Illite to grupa blisko spokrewnionych nie rozszerzających się minerałów ilastych. Illit jest wtórnym osadem mineralnym i przykładem filokrzemianu, czyli warstwowego glinokrzemianu. Jego struktura jest 2:1 kanapka z krzemionki tetraedron (T) – ośmiościan glinu (O) – krzemionki tetraedron (T) warstw. Przestrzeń pomiędzy tą sekwencją warstw T-O-T jest zajęta przez słabo uwodnione kationy potasu, które są odpowiedzialne za brak pęcznienia. Strukturalnie illit jest dość podobny do muskowitu z nieco większą ilością krzemu, magnezu, żelaza i wody oraz nieco mniejszą ilością tetraedrycznego glinu i międzywarstwowego potasu. Wzór chemiczny podany jest jako (K,H
3O)(Al,Mg,Fe)
2(Si,Al)
4O
10, ale występuje tu znaczna substytucja jonowa (izomorficzna). Występuje w postaci skupisk drobnych monoklinicznych kryształów barwy szarej do białej. Ze względu na małe rozmiary, pozytywna identyfikacja zwykle wymaga dyfrakcji rentgenowskiej lub analizy SEM-EDS (automatyczna mineralogia). Illit występuje jako produkt przemiany muskowitu i skalenia w środowiskach wietrzeniowych i hydrotermalnych; może być składnikiem serycytu. Występuje powszechnie w osadach, glebach i skałach osadowych typu argillaceous, a także w niektórych skałach metamorficznych o niskim stopniu czystości. Bogaty w żelazo członek grupy illitu, glaukonit, w osadach może być rozróżniany przez analizę rentgenowską.

Illit

Ogólne

Kategoria

Miki – filokrzemiany

Wzór
(jednostka powtarzająca)

(K,H
3O)(Al,Mg,Fe)
2(Si,Al)
4O
10

Strunz classification

9.EC.60

Klasyfikacja Dana

71.02.02d.02

Układ krystaliczny

Monokliniczny

Klasa kryształów

Pryzmatyczny (2/m)
(ten sam symbol H-M)

Grupa przestrzenna

C2/m (no. 12)

Identyfikacja

Kolor

Szarobiały do srebrzystobiałego, zielonkawo-szary

Sposób budowy kryształu

Mikroskopijne agregaty

Ułamek

{001} Doskonały

Twardość w skali Mohsa

1 – 2

Luster

Pearly to dull

Streak

white

Diaphaneity

Translucent

Specific gravity

2.6 – 2.9

Właściwości optyczne

Biaksjalny (-)

Wskaźnik załamania światła

nα = 1.535 – 1.570 nβ = 1.555 – 1.600 nγ = 1.565 – 1.605

Zdolność wymiany kationów (CEC) illitu jest mniejsza niż smektytu, ale wyższa niż kaolinitu, zwykle około 20 – 30 meq/100 g.

Illit został po raz pierwszy opisany w 1937 r. dla wystąpień w łupkach Maquoketa w Calhoun County, Illinois, USA. Nazwa pochodzi od jego lokalizacji typu w Illinois.

Illit jest również nazywany hydromica lub hydromuscovite. Brammallite jest analogiem bogatym w sód. Avalite jest odmianą zawierającą chrom, która została opisana z Mt. Avala, Belgrad, Serbia.

.