Search results and included studies

W sumie do obecnego przeglądu piśmiennictwa włączono 132 badania. Artykuły te zostały opublikowane w okresie 10 lat, tj. między styczniem 2007 r. a lipcem 2017 r., i wykazywały znaczne zróżnicowanie pod względem typu badania, projektu badania i wyników. Wśród tych badań 20 było wcześniejszymi przeglądami literatury, 78 było badaniami klinicznymi in vivo (6 randomizowanych badań kontrolowanych/crossover, 31 badań kontrolowanych/porównawczych; 24 badania kohortowe/serie przypadków; 17 opisów przypadków), a 34 były badaniami porównawczymi in vitro.

Pytania ukierunkowane

1. Jakie są zalety i wady wycisków optycznych w odniesieniu do wycisków konwencjonalnych?

Zalety i wady wycisków optycznych w odniesieniu do konwencjonalnych wycisków fizycznych (tj. wycisków wykonywanych za pomocą tacek i materiałów) przedstawiono poniżej i podsumowano w tabeli 1.

Mniejszy dyskomfort pacjenta

Możliwość bezpośredniego uchwycenia wszystkich informacji o łuku zębowym pacjenta, a w konsekwencji ich modeli 3D, bez użycia konwencjonalnych wycisków fizycznych, jest jedną z zalet wycisków optycznych . W rzeczywistości, konwencjonalne wyciski fizyczne mogą powodować chwilowy dyskomfort dla pacjenta z powodu niedogodności i trudności wynikających z materiałów umieszczonych na tacach wyciskowych (zarówno generycznych, jak i zindywidualizowanych). Niektórzy pacjenci (np. pacjenci z silnym odruchem gagowym lub dzieci) wydają się nie tolerować klasycznej procedury. Dla takich pacjentów zastąpienie konwencjonalnych materiałów wyciskowych światłem jest korzystne, dlatego też ceniony jest wycisk optyczny. Wycisk optyczny znacznie zmniejsza dyskomfort pacjenta w porównaniu z tradycyjnym wyciskiem fizycznym. W rzeczywistości eliminuje on potrzebę stosowania materiałów i tac wyciskowych, które często są niepożądane przez pacjentów. Pacjenci preferują raczej wyciski optyczne niż wyciski konwencjonalne, jak podaje literatura.

Efektywność czasowa

Wiele badań wykazało, że wyciski optyczne są efektywne czasowo, ponieważ umożliwiają skrócenie czasu pracy (a zatem i kosztów) w porównaniu z wyciskami konwencjonalnymi. Pomimo ostatnich postępów technologicznych w IOS, z najnowszymi urządzeniami wprowadzonymi na rynek umożliwiającymi wykonanie skanu całego łuku zębowego w czasie krótszym niż 3 minuty, nie wydaje się, aby główne różnice w efektywności czasowej wynikały z samego procesu wykonywania wycisku (skanowanie całego łuku zębowego może trwać 3-5 minut, podobnie jak w przypadku wycisków konwencjonalnych), ale raczej z czasu zaoszczędzonego później, podczas wszystkich kolejnych etapów. W przypadku wycisków optycznych nie ma potrzeby wylewania odlewów kamiennych i uzyskiwania fizycznych modeli gipsowych; możliwe jest przesłanie drogą mailową wirtualnych modeli 3D (pliki własne lub STL) pacjenta bezpośrednio do laboratorium stomatologicznego, bez konieczności dostarczania czegokolwiek kurierem lub pocztą. Pozwala to na zaoszczędzenie znacznej ilości czasu i pieniędzy w ciągu roku pracy. W przypadku klinik wyposażonych w urządzenia do projektowania i wykonywania uzupełnień protetycznych przy fotelu, pliki pobrane podczas wycisków optycznych można zaimportować do oprogramowania CAD (Computer Assisted Design), a po wykonaniu projektu uzupełnienia przenieść do oprogramowania CAM (Computer Assisted Manufacturing) i umieścić we frezarce. Uzyskane w ten sposób uzupełnienia (z różnych materiałów) będą scharakteryzowane i gotowe do zastosowania klinicznego.

