Zawarty na albumie grupy z 1972 roku Be Altitude: Respect Yourself, „I’ll Take You There” zawiera główny wokalista Mavis Staples zapraszając jej słuchaczy do poszukiwania nieba. Piosenka jest „prawie całkowicie refrenem typu call-and-response”, a wstęp został zaczerpnięty z „The Liquidator”, przeboju reggae z 1969 roku autorstwa Harry J Allstars. W rzeczywistości, cała piosenka, napisana w tonacji C, zawiera tylko dwa akordy, C i F. Duża część piosenki jest odłożona na bok dla sióstr Mavis, Cleotha i Yvonne oraz ich ojca „Pops”, aby pozornie wykonać solówki na swoich instrumentach. W rzeczywistości, te solówki (i cała muzyka w piosence) zostały nagrane przez Muscle Shoals Rhythm Section. Kiedy Mavis Staples mówi „Daddy, now, Daddy, Daddy” (odnosząc się do solówki gitarowej „Popa”), to w rzeczywistości Eddie Hinton wykonuje solówkę na płycie. Basista Muscle Shoals Rhythm Section David Hood wykonuje linię basu w piosence. Terry Manning dodał harmonijkę i gitarę elektryczną prowadzącą. Roger Hawkins zagrał na perkusji, Barry Beckett na pianinie elektrycznym Wurlitzer, a Jimmy Johnson i Raymond Banks dodali partie gitarowe. Partie rogów i smyczków zostały zaaranżowane przez aranżera z Detroit, Johnny’ego Allena. Rogi i smyczki zostały nagrane w Artie Fields Recording Studios w Detroit Michigan.

Całkiem sporo piosenek Staple Singers odnosi się do praw obywatelskich i warunków społecznych. Wiele osób interpretuje tę piosenkę jako opisującą wyimaginowany świat, w którym ruch praw obywatelskich odniósł sukces: „No more smilin’ faces/lyin’ to the races.”

Rolling Stone redaktor David Fricke opisał tę piosenkę jako „uosobienie Muscle Shoals Sound”. Został nagrany w Sheffield, AL w słynnym Muscle Shoals Sound Studios, i overdubbed i zmiksowane w Ardent Studios w Memphis przez inżyniera Terry Manning.

Bolstered przez „feel-good” vibe, „I’ll Take You There” osiągnęła szczyt na numer jeden na liście Billboard R&B Singles chart przez cztery tygodnie maja 1972 roku. W czerwcu, „I’ll Take You There” przez tydzień utrzymywał się na szczycie Billboard Hot 100. Billboard ocenił ją jako piosenkę nr 19 w 1972 roku. Piosenka, miejsce #276 na liście Rolling Stone z 500 Greatest Songs of All Time i wprowadzony do Grammy Hall of Fame w 1999 roku, pozostaje najbardziej udany i rozpoznawalny singiel z półwiecznej kariery Staples.

W 1997 roku, piosenka została wykorzystana przez Chevrolet dla ich reklamy 1997 Chevy Malibu.

.