił (Koran 54.52-53), choć działania podjęte w dzieciństwie nie są oceniane. Mówi się, że konto jest tak szczegółowe, że osoba będzie zdumiony, jak kompleksowe jest. Mówi się też, że jeśli ktoś zaprzecza jakiemukolwiek czynowi, który popełnił, lub odmawia przyznania się do niego, to jego części ciała będą świadczyć przeciwko niemu. Każdy człowiek, muzułmanin i nie-muzułmanin zarówno, w myśli islamskiej będzie rozliczany za swoje czyny i będzie sądzony przez Allaha odpowiednio (Koran 74.38).

Próby i utrapienia związane z Dniem Sądu są szczegółowo zarówno w Koranie i Hadith, jak również w komentarzach islamskich eksponentów i autorytetów naukowych. Są oni zgodni co do tego, że w tym dniu Bóg będzie bardziej rozgniewany niż kiedykolwiek wcześniej i nawet aniołowie będą drżeć przed Bogiem. Co więcej, ludzie są tak przerażeni w tym „dniu”, że sami prorocy wielokrotnie zwracają się do Boga ze zwrotem sallim, sallim, czyli „oszczędź, oszczędź” – to znaczy „oszczędź swoich wyznawców, o Boże”. Zwolennicy Mahometa za jego życia, którzy odeszli od islamu po jego odejściu, Apostaci Islamu, są pochłonięci przez ogień. Ci, którzy zniekształcone lub ignorowane Koranu lub nawrócił się do innej religii są również pochłonięte w ogniu piekielnym. Jednak ci, którzy prawdziwie wierzą w Boga i są pobożni, określani jako Al-Ghurr-ul-Muhajjalun ze względu na ślady rytualnych ablucji wykonywanych za życia, żałują za swój grzech i wracają do „dżannah (Ogrodu), pod którym płyną rzeki”. Świat ulega zniszczeniu, a zmarli powstają z grobów i gromadzą się, czekając na osądzenie za swoje czyny.

Koran stwierdza, że wraz z muzułmanami Allah uratuje z piekła także innych Ludzi Księgi, a ludzie, którzy nie otrzymali prawdziwego przesłania islamu, również zostaną uratowani:

„Ci, którzy wierzą w Allaha i w Dzień Ostatni i spełniają dobre uczynki, zostaną nagrodzeni przez swego Pana; nie mają się czego obawiać ani nie są zasmuceni.” (Koran 2.62)

Po śmierci mówi się, że Archanioł Azrael (z pomocą innych, mniej znaczących aniołów) oddzieli duszę od ciała, albo surowo, albo bezboleśnie, w zależności od tego, jak sprawiedliwa była dana osoba za życia (Koran 79.1-2). Po oddzieleniu duszy od ciała, Nakir i Munkar’s (dwa islamskie anioły) będą przesłuchiwać duszę w grobie pytając:

„Kto jest twoim (panem)?” „Jaki jest twój sposób życia?” „Kto jest twoim przywódcą?” (Koran 17,71)

To doświadczenie będzie przerażające i przerażające w zależności od tego, czy dana osoba była sprawiedliwa, czy nie.

Po sądzie wszyscy mężczyźni i kobiety są zmuszeni do przejścia nad głęboką przepaścią, skąd skaczą płomienie Jahannam (piekła), na al-Sirât (الصراط, ciernistym moście tak cienkim, że nie można go zobaczyć. W Hadith jest powiedziane, że przejście przez ten most jest tak trudnym zadaniem, ponieważ most jest cienki jak włos i ostry jak ostrze miecza. Wierzący i te przeznaczone do Jannah są w stanie przejść szybko i bezpiecznie, widząc go jako gruby kamienny most, podczas gdy inni spadają z tego cienkiego jak włos mostu do Jahannam. Wierzący będą prowadzeni przez proroka Muhammada do rozległego basenu lub jeziora-źródła zwanego al-kawthar الكوثر, gdzie ich pragnienie zostanie zaspokojone napojem o białej barwie, który smakuje jak słodzone mleko. Mówi się, że ten, kto go wypije, nigdy nie będzie spragniony. W jednym z hadith, al-kawthar jest powiedziane, że jest to rajska rzeka (al-Bukhari, księga 76, hadith 583.)

Wstawiennictwo (الشفاعة)

Przez cały „Dzień Sądu”, podstawową zasadą jest całkowita i doskonała sprawiedliwość zarządzana przez Allaha. Jednak rachunki wyroku są również bogate w nacisk, że Bóg jest miłosierny i przebaczający, i że takie cechy zostaną przyznane w tym dniu w zakresie, w jakim są one zasłużone.

Jest przepowiedziane, że w tym dniu, ludzkość będzie błagać proroków, aby wstawiać się w ich imieniu, błagając o bezpieczeństwo członków ich rodzin i bliskich. Najpierw ludzie zwrócą się do Abrahama, potem do Mojżesza, potem do Adama, a na końcu do Noego, z których wszyscy odmówią wstawiennictwa w ich imieniu. Ci prorocy zamiast tego wskażą na Muhammada jako najwyższego orędownika w imieniu ludzkości. W jednym z Hadith, to jest związane, że po zaangażowanie Mahometa i błagania, Allah sam wstawia się, wielokrotnie zamawiając jego aniołów, aby pobrać z Jahannam (piekło) każdy, kto szczerze wyznał Shahada aż aniołowie są nakazane, aby powrócić i znaleźć każdy z nawet atom miary dobroci w jego lub jej sercu, choć tych, którzy czcili fałszywych bogów, lub uczestniczyli w szirk (kultu idoli) nie są uratowani z Jahannam (piekło) i zamiast pozostać tam na zawsze. Po wstawiennictwie, życie wznawia się, albo w Jannah (raj) lub w Jahannam (piekło).

W przeciwieństwie do przedstawień piekła jako miejsca wiecznej kary, znalezionych w innych religiach świata, Islam stwierdza, że można iść do piekła, a stamtąd iść do nieba po odbyciu wyroku czasu w piekle. Mówi się, że tylko Allah wie, jak długo grzesznicy będą trzymani w piekle. Grzesznicy mogą zostać uwolnieni zgodnie z wolą Allaha. Jednak decyzja o wysłaniu do Jannah (raju) lub do Jahannam (piekła) jest sprawą wyłącznie w rękach Allaha. Bóg jest więc ostatecznym arbitrem i qadi (sędzią) co do tego, kto idzie do piekła, a kto jest uratowany.

Notes

• Ali, Mohammed Ali Ibn Zubair. Signs of Qiyamah. Islamic Book Service, 2000. ASIN B000KJ4YDK
• Kabbani, Muhammad Hisham. The Approach of Armageddon: An Islamic Perspective. Islamic Supreme Council of America, 2003. ISBN 978-1930409200
• Khalifa, Rashad. Quran: The Final Testament, Authorized English Version with Arabic Text, Revised Edition IV. Submission.org, 2005. ISBN 978-0972920926
• Smith, Jane I. The Islamic Understanding of Death and Resurrection. Oxford University Press, 2006. ISBN 978-0195156492

All links retrieved March 14, 2018.

• al-Qiyâmah
• Znaki Qiyamah
• Dwa uderzenia Trąby Światła, które zapoczątkowują okres Sądu Ostatecznego