Uproszczone procedury dla klinicysty

Kolejną korzyścią wynikającą z zastosowania wycisku optycznego jest korzyść kliniczna. W rzeczywistości, po zakończeniu krzywej uczenia się, zastosowanie IOS może przynieść dalsze korzyści kliniczne, upraszczając pobieranie wycisku w skomplikowanych przypadkach, na przykład w obecności wielu implantów lub poważnych podcięć, które mogą sprawić, że wykrycie konwencjonalnego wycisku będzie trudne i zdradliwe. Ponadto, jeśli lekarz klinicysta nie jest zadowolony z niektórych szczegółów zarejestrowanego wycisku optycznego, może je usunąć i odtworzyć wycisk bez konieczności powtarzania całej procedury; ten aspekt oszczędza czas.

Koniec z odlewami gipsowymi

Dla lekarza klinicysty, wycisk optyczny pozwala na pominięcie w inny sposób nieuniknionego etapu (konwencjonalny wycisk opiera się na wykrywaniu wycisków fizycznych i następnie odlewaniu modeli gipsowych) z efektem oszczędności czasu. Eliminacja konwencjonalnych materiałów wyciskowych przekłada się na bezpośrednie oszczędności dla klinicysty, przy zmniejszonych kosztach materiałów eksploatacyjnych .

Poprawiona komunikacja z technikiem dentystycznym

Dzięki IOS, klinicysta i technik dentystyczny mogą ocenić jakość wycisku w czasie rzeczywistym. W rzeczywistości, natychmiast po wykonaniu skanu, dentysta może wysłać go e-mailem do laboratorium, a technik może go dokładnie sprawdzić. Jeśli technik dentystyczny nie jest przekonany o jakości otrzymanego wycisku optycznego, może natychmiast poprosić lekarza o wykonanie kolejnego, bez straty czasu i bez konieczności wzywania pacjenta na drugą wizytę. Ten aspekt upraszcza i wzmacnia komunikację pomiędzy dentystą i technikiem dentystycznym.

Lepsza komunikacja z pacjentami

Wycisk optyczny jest potężnym narzędziem do komunikacji z pacjentem i marketingu. W rzeczywistości, z optycznych odcisków, pacjenci czują się bardziej zaangażowani w ich leczenia i jest możliwe, aby ustanowić bardziej skuteczną komunikację z nimi; to emocjonalne zaangażowanie może mieć pozytywny wpływ na ogólne leczenie, na przykład, poprzez poprawę zgodności pacjenta do higieny jamy ustnej. Ponadto pacjenci są zainteresowani tą technologią i wspominają o niej swoim znajomym i przyjaciołom, co zwiększa ich zainteresowanie ośrodkami stomatologicznymi wyposażonymi w te nowoczesne technologie. Pośrednio, IOS stał się bardzo potężnym narzędziem reklamowym i marketingowym .

Krzywa uczenia się

Istnieje krzywa uczenia się dla przyjęcia IOS w klinice dentystycznej, i ten aspekt musi być rozważony z uwagą . Podmioty o większym przywiązaniu do świata technologii i komputerów (np. młodzi dentyści) bardzo łatwo zaadaptują IOS w swojej praktyce. Starsi lekarze, z mniejszym doświadczeniem i zamiłowaniem do nowinek technologicznych, mogą mieć problemy z obsługą urządzeń i związanego z nimi oprogramowania. Wreszcie, należy pamiętać, że nadal nie jest jasne, czy jedna strategia skanowania jest lepsza od drugiej, ponieważ producenci dostarczają niewiele informacji na temat swoich strategii skanowania. Jest to aspekt, który z pewnością będzie przedmiotem dogłębnych badań w nadchodzących latach, ponieważ możliwe jest, że różne urządzenia, wykorzystujące różne strategie skanowania, będą dawały różne wyniki.

