W nowoczesnym, wysoce zwirtualizowanym świecie IT, wybór hiperwizora, który jest najbardziej odpowiedni do Twoich zadań, jest ważnym punktem. Istnieje wiele platform wirtualizacyjnych dostarczanych przez różnych dostawców, a każda z nich prezentuje atrakcyjne cechy. Ten wpis na blogu wyjaśnia różnice między Oracle VirtualBox i Microsoft Hyper-V. Te dwie platformy zawierają przydatne funkcje, oprócz podobieństw i różnic, z którymi można się zapoznać, czytając dzisiejszy artykuł.

Dla pełnego porównania VirtualBox vs. VMware, zapoznaj się z tym wpisem na blogu.

Hyper-V vs. VirtualBox Typy hiperwizora

Hypervisor to specjalne oprogramowanie, które pozwala na uruchomienie jednej lub wielu maszyn wirtualnych z ich własnymi systemami operacyjnymi (gościnne systemy operacyjne) na komputerze fizycznym, który jest nazywany maszyną główną. Istnieją dwa typy hypervisorów – typu 1 i typu 2.

Hyper-V jest hypervisorem typu 1, który jest również nazywany bare metal hypervisor, i działa bezpośrednio na sprzęcie komputera. Kiedy fizyczny komputer (host) uruchamia się, hypervisor Hyper-V przejmuje kontrolę z BIOS-u lub UEFI. Następnie Hyper-V uruchamia zarządzający system operacyjny, którym może być Hyper-V Server, Windows lub Windows Server. Maszyny wirtualne mogą być uruchamiane ręcznie przez użytkownika lub automatycznie, w zależności od jego ustawień.

VirtualBox jest hiperwizorem typu 2, który jest czasami nazywany hiperwizorem hostowanym. Hiperwizor typu 2 to aplikacja, która działa na systemie operacyjnym (OS) i jest już zainstalowana na hoście. Gdy komputer fizyczny jest uruchamiany, system operacyjny zainstalowany na hoście ładuje się i przejmuje kontrolę. Użytkownik uruchamia aplikację hypervisora (w tym przypadku VirtualBox), a następnie uruchamia potrzebne maszyny wirtualne. Tworzone są procesy hostujące maszyny wirtualne.

Hyper-V jest zawsze włączony, jeśli host jest włączony, podczas gdy VirtualBox może być uruchamiany i zamykany przez użytkownika na żądanie.

Windows-Only Hyper-V vs. Multi-Platform VirtualBox

Jak wyjaśniono powyżej, Hyper-V może działać tylko na systemach operacyjnych z rodziny Windows. Funkcja Hyper-V jest wbudowana od Windows 8, a także dostępna jako rola serwera od Windows Server 2008 do późniejszych wersji.

Virtual Box może działać na większej liczbie systemów operacyjnych, takich jak Linux, Windows, Solaris i Mac OS. Jeśli na maszynach fizycznych w Twoim środowisku używany jest system Windows, możesz preferować Hyper-V. Jeśli twoje środowisko jest wieloplatformowe, możesz skorzystać z VirtualBox i uruchomić maszyny wirtualne na różnych komputerach z różnymi systemami operacyjnymi.

Obsługa gościnnych systemów operacyjnych dla Hyper-V i VirtualBox

Gościnny system operacyjny to system operacyjny, który jest zainstalowany i działa na maszynie wirtualnej. Gościnny system operacyjny i system operacyjny hosta mogą się różnić. Hyper-V może hostować maszyny wirtualne z gościnnymi systemami operacyjnymi Windows, Linux i FreeBSD.

VirtualBox obsługuje więcej gościnnych systemów operacyjnych niż Hyper-V: Windows, Linux, FreeBSD, Solaris, Mac OS i inne. Pełną listę obsługiwanych wersji systemów operacyjnych można zobaczyć na oficjalnych stronach producentów.

