Indie w skrócie

Główną zdobyczą wilków są tu kaczki i zwierzęta gospodarskie.

W Regionie Himalajów żyje około 400-1,100 wilków, a w Regionie Półwyspu 4,000-6,000 wilków.

Wilki w Regionie Himalajów preferują zimniejsze, bardziej strome siedliska, podczas gdy te w Regionie Półwyspu występują głównie na obszarach agropasterskich, które mają mniejszą gęstość lasów (około 280 400 km²).

Informacje o gatunkach

Wilk indyjski w zoo w Mysore w Indiach

Gatunki
Powszechna nazwa: wilk szary
Nazwa łacińska: Canis lupus

Subspecies
Common Name: wilk indyjski
Latin Name: Canis lupus pallipes

Obecna populacja wilka, trend, status
Liczba wilków: 4,400 – 7,100
Tendencja populacji: Stabilna
Ochrona prawna: Pełna ochrona

Ta strona była ostatnio aktualizowana w 2020 roku.

Relacje międzyludzkie

Dr Yadvendradev Jhala z Indii

J. Henry Fair: Yadvendradev Jhala, specjalista IUCN ds. wilków, Indie. – Przedstawione na Sympozjum Beyond 2000, 2/2000 Yadvendradev Jhala, Wildlife Institute of India, Chandrabani, PO Box 18, Dehradun 248001, India

Wolfy (Canis lupus pallipes) zamieszkują lasy cierniste, zarośla oraz jałowe i półjałowe siedliska trawiaste w Indiach. Jest to jeden z powszechnych dużych drapieżników znaleźć w agro-pasterskich regionach półpustynnych Indiach. Większość z 2000-3000 silnej populacji wilków w Indiach żyje poza obszarami chronionymi i w bliskim sąsiedztwie ludzi. Wilki te żywią się głównie zwierzętami gospodarskimi. Na obszarach wiejskich Indii występuje bardzo duża populacja bydła, a w wielu regionach Indii większość ludzi nie spożywa wołowiny. Tendencja do wyrzucania wokół wiosek tusz bydła i bawołów, które umierają z powodu chorób, starości i głodu, podtrzymuje wysokie zagęszczenie drapieżników takich jak wilki, hieny (Hyaena hyaena) i szakale (Canis aurius). Oprócz padlinożerstwa wilk drapieżnie poluje na zwierzęta gospodarskie, takie jak kozy, owce i cielęta bydła. Drapieżnictwo wilka poważnie wpływa na gospodarkę społeczności pasterskich (koczowniczych i rezydentów), które ledwo udaje się wyryć na życie z wysoce nad wypasem i zdegradowany krajobraz półpustynnych Indiach. Społeczność pasterska inwestuje znaczne środki w działania mające na celu ochronę owiec i kóz przed drapieżnictwem wilków. Środki te obejmują nocne czuwanie, utrzymanie psów strażniczych, budowanie cierniowych ogrodzeń i przynosząc inwentarz z powrotem do wsi każdej nocy.

Postawa ludzi wobec wilków była związana z jedzeniem-zawody wilków w tym regionie. Na terenach, gdzie główną zdobyczą wilka były dzikie zwierzęta kopytne, ludzie patrzyli na wilki z mniejszą wrogością i rzadko kiedy wilki były bezpośrednio prześladowane. Natomiast na obszarach, gdzie wilki żywią się zwierzętami gospodarskimi, postawy ludzi były skrajnie wrogie, a większość zaobserwowanych przypadków śmiertelności wilków była związana z działalnością człowieka. Analiza ta sugeruje, że jakaś forma rekompensaty ekonomicznej za szkody wyrządzone przez wilki pomogłaby poprawić nastawienie społeczeństwa do wilka w Indiach.

Obszary wojskowe okazały się oferować ochronę i odpowiednie siedliska dla kilku zagrożonych gatunków w krajobrazach zdominowanych przez człowieka. Wataha 13 wilków korzystających z bazy sił powietrznych i armii w półmiejskim obszarze w Maharashtra jest obecnie badana przy użyciu telemetrii. Wilki korzystają z tych wojskowych schronień w ciągu dnia, a w nocy patrolują utwardzone, oświetlone lampami ulicznymi drogi w mieście. Utrzymują się z padlinożerstwa na wysypiskach śmieci w domach oraz z drapieżnictwa owiec i kóz z osiedli chat. Wilki te weszły w konflikt z władzami sił powietrznych, ponieważ przegryzają i uszkadzają siatkę bariery powstrzymującej samoloty myśliwskie. Próbujemy złagodzić ten problem, eksperymentując z chemicznymi sprayami odstraszającymi, aby uniemożliwić wilkom żucie siatki barierowej.

We wschodniej części zasięgu wilka było kilka doniesień o atakach wilków na dzieci. Ta poważna forma konfliktu osiągnęła swój szczyt we wschodniej części stanu Uttar-Pradesh w 1996 r., kiedy wilk został uznany za odpowiedzialnego za ataki na 76 dzieci (z czego ponad 50 było śmiertelnych). Sporadyczne śmiertelne ataki wilków na dzieci zostały zgłoszone w 1997, 1998 i 1999 roku z innych części Uttar Pradesh. Nasze badania sugerują, że na obszarach o wysokiej gęstości zaludnienia (600 km2) o niskim statusie ekonomicznym, z niewielką ilością dzikich ofiar i z populacjami zwierząt gospodarskich, które są silnie strzeżone, wilki mogą potencjalnie atakować dzieci. Dane radio-telemetryczne z trzech różnych regionów zachodnich Indii sugerują, że wilki bardzo często wchodzą w kontakt z ludźmi. Byłoby niezwykle łatwo wilkom zaatakować dzieci na tych obszarach. Nie ma jednak żadnych autentycznych doniesień z tych regionów o atakach wilków na ludzi, mimo że obszary te charakteryzują się wysoką gęstością występowania wilków. Nasze dane sugerują, że ataki na dzieci są wyjątkowo rzadkie w porównaniu do możliwości ataków dostępnych dla wilków w Indiach. Takie ataki są aberracją w zachowaniu wilków i powinny być postrzegane w ich specjalnym ekologicznym i społeczno-ekonomicznym kontekście.

Informacje dodatkowe

• Konflikt człowiek-wilk w zdominowanych przez człowieka krajobrazach dystryktu Ahmednagar, Maharashtra (pdf) (2009)
• Wild Canids India Project
• Identyfikacja odpowiedniego siedliska i korytarzy dla indyjskiego wilka szarego na Płaskowyżu Chotta Nagpur i Dolnych Płaskowyżach Gangetycznych: A species with differential management needs
• Distribution, status and conservation of Indian gray wolf in Karnataka, India
• Wolves of the wasteland

.