Play media
Zwycięski projekt Andraki składał się z czujnika, podobnego do pasków testowych dla cukrzyków, służącego do badania wczesnego stadium raka trzustki. The sensor, consisting of filter paper coated with single-walled carbon nanotubes and antibodies against human mesothelin, was said to measure the level of mesothelin to test for the presence of cancer in a patient.
The project claimed that tests on human blood serum showed a dose-dependent response, and that his method was 168 times faster, 1⁄26667 times as expensive, and 400 times more sensitive than ELISA, 25% to 50% more accurate than the CA19-9 test, and over 90 percent accurate in detecting the presence of mesothelin. Jednak kilka lat prób byłoby potrzebnych, aby określić, czy nowe urządzenie byłoby wystarczająco czułe i specyficzne jako test przesiewowy dla raka trzustki.
Play media
Andraka mówił o inspiracji do swojej pracy – w tym o śmierci przyjaciela rodziny – na forach, w tym na TEDx Nijmegen w 2013 roku. Pracę prowadził pod nadzorem Anirbana Maitry, profesora patologii, onkologii oraz inżynierii chemicznej i biomolekularnej w Johns Hopkins School of Medicine.
Andraka złożył wniosek o patent tymczasowy na swoją metodę wykrywania raka trzustki i od 2012 roku porozumiewał się z firmami w sprawie opracowania testu dostępnego bez recepty.
W październiku 2013 r., Andraka pojawił się jako gość w The Colbert Report, aby porozmawiać o swojej pracy.
KrytykaEdit
Artykuł z 2011 r. opublikowany przez Sharon et al. obala wiele roszczeń Andraki dotyczących specyficzności wykorzystania mezoteliny jako biomarkera dla raka trzustki. W szczególności, grupa ta wykazała, że poziom mesotheliny w surowicy zdrowych dawców nie różnił się statystycznie od poziomu w surowicy pacjentów z rakiem trzustki. Dr Ira Pastan, który odkrył mesothelinę, powiedział, że metoda Andraka „nie ma naukowego sensu. Nie znam nikogo w społeczności naukowej, kto wierzy w jego odkrycia.” George M. Church, profesor genetyki na Uniwersytecie Harvarda, również wyraził obawy co do kosztów, szybkości i wrażliwości twierdzeń. Nowatorstwo pracy Andraki również zostało zakwestionowane. W 2005 roku, siedem lat przed wygraną Andraki w Intel ISEF, grupa badaczy z Jefferson Medical College i University of Delaware zgłosiła czujnik oparty na nanorurkach węglowych do zastosowania w diagnostyce raka piersi, który wykorzystuje metodologię niemal identyczną z rzekomo nowatorską metodologią Andraki. Ponadto, czujnik oparty na nanorurkach węglowych podobny do czujnika Andraki został zgłoszony w 2009 r. przez Wang et al., grupę badaczy z Uniwersytetu Jiangnan i Uniwersytetu Michigan, a czujnik oparty na nanorurkach węglowych do zastosowań w diagnostyce raka został zgłoszony w pracy z 2008 r. przez Shao et al., w której zastosowano metodologię podobną do metodologii Andraki.
W 2012 r. Andraka zgłosił „patent światowy” w ramach Układu o Współpracy Patentowej, co spowodowało przeprowadzenie wstępnego badania w celu określenia zdolności patentowej. W wyniku badania stwierdzono „brak poziomu wynalazczego” oraz istnienie wcześniejszych patentów w USA 7824925 i 8110369. Żaden kolejny patent nie został złożony w żadnym z urzędów patentowych w ramach PCT, a „Code 122” (European Patent not filed) został wydany 3 czerwca 2015 r.
Będąc zwolennikiem otwartego dostępu, został skrytykowany za to, że nie opublikował swojego odkrycia w sposób otwarty, aby każdy mógł z niego korzystać i budować na jego podstawie, a następnie próbował złożyć na nie patent.
.