Hyper-V Integration Services vs. VirtualBox Guest Additions

Hyper-V Integration Services to pakiet sterowników i narzędzi, które poprawiają ogólną wydajność, a także interakcje między systemami operacyjnymi gospodarza i gościa. Usługi integracyjne są instalowane na systemie operacyjnym gościa, który działa na maszynie wirtualnej. Dla Windows OS, Integration Services mogą być zainstalowane przez dołączenie obrazu wirtualnego dysku (plik ISO) do maszyny wirtualnej, który zawiera instalator, lub przez Windows Update. Jeśli chodzi o system Linux, główne Integration Services są wbudowane w jądro nowoczesnych systemów operacyjnych Linux. Usługi Integracji mogą być aktualizowane w systemie Linux, gdy jądro jest aktualizowane. Alternatywnie można ręcznie pobrać pełny pakiet instalacyjny Hyper-V Integration Services for Linux z Centrum pobierania.

VirtualBox Guest Additions zawierają aplikacje systemowe i sterowniki, które, podobnie jak Hyper-V Integration Services, optymalizują system operacyjny gościa, a także poprawiają jego wydajność i użyteczność. Drag & Drop, dwukierunkowy schowek, automatyczna zmiana rozmiaru i tryb bezproblemowy stają się dostępne po zainstalowaniu Guest Additions. Proces instalacji jest podobny – dołączenie obrazu dysku ISO z instalatorem do maszyny wirtualnej i zainstalowanie Guest Additions za pomocą GUI (graficznego interfejsu użytkownika) lub wiersza poleceń.

Format dysków wirtualnych

Dyski wirtualne maszyn wirtualnych Hyper-V są przechowywane jako pliki VHD i VHDX. VHD jest starszym formatem dysku wirtualnego dla Hyper-V. Format VHDX jest dostępny od czasu Hyper-V w Windows Server 2012. Istnieją dwa rodzaje wstępnej alokacji dysków wirtualnych: Fixed i Dynamic.

Stały dysk wirtualny zużywa całą przewidzianą przestrzeń na pamięci masowej po utworzeniu dysku. Ten typ provisioningu jest podobny do grubego provisioningu. Przeczytaj wpis na blogu o thin i thick provisioning, aby dowiedzieć się więcej o wstępnej alokacji dysków wirtualnych.

Dynamiczny dysk wirtualny nie zużywa prawie żadnej przestrzeni dyskowej po utworzeniu i rośnie z czasem, gdy dane są zapisywane na dysku wirtualnym. Ten typ provisioningu jest podobny do thin provisioningu.

VirtualBox obsługuje dyski wirtualne o następujących formatach: VDI, VMDK, VHD, HDD.

• VDI jest natywnym formatem VirtualBox
• VMDK jest formatem wirtualnego dysku VMware
• VHD jest formatem Hyper-V (VHDX nie jest obsługiwany przez VirtualBox)
• HDD jest formatem Parallels Desktop

Możesz używać dysków o stałym rozmiarze i dysków przydzielanych dynamicznie w VirtualBox, podobnie jak w Hyper-V.

Możesz przekonwertować stałe dyski na dyski dynamiczne zarówno dla Hyper-V jak i VirtualBox. Stałe dyski wirtualne potrzebują więcej czasu na utworzenie i zużywają więcej miejsca w pamięci zaraz po utworzeniu, ale zapewniają wyższą wydajność. Dynamiczne dyski wirtualne są tworzone niemal natychmiast i pozwalają zaoszczędzić miejsce w pamięci, ale ich wydajność jest niższa niż wydajność stałych dysków wirtualnych.