Trudności w wykrywaniu głębokich linii brzeżnych na opracowanych zębach

Jednym z najczęstszych problemów napotykanych w przypadku IOS i wycisków optycznych jest trudność w wykrywaniu głębokich linii brzeżnych na opracowanych zębach lub w przypadku krwawienia. W niektórych przypadkach, a szczególnie w obszarach estetycznych, gdzie ważne jest dla klinicysty, aby umieścić brzegi protetyczne poddziąsłowo, prawidłowe wykrycie całej linii wykończeniowej może być trudniejsze dla światła. W rzeczywistości, w przeciwieństwie do konwencjonalnych materiałów wyciskowych, światło nie może fizycznie oderwać dziąsła i dlatego nie może zarejestrować „niewidocznych” obszarów. Podobne problemy mogą wystąpić również w przypadku krwawienia, ponieważ krew może przesłonić brzegi protezy. Mimo to, przy zachowaniu odpowiedniej uwagi i szybkości (bruzda dziąsłowa ma tendencję do zamykania się natychmiast po usunięciu sznura retrakcyjnego) oraz przy zastosowaniu odpowiednich strategii w celu podkreślenia linii preparacji (założenie pojedynczego lub podwójnego sznura retrakcyjnego) i uniknięcia krwawienia (doskonała higiena jamy ustnej i prowizorium o prawidłowym profilu awaryjnym), możliwe jest uzyskanie przez klinicystę dobrego wycisku optycznego nawet w trudnych sytuacjach. Ostatnio niektórzy autorzy sugerują łączenie strategii, tzn. częściowe stosowanie konwencjonalnych materiałów wyciskowych . Poza tym dobry wycisk optyczny jest wynikiem wielu czynników, a mianowicie jakości przygotowania protetycznego, przestrzegania przez pacjenta higieny jamy ustnej oraz jakości uzupełnień tymczasowych; podobnie jak w przypadku wycisków konwencjonalnych, zdrowe tkanki miękkie są niezbędne do uzyskania dobrego wycisku optycznego. Wszystkie te rozważania dotyczą naturalnych zębów, ale nie implantów stomatologicznych, gdzie zastosowanie skanbodów (dokładnie połączonych z obliczeniami związanymi z CAD) rozwiązuje każdy problem.

Koszty zakupu i zarządzania

Zależnie od modelu, koszt zakupu IOS może wynosić od 15.000 do 35.000 euro. W ciągu ostatnich kilku lat, producenci wypuścili na rynek wiele nowych modeli, a wzrostowi podaży powinno towarzyszyć obniżenie kosztów zakupu. Niezależnie od tego, koszt zakupu wysokiej klasy systemu IOS ostatniej generacji powinien zostać zamortyzowany w ciągu roku poprzez zintegrowanie urządzenia z procesem pracy klinicznej w różnych dziedzinach stomatologii (protetyka, ortodoncja, chirurgia implantologiczna). Jednym z ważnych aspektów do rozważenia są dodatkowe koszty zarządzania związane z aktualizacjami oprogramowania rekonstrukcyjnego. Różne firmy produkcyjne mają różną politykę w tym zakresie i ważne jest, aby klinicysta był w pełni poinformowany o rocznych kosztach zarządzania i opłatach, jeśli takie występują, przed zakupem IOS. Wreszcie, w przypadku systemów „zamkniętych” lub IOS, które generują tylko zastrzeżone formaty plików, może być wymagana roczna lub miesięczna opłata, aby „odblokować” pliki i uczynić je możliwymi do wykorzystania przez dowolne oprogramowanie CAD lub dowolne laboratorium. Ponownie, klinicysta powinien być odpowiednio poinformowany o tych dodatkowych kosztach zarządzania.

