Intussusception jest najczęstszą przyczyną niedrożności jelit u bardzo małych dzieci. Obrazowanie ultrasonograficzne jest diagnostycznym badaniem obrazowym z wyboru ze względu na wysoką czułość, swoistość, charakterystykę patologiczną i brak promieniowania jonizującego. Radiolodzy dziecięcy w Benioff Children’s Hospital na Uniwersytecie Kalifornijskim w San Francisco również zalecają jego stosowanie w celu monitorowania redukcji wgłobienia.
Zalecenie to zostało przedstawione w artykule opisującym przeszłe i obecne praktyki diagnostyczne i lecznicze wgłobienia opublikowanym w Pediatric Radiology. Autorzy wyjaśniają, że dzieci poniżej 1 roku życia stanowią około połowy rozpoznawanych wgłobień i że u chłopców rozwijają się one dwukrotnie częściej niż u dziewczynek. Zwracają również uwagę, że objawy nakładają się na wiele innych procesów chorobowych w obrębie jamy brzusznej. Dokładna diagnoza jest niezbędna, ponieważ brak leczenia prowadzi do niedokrwienia.
Gdy podejrzewa się, że dziecko ma wgłobienie, pierwszą metodą diagnostyczną jest obrazowanie ultrasonograficzne. Radiografia jamy brzusznej nie jest zalecana. Dzięki wysokiej negatywnej wartości predykcyjnej 99,7%, badanie ultrasonograficzne może wykluczyć wgłobienie u około 86% pacjentów, ale może zidentyfikować warunki, które je naśladują. Obecność węzłów chłonnych krezkowych w świetle wgłobienia jest wysoce specyficznym wynikiem badania ultrasonograficznego.
Typowe wgłobienie krętniczo-kątnicze, które występuje u ponad 80% pacjentów, ma wygląd obwodowego hipoechogenicznego pierścienia (objaw celu) z centralną echogenicznością (objaw pseudokidery). Odpowiadają one ścianie jelita otaczającej hiperkohezyjny tłuszcz krezkowy znajdujący się w obrębie wgłobienia. Najczęściej występuje w prawym podbrzuszu o średnicy 2-4 centymetrów (cm). USG Doppler może poprawić diagnostykę na wiele sposobów.
Redukcja, poprzez wprowadzenie powietrza pod ciśnieniem lub płynu do okrężnicy w celu wypchnięcia intussusceptum z powrotem przez zastawkę krętniczo-kątniczą z obserwacją obrazowania w czasie rzeczywistym, jest standardowym leczeniem. Główny autor Emily A. Edwards, MD, z wydziału radiologii i obrazowania biomedycznego, i współpracownicy odnoszą się do metaanalizy ponad 32 000 dzieci, która doradziła, że redukcja lewatywy powietrznej ma podobną wydajność i zapewnia wyższy wskaźnik sukcesu niż redukcja hydrostatyczna.1 Dodatkowo, ponieważ używane są krótsze czasy fluoroskopowe, jest mniejsza ekspozycja na promieniowanie dla pacjentów pediatrycznych. Jest to również czystsza i tańsza procedura do wykonania.
Monitorowanie obrazowania w czasie rzeczywistym jest głównie wykonywane przy użyciu fluoroskopii. Autorzy opowiadają się jednak za stosowaniem obrazowania ultrasonograficznego. Niestety bardzo niewielu radiologów dziecięcych stosuje ultrasonografię. Autorzy cytują ankietę z 2015 roku, która wykazała zaledwie 4% wskaźnik adopcji. Autorzy przypisują to brakowi wiedzy, doświadczenia i komfortu związanego z wykorzystaniem ultrasonografii do monitorowania procedury w czasie rzeczywistym oraz brakowi doświadczonych sonografistów po godzinach w wielu szpitalach. W Benioff Children’s Hospital radiolodzy stosują połączenie obrazowania ultrasonograficznego i fluoroskopii w diagnostyce i leczeniu rutynowego wgłobienia jelita grubego.
Autorzy zdecydowanie zalecają rekrutację dużej populacji do randomizowanego badania w celu oceny, czy korzyści z pneumatycznej redukcji można połączyć z wolnym od promieniowania monitorowaniem sonograficznym. Konieczne jest ustalenie standardów i ich kliniczna walidacja. Zwracają uwagę, że jeśli radiolodzy dziecięcy nie używają ultrasonografii do monitorowania zabiegów, to rezydenci i stażyści radiologii nie będą mieli możliwości zapoznania się z nią zamiast fluoroskopii. Ultrasonografia jest bezpieczniejsza i tak samo skuteczna. Autorzy mają nadzieję, że dla bezpieczeństwa dzieci radiolodzy dziecięcy podejmą inicjatywę wykorzystania obrazowania ultrasonograficznego zarówno w diagnostyce, jak i leczeniu.