Punkty kontrolne Hyper-V vs. Migawki VirtualBox

Punkt kontrolny Hyper-V to funkcja, która pozwala zapisać stan maszyny wirtualnej. Punkt kontrolny pozwala przywrócić maszynę wirtualną do poprzedniego stanu przed wprowadzeniem niepożądanych zmian. W najnowszej wersji Hyper-V dostępne są dwa rodzaje punktów kontrolnych: Standardowe punkty kontrolne oraz Produkcyjne punkty kontrolne. W przeciwieństwie do standardowych punktów kontrolnych, produkcyjne punkty kontrolne pozwalają zamrozić maszynę wirtualną, aby zapobiec operacjom zapisu na wirtualnym dysku za pomocą VSS (Volume Shadow Copy Service) dla maszyn wirtualnych opartych na systemie Windows lub File System Freeze dla maszyn wirtualnych opartych na systemie Linux. Takie podejście pozwala na uniknięcie problemów, które mogą wystąpić podczas stosowania standardowych punktów kontrolnych, takich jak niespójność danych. Dane na dysku nie mogą być zmieniane w czasie wykonywania punktu kontrolnego. W przypadku, gdy dane nie są zmieniane podczas tworzenia punktu kontrolnego, migawka byłaby spójna pod względem danych i aplikacji.

Gdy tworzony jest punkt kontrolny, dla każdego dysku wirtualnego VHD (lub VHDX) maszyny wirtualnej tworzony jest różnicujący dysk wirtualny (AVHD lub AVHDX). Wszystkie zmiany są zapisywane na dysku różnicującym po utworzeniu punktu kontrolnego. Różnicujące dyski wirtualne są przechowywane z macierzystymi dyskami wirtualnymi w tym samym katalogu.

VirtualBox snapshot jest odpowiednikiem Hyper-V checkpoint. Możesz zapisać aktualny stan maszyny wirtualnej za pomocą snapshotów i przywrócić jej poprzedni stan w razie potrzeby. VDI to natywny format pliku wirtualnego dysku używany w VirtualBox. Kiedy tworzony jest snapshot, nowy dyski wirtualny jest tworzony jako nowy plik VDI. Podczas usuwania zrzutu, który reprezentuje wcześniejszy stan maszyny wirtualnej w porównaniu z bieżącym stanem maszyny wirtualnej, różnicujący dysk wirtualny jest łączony z macierzystym dyskiem wirtualnym lub wiele różnicujących dysków wirtualnych jest łączonych. Należy pamiętać, że migawki są używane głównie do celów testowych, ale nie do celów produkcyjnych.

Uwaga: Punkty kontrolne i migawki są przydatne do testowania i pomagają w przywracaniu maszyn wirtualnych do poprzedniego stanu. Nie należy ich używać jako kopii zapasowych maszyn wirtualnych. Przeczytaj nasz wpis na blogu, aby dowiedzieć się więcej o różnicy między migawkami a kopiami zapasowymi.

Hyper-V VMConnect vs. VirtualBox Remote Display

Hyper-V Virtual Machine Connection (VMConnect) to narzędzie, które zapewnia dostęp do interfejsu GUI lub konsoli maszyny wirtualnej, za pomocą którego można zarządzać maszyną wirtualną. VMConnect wykorzystuje do tego celu WMI (Windows Management Instrumentation). Interakcja z systemem operacyjnym gościa maszyny wirtualnej odbywa się za pomocą klawiatury i myszy, podobnie jak w przypadku maszyn fizycznych. Połączenie z maszyną wirtualną można nawiązać z lokalnego komputera, na którym zainstalowany jest Hyper-V i uruchomiona jest maszyna wirtualna, lub ze zdalnego komputera poprzez sieć. VMConnect jest zazwyczaj domyślnie włączony podczas instalacji roli Hyper-V. W innym przypadku można dodać funkcję Hyper-V Tools w kreatorze dodawania funkcji. Microsoft Remote Desktop Protocol (RDP) jest używany do nawiązania połączenia przez VMConnect.

Tryb sesji rozszerzonej pozwala na przekierowanie lokalnych urządzeń i zasobów do maszyny wirtualnej. Można przekierować schowek, napęd dyskowy, pamięć flash USB, konfigurację audio, drukarki i wyświetlacza. Dzięki temu można używać w maszynie wirtualnej pamięci USB włożonej do portu USB maszyny fizycznej.