2. Czy wyciski optyczne są tak samo dokładne jak wyciski konwencjonalne?

Główną cechą IOS powinna być dokładność: skaner powinien być w stanie wykryć dokładny wycisk. W metryce i inżynierii, dokładność jest definiowana jako „bliskość porozumienia pomiędzy wartością mierzonej wielkości a prawdziwą wartością wielkości mierzonej” (JCGM 200:2012, ISO 5725-1, 1994). Ostatecznie, dokładność jest sumą prawdziwości i precyzji. Prawdziwość, zwykle wyrażana w kategoriach błędu systematycznego, to „bliskość porozumienia między oczekiwaniem wyniku testu lub pomiaru a wartością rzeczywistą”. Precyzję definiuje się jako „bliskość zgodności między wskazaniami lub wartościami wielkości mierzonej, uzyskanymi w wyniku powtórzenia pomiarów na tych samych obiektach w określonych warunkach”. W idealnej sytuacji IOS powinien charakteryzować się wysokim stopniem prawdziwości (powinien być w stanie jak najdokładniej odpowiadać rzeczywistości). IOS powinien zatem być tak prawdziwy, jak to tylko możliwe, to znaczy być w stanie wykryć każdy szczegół wrażenia i pozwolić na stworzenie wirtualnego modelu 3D, tak podobnego do rzeczywistego modelu, jak to tylko możliwe, oraz że niewiele lub nic nie odbiega od rzeczywistości. Jedynym sposobem obliczenia prawdziwości IOS jest nałożenie na siebie jego skanów ze skanem referencyjnym uzyskanym za pomocą potężnej maszyny przemysłowej (przemysłowy skaner optyczny, ramię przegubowe, współrzędnościowa maszyna pomiarowa). Po nałożeniu na siebie tych obrazów/modeli, potężne oprogramowanie do inżynierii odwrotnej może być użyte do wygenerowania kolorymetrycznych map pokazujących odległości/różnice pomiędzy powierzchniami IOS a modelem referencyjnym na poziomie mikrometrycznym. Precyzję można obliczyć w prostszy sposób, po prostu nakładając na siebie różne skany/modele wykonane tym samym IOS w różnym czasie i ponownie oceniając odległości/różnice na poziomie mikrometrycznym. Technicznie rzecz biorąc, system IOS może charakteryzować się wysoką wiernością, ale niską precyzją lub odwrotnie. W obu przypadkach wyciski optyczne byłyby niezadowalające: wpłynęłoby to negatywnie na cały przebieg pracy protetycznej, gdzie redukcja szczeliny brzeżnej jest głównym zadaniem protetyka. Prawdziwość i precyzja zależą głównie od oprogramowania do akwizycji i obróbki skanów, które wykonuje najtrudniejsze zadanie: „budowanie” wirtualnych modeli 3D. Istotna jest również rozdzielczość akwizycji, czyli minimalna różnica, którą instrument jest w stanie zmierzyć (tj. czułość instrumentu), jednak zależy ona od kamer wewnątrz skanera, które na ogół są bardzo wydajne.

Do tej pory w literaturze naukowej dokładność wycisków optycznych jest uznawana za klinicznie zadowalającą i podobną do dokładności konwencjonalnych wycisków w przypadku uzupełnień pojedynczych zębów i stałych protez częściowych do 4-5 elementów. W rzeczywistości prawdziwość i precyzja uzyskana za pomocą wycisków optycznych w przypadku tego typu uzupełnień o krótkim odcinku są porównywalne z wyciskami konwencjonalnymi. W przypadku uzupełnień o dużej rozpiętości, takich jak częściowe protezy stałe składające się z więcej niż 5 elementów lub protezy pełnołukowe na zębach naturalnych lub implantach, wyciski optyczne nie wykazują takiej dokładności jak wyciski konwencjonalne. Błąd generowany podczas skanowania wewnątrzustnego całego łuku zębowego nie wydaje się kompatybilny z wykonywaniem uzupełnień o dużej rozpiętości, dla których nadal wskazane są konwencjonalne wyciski.