VirtualBox zawiera również narzędzia do wygodnego zarządzania maszynami wirtualnymi. Maszynami wirtualnymi, które są uruchomione na lokalnej maszynie, można zarządzać za pomocą GUI VirtualBoxa z lokalnego komputera. VirtualBox Remote Desktop Extension (VRDE) jest ogólnym interfejsem rozszerzeń, który zapewnia maksymalną elastyczność z pakietami rozszerzeń, które mogą być rozwijane przez osoby trzecie. VRDE jest kompatybilny z Microsoft RDP. VirtualBox Remote Display Protocol (VRDP) jest dostarczany z takimi pakietami rozszerzeń. Jest to wstecznie kompatybilne rozszerzenie RDP, które pozwala na używanie standardowych klientów RDP do kontrolowania zdalnych maszyn wirtualnych.

Aby połączyć się ze zdalną maszyną wirtualną gościa, należy w ustawieniach wyświetlania maszyny wirtualnej wpisać adres IP maszyny głównej i port ustawiony dla zdalnego połączenia z maszyną wirtualną. Domyślnie używany jest numer portu 3389. Można ustawić różne numery portów RDP dla różnych maszyn wirtualnych VirtualBox.

Hyper-V Live Migration vs. VirtualBox Teleporting

Live Migration jest funkcją Hyper-V, która pozwala na przenoszenie działających maszyn wirtualnych z jednego hosta Hyper-V do drugiego w sposób przejrzysty i bez znaczących przestojów. Funkcja ta jest szczególnie przydatna w przypadku korzystania z Failover Cluster, ponieważ pomaga zapewnić wysoką dostępność dla maszyn wirtualnych. Zalecane jest użycie dedykowanej sieci migracyjnej dla Hyper-V Failover Cluster. Pliki maszyn wirtualnych, takie jak dyski wirtualne, muszą znajdować się na współdzielonej pamięci masowej. Jeśli potrzebujesz przenieść pliki maszyn wirtualnych z jednej pamięci masowej do drugiej, należy użyć funkcji Storage Migration.

VirtualBox Teleporting jest funkcją migracji maszyn wirtualnych, która pozwala na przeniesienie maszyn wirtualnych z jednego hosta VirtualBox do drugiego przez sieć TCP/IP, nawet jeśli maszyna wirtualna jest uruchomiona. Źródłowa i docelowa maszyna wirtualna muszą korzystać z tej samej współdzielonej pamięci masowej. Maszyna wirtualna może być przeniesiona z hosta źródłowego na docelowego z minimalnym przestojem, niezależnie od systemu operacyjnego hosta. Na przykład, można przenieść działające maszyny wirtualne oparte na systemie Windows z hosta Linux na hosta Solaris lub odwrotnie. Teleportacja jest dostępna od wersji VirtualBox 3.1. Migracja działających maszyn wirtualnych poprawia elastyczność środowiska wirtualnego.

Wirtualizacja sprzętowa i wirtualizacja programowa

Hyper-V obsługuje wirtualizację sprzętową. Wirtualizacja sprzętu jest technologią, która wykorzystuje hypervisor do stworzenia warstwy abstrakcji pomiędzy oprogramowaniem a fizycznym sprzętem do emulacji komputerów. Wszystkie urządzenia potrzebne do prawidłowego funkcjonowania komputera są emulowane za pomocą specjalnego oprogramowania. Wirtualizacja sprzętowa musi być włączona w UEFI/BIOS na maszynie fizycznej.

VirtualBox obsługuje wirtualizację sprzętową i programową. Wirtualizacja programowa może być używana tylko dla maszyn wirtualnych z 32-bitowymi systemami operacyjnymi gościa, które używają architektury x86. Dla 64-bitowych systemów gości można stosować tylko wirtualizację sprzętową. W przeciwieństwie do większości innych produktów wirtualizacyjnych, dzięki obsłudze wirtualizacji programowej, VirtualBox może uruchamiać wiele systemów operacyjnych gości na komputerach ze starymi procesorami, nawet jeśli te procesory nie mają obsługi wirtualizacji sprzętowej.

Zarządzanie zdalne z GUI

Hyper-V Manager to narzędzie z GUI, które pomaga zarządzać maszynami wirtualnymi Hyper-V. Za pomocą Hyper-V Manager można tworzyć, importować, konfigurować, uruchamiać, zatrzymywać i usuwać maszyny wirtualne, a także wykonywać inne czynności, takie jak konfigurowanie wirtualnych przełączników, wirtualnych dysków twardych, tworzenie punktów kontrolnych, łączenie się z interfejsem systemu operacyjnego gościa za pomocą VMConnect itp. Możesz także połączyć się ze zdalnym serwerem Hyper-V i zarządzać maszynami wirtualnymi znajdującymi się na tym serwerze.

phpVirtualBox to narzędzie open source z interfejsem webowym napisanym w PHP, które pozwala na zarządzanie zdalnymi instancjami VirtualBox z maszynami wirtualnymi. phpVirtualBox udostępnia interfejs, który jest taki sam jak interfejs GUI VirtualBox, a w rezultacie możesz zarządzać instancjami VirtualBox zdalnie za pomocą przeglądarki, podobnie jak zarządzasz instancjami lokalnymi. To narzędzie może być miłą alternatywą dla GUI VirtualBox, jeśli uruchamiasz VirtualBox na serwerze headless (serwer, który ma OS bez GUI).

Zarządzanie zdalne z interfejsem konsoli

Serwery Hyper-V mogą być zarządzane za pomocą PowerShell, który jest interfejsem wiersza poleceń Windows opracowanym przez Microsoft. PowerShell jest natywnym narzędziem dla systemu Windows, ale PowerShell Core jest również kompatybilny z systemami Linux i macOS. W tym celu należy włączyć funkcję PowerShell Remoting. Korzystanie z PowerShell to sposób na zautomatyzowanie zarządzania Hyper-V i maszynami wirtualnymi, zwłaszcza w dużych środowiskach.

VBoxManage to interfejs wiersza poleceń (CLI) dla VirtualBox. Możesz uzyskać dostęp do wszystkich funkcji dostępnych w GUI VirtualBoxa. Ponadto, można uzyskać dostęp do wszystkich funkcji dostarczanych przez silnik wirtualizacji VirtualBox z VBoxManage (nie wszystkie funkcje są dostępne w GUI). CLI może być również wykorzystywane do zarządzania instancjami VirtualBox na systemach operacyjnych bez GUI (posiadających jedynie interfejs konsolowy). Kolejną zaletą jest możliwość skryptowania i automatyzacji. VBoxManage jest kompatybilny z systemami Linux, Windows, Solaris i Mac OS.

VM Network Traffic Analyzing

Port Mirroring jest narzędziem do analizy ruchu sieciowego dla Hyper-V. Funkcja ta pozwala na wysyłanie kopii wszystkich odebranych i wysłanych pakietów z jednego portu do drugiego w celu dalszej analizy pakietów. Głównym celem korzystania z Port Mirroring jest rozwiązywanie problemów. Można utworzyć maszynę wirtualną, która ma wirtualną kartę sieciową podłączoną do odpowiedniego portu przełącznika wirtualnego, zainstalować oprogramowanie do analizy pakietów na tej docelowej maszynie wirtualnej i wysyłać pakiety sieciowe z wielu maszyn wirtualnych do docelowej maszyny wirtualnej w celu analizy.