Jednakże, skanery najnowszej generacji charakteryzują się bardzo niskimi błędami w wyciskach całego łuku i w tym sensie dane w literaturze muszą być interpretowane krytycznie, ponieważ przygotowanie i opublikowanie artykułu naukowego zazwyczaj wymaga czasu, podczas gdy producenci bardzo często wypuszczają nowe, wydajne oprogramowanie do konstrukcji siatek.

3. Jakie są różnice pomiędzy optycznymi systemami wyciskowymi dostępnymi komercyjnie?

Do tej pory tylko kilka badań porównało prawdziwość i precyzję różnych IOS. Prawie wszystkie są badaniami in vitro opartymi na modelach, ponieważ obecnie nie jest możliwe obliczenie prawdziwości IOS in vivo; ponadto, badania te mają dość różne projekty eksperymentalne. Niektóre z nich koncentrowały się na dokładności IOS w modelach zębowych, podczas gdy inne oceniały dokładność IOS w implantologii jamy ustnej. Niezależnie od tego, wynikiem tych badań jest to, że różne IOS mają różną dokładność; dlatego niektóre urządzenia wydają się mieć więcej wskazań do użytku klinicznego (do wykonywania wycisków w celu wykonania uzupełnień o dużej rozpiętości), podczas gdy inne wydają się mieć bardziej ograniczone zastosowania kliniczne (do wykonywania pojedynczych lub krótkich uzupełnień). Bardzo trudno jest porównać wyniki (pod względem prawdziwości i precyzji) tych badań, ponieważ skanery mają różne technologie przechwytywania obrazu, a zatem mogą wymagać różnych technik skanowania; Niestety, niewiele wiadomo o wpływie techniki skanowania na wyniki końcowe, a literatura naukowa powinna zająć się tym tematem w najbliższych latach.

Prawdziwość i precyzja nie są jednak jedynymi elementami, które mogą wyróżniać urządzenia dostępne obecnie na rynku. Cały szereg elementów (konieczność opakerowania proszkiem, szybkość skanowania, wielkość końcówki, zdolność do wykrywania wycisków w kolorze) różnicuje IOS pod względem ich zastosowania klinicznego. W szczególności, systemy skanowania mogą się różnić w oparciu o możliwość, czy istnieje wolny interfejs ze wszystkimi dostępnymi programami CAD (systemy otwarte versus zamknięte) oraz koszty zakupu/zarządzania .

Konieczność pudrowania i opakeryzacji jest typowa dla IOS pierwszej generacji; ostatnio wprowadzone urządzenia mogą wykrywać wyciski optyczne bez użycia pudru . Z technicznego punktu widzenia preferowany powinien być skaner, który umożliwia klinicyście pracę bez opakerowania; w rzeczywistości proszek może stanowić niedogodność dla pacjenta . Ponadto, nakładanie jednolitej warstwy proszku jest skomplikowane . Nieodpowiednia technika opakeryzacji może skutkować warstwami o różnej grubości w różnych punktach zębów, z ryzykiem błędów, które obniżają ogólną jakość skanu.

Szybkość skanowania jest z pewnością sprawą wielkiej wagi dla IOS. IOS mają różne prędkości skanowania, a urządzenia najnowszej generacji są generalnie szybsze niż te najstarsze. Jednak literatura nie wyjaśnia, które urządzenie może być bardziej wydajne: w rzeczywistości prędkość skanowania nie zależy tylko od urządzenia, ale w dużej mierze od doświadczenia klinicysty. Wielkość końcówki również odgrywa rolę, zwłaszcza w przypadku drugich i trzecich trzonowców (tj. tylne regiony szczęki/żuchwy). Skaner z końcówką o ograniczonych wymiarach byłby preferowany ze względu na komfort pacjenta podczas skanowania; jednak nawet skanery z końcówkami o większej objętości umożliwiają doskonałe skanowanie w tylnych obszarach .