VirtualBox udostępnia funkcję śledzenia sieci, dzięki której można włączyć rejestrowanie pakietów sieciowych w celu dalszej analizy. W rezultacie VirtualBox wykorzystuje wbudowane możliwości i zapisuje cały przechwycony ruch interfejsu sieciowego maszyny wirtualnej do plików PCAP. Później możesz otworzyć te pliki w narzędziu do analizy ruchu sieciowego, takim jak Wireshark. Funkcja ta może być aktywowana za pomocą interfejsu wiersza poleceń. Wyłącz tę funkcję po zakończeniu badania, aby zapobiec wypełnieniu całego dysku plikami PCAP.

Shared Folders, Drag & Drop in Hyper-V and VirtualBox

Shared folders are useful for file exchange between different machines. Dlatego można je wykorzystać do kopiowania plików z systemu hosta do systemu gościa i odwrotnie. Hyper-V nie ma takiej wbudowanej funkcji. Możesz ręcznie udostępnić folder w host OS za pomocą Windows GUI lub PowerShell i zapewnić dostęp do tego folderu dla określonych użytkowników lub grup używanych w guest OS. Można również użyć narzędzia Copy-VMFile PowerShell w środowiskach wirtualnych Hyper-V jako alternatywnej metody kopiowania plików między maszynami fizycznymi i wirtualnymi.

VirtualBox zawiera wbudowaną funkcję Shared Folders, którą można łatwo włączyć z poziomu interfejsu użytkownika VirtualBox. Przenoszenie plików pomiędzy maszyną główną VirtualBox a maszyną-gościem za pomocą Shared Folders jest wygodne. W tym celu należy otworzyć VM Settings, a następnie wybrać Shared Folders. Add Share: ustaw ścieżkę do folderu (folder znajduje się na maszynie głównej, na przykład C:™temp), wprowadź nazwę folderu, która będzie wyświetlana w systemie operacyjnym gościa. W razie potrzeby włącz lub wyłącz następujące opcje: Read-only, Auto Mount i Make Permanent poprzez zaznaczenie pól wyboru. Zauważ, że VirtualBox Guest Additions musi być zainstalowany na systemie operacyjnym gościa.

Drag & drop jest funkcją GUI, która pozwala na przenoszenie obiektów takich jak pliki lub foldery z jednej części ekranu do innej. W kontekście środowiska wirtualizacji, Drag & Drop pozwala na przenoszenie plików lub folderów z maszyny gospodarza do maszyny gościa i odwrotnie. Zarówno produkty Hyper-V, jak i VirtualBox obsługują funkcję Drag & Drop.

Hyper-V Integration Services (w tym Guest Services) lub VirtualBox Guest Additions muszą być odpowiednio zainstalowane na systemie operacyjnym gościa. Podczas logowania do maszyny wirtualnej Hyper-V musi być użyty tryb Enhanced Session Mode. W VirtualBox przejdź do zakładki Devices > Drag & Drop i wybierz kierunek (możesz wybrać „dwukierunkowy”), aby włączyć tę funkcję.

Podsumowanie

Obie Hyper-V i VirtualBox są atrakcyjnymi rozwiązaniami do wirtualizacji, a wybór między nimi może być trudny. Hyper-V jest hypervisorem typu 1, podczas gdy VirtualBox jest hypervisorem typu 2. Hyper-V może być zainstalowany tylko na systemach opartych na Windows, podczas gdy VirtualBox jest produktem wieloplatformowym. Hyper-V obsługuje funkcje klastrowania, takie jak failover clustering i load balancing. Rozwiązanie wirtualizacyjne Microsoftu będzie dobrym wyborem dla firm, które już korzystają ze środowiska opartego na Windows. Oracle VirtualBox jest darmowy, obsługuje dużą liczbę systemów operacyjnych gościa i gospodarza, a zatem jest odpowiedni dla środowisk wieloplatformowych. Dzisiejszy wpis na blogu wyjaśnił różnice między tymi dwoma rozwiązaniami wirtualizacyjnymi, aby pomóc Ci podjąć właściwą decyzję. Jednak wybór należy do Ciebie.

.