Możliwość uzyskania kolorowych modeli 3D łuków zębowych stanowi jedną z najnowszych innowacji w dziedzinie skanowania optycznego . Do tej pory tylko kilka IOS może wykonywać wyciski w kolorze. Zazwyczaj kolor jest po prostu dodawany do modeli 3D uzyskanych ze skanu, nakładając je na zdjęcia o wysokiej rozdzielczości. Informacja o kolorze ma znaczenie przede wszystkim w komunikacji z pacjentem, a zatem ma mniejsze znaczenie kliniczne; w przyszłości możliwe jest, że IOS będzie zawierał funkcje, które są obecnie prerogatywą kolorymetrów cyfrowych.

Wreszcie, IOS powinien być w stanie dopasować się do „otwartego” przepływu pracy i powinien mieć przystępną cenę zakupu i zarządzania. Idealnie, IOS powinien mieć dwa wyjścia: plik zastrzeżony o wartości prawnej, oraz plik w formacie otwartym (np. STL, OBJ, PLY). Pliki w formacie otwartym mogą być natychmiast otwierane i wykorzystywane przez wszystkie systemy protetyczne CAD . W takich przypadkach w literaturze mówi się ogólnie o „systemie otwartym” . Zaletą tych systemów jest uniwersalność, wraz z potencjalną redukcją kosztów (nie ma potrzeby kupowania określonych licencji CAD lub płacenia za odblokowanie plików); jednakże, początkowo może być wymagany pewien stopień doświadczenia, aby połączyć różne oprogramowanie i frezarki . Problem ten nie pojawia się w przypadku IOS w ramach „zamkniętego systemu”. Takie skanery mają jako wyjście tylko referencyjny plik zastrzeżony (zamknięty), który może być otwarty i przetwarzany tylko przez oprogramowanie CAD z tej samej firmy produkcyjnej. Brak możliwości swobodnego dysponowania plikami STL. STL, lub konieczność uiszczania opłat za ich odblokowanie, z pewnością stanowi główne ograniczenia systemów zamkniętych. Jednak włączenie ich do zintegrowanego systemu może zachęcić do pracy, szczególnie w przypadku mniej doświadczonych użytkowników. Ponadto, niektóre zamknięte systemy oferują kompletny, w pełni zintegrowany cyfrowy przepływ pracy, od skanowania do frezowania, i zapewniają rozwiązania przy fotelu. Wreszcie, konwersja plików (np. konwersja plików zastrzeżonych do formatów otwartych) może spowodować utratę jakości i informacji.

Najważniejsze cechy, jakie powinien posiadać IOS, podsumowano w tabeli 2.

4. Jakie są dotychczasowe zastosowania kliniczne IOS?

IOS są bardzo użyteczne i znajdują zastosowanie w różnych dziedzinach stomatologii, do diagnostyki oraz do wykonywania uzupełnień lub urządzeń indywidualnych w protetyce, chirurgii i ortodoncji. IOS są w rzeczywistości wykorzystywane do pozyskiwania modeli 3D dla celów diagnostycznych; modele te mogą być przydatne do komunikowania się z pacjentem. Diagnostyka i komunikacja nie są jednak jedynymi obszarami zastosowania IOS. W protetyce, IOS są używane do wykonywania wycisków preparatów z naturalnych zębów w celu wykonania szerokiej gamy uzupełnień protetycznych: wkładów/nakładów z żywicy, łączników cyrkonowych, pojedynczych koron z dwukrzemianu litu, cyrkonu, metalowo-ceramicznych i pełnoceramicznych, jak również szkieletów i stałych protez częściowych. Kilka badań i przeglądów literatury wykazało, że szczelina brzeżna pojedynczych koron ceramicznych wykonanych ze skanów wewnątrzustnych jest klinicznie akceptowalna i podobna do szczeliny w koronach wykonanych z konwencjonalnych wycisków. Te same rozważania można rozszerzyć na uzupełnienia krótkoterminowe, takie jak stałe protezy częściowe składające się z trzech do pięciu elementów, oczywiście z uwzględnieniem różnic wynikających z różnej dokładności różnych IOS. Jak dotąd, literatura nie popiera stosowania IOS w wyciskach całopowierzchniowych: kilka badań i przeglądów literatury wykazało, że dokładność IOS nie jest jeszcze wystarczająca w tak trudnych przypadkach klinicznych .

W protetyce, IOS może być z powodzeniem stosowany do uchwycenia trójwymiarowej pozycji implantów dentystycznych i wykonania uzupełnień opartych na implantach . Pozycję 3D implantów uchwyconych za pomocą IOS przesyła się do oprogramowania CAD, gdzie modele skanujące łączy się z biblioteką implantów, a pożądane uzupełnienia protetyczne można narysować w ciągu kilku minut; uzupełnienia te można następnie fizycznie zrealizować poprzez frezowanie za pomocą wydajnej maszyny CAM z zastosowaniem materiałów ceramicznych. Obecnie pojedyncze korony, mosty i belki oparte na implantach mogą być z powodzeniem wykonane z wycisków optycznych. Podobnie jak w przypadku zębów naturalnych, jedynym widocznym ograniczeniem stosowania IOS w protetyce implantologicznej są uzupełnienia o dużej rozpiętości na wielu implantach (np. mosty o dużej rozpiętości i stałe łuki całkowite wsparte na więcej niż czterech implantach): przynajmniej tak wynika z najważniejszych publikacji i różnych badań in vitro dotyczących wierności i precyzji, które wskazują, że konwencjonalne wyciski są najlepszym rozwiązaniem w tych trudnych sytuacjach klinicznych.

Obecnie tylko kilka badań dotyczyło zastosowania IOS do wykonywania częściowo i całkowicie ruchomych protez; w szczególności to ostatnie zastosowanie nadal stwarza pewne problemy ze względu na brak punktów odniesienia i niemożność zarejestrowania dynamiki tkanek miękkich. Jednakże IOS może być z powodzeniem stosowany do cyfrowego projektowania uśmiechu, wykonywania wkładów i rdzenia oraz do wykonywania obturatorów, w skomplikowanych przypadkach .

Skanowanie modelu dziąsłowego może być nałożone na pliki z tomografii komputerowej wiązki stożkowej (CBCT) również za pomocą specjalnego oprogramowania w celu stworzenia wirtualnego modelu pacjenta . Model ten jest wykorzystywany do planowania pozycjonowania implantów oraz do rysowania jednego lub więcej stentów chirurgicznych przydatnych do umieszczania mocowań w sposób kierowany. Zastosowanie IOS w tym sensie wyparło starą technikę podwójnego skanowania tylko CBCT, która opierała się na skanach radiologicznych pacjenta i jego modelach gipsowych. W rzeczywistości rozdzielczość skanowania CBCT jest niższa niż IOS, dlatego zastosowanie IOS pozwala na dokładniejsze rozpoznanie wszystkich szczegółów powierzchni okluzyjnych. Może to mieć istotne znaczenie np. przy opracowywaniu szablonów chirurgicznych opartych na zębach. Należy jednak zachować ostrożność, ponieważ zastosowanie IOS w chirurgii sterowanej jest dopiero w powijakach.

Wreszcie, IOS stanowią bardzo przydatne narzędzie w ortodoncji do diagnostyki i planowania leczenia. W rzeczywistości, wyciski optyczne mogą być wykorzystywane jako punkt wyjścia do realizacji całej serii zindywidualizowanych urządzeń ortodontycznych, wśród których należy wymienić alignery. W najbliższych latach prawdopodobnie prawie wszystkie aparaty ortodontyczne będą projektowane na podstawie skanu wewnątrzustnego, a więc będą całkowicie „customowe” i dostosowane do specyficznych potrzeb klinicznych pacjenta .

Najważniejsze wskazania kliniczne i przeciwwskazania do stosowania IOS zestawiono w tabeli 3.

.