Haganah, (hebr. „Obrona”), syjonistyczna organizacja wojskowa reprezentująca większość Żydów w Palestynie w latach 1920-1948. Zorganizowana w celu zwalczania buntów Arabów palestyńskich przeciwko żydowskiemu osadnictwu w Palestynie, wcześnie znalazła się pod wpływem Histadrutu („Powszechnej Federacji Pracy”). Chociaż została zdelegalizowana przez brytyjskie władze mandatowe i była słabo uzbrojona, udało jej się skutecznie bronić żydowskich osiedli.

Działalność Hagany była umiarkowana, przynajmniej do końca II wojny światowej, zgodnie z polityką zorganizowanej społeczności żydowskiej havlaga („powściągliwość”); sprzeciwiała się filozofii politycznej i działalności terrorystycznej Irgun Zvai Leumi i Gangu Sterna. Ogólny skład Hagany służył w niepełnym wymiarze godzin; w 1941 zorganizowano pełnowymiarowe siły komandosów, Palmach (hebrajski skrót od Pluggot Machatz, „Kompanie Szoku”). Po II wojnie światowej, kiedy Brytyjczycy odmówili otwarcia Palestyny dla nieograniczonej imigracji żydowskiej, Haganah zwróciła się ku działalności terrorystycznej, bombardując mosty, linie kolejowe i statki używane do deportacji „nielegalnych” imigrantów żydowskich.

Po decyzji ONZ o podziale Palestyny (1947), Haganah wyszła na jaw jako siła obronna państwa żydowskiego; starła się otwarcie z siłami brytyjskimi i z powodzeniem pokonała siły wojskowe Arabów palestyńskich i ich sojuszników. Do czasu utworzenia Państwa Izrael (1948) Haganah kontrolował nie tylko większość osiedlonych terenów przyznanych Izraelowi w wyniku podziału, ale także takie arabskie miasta jak Akko (Acre) i Yafo (Jaffa). Na mocy rozkazu tymczasowego rządu Izraela (31 maja 1948 r.) Haganah jako organizacja prywatna została rozwiązana i stała się narodową armią państwa. Jej nazwa została utrwalona w oficjalnej nazwie izraelskich służb zbrojnych, Tzva Haganah le-Yisraʾel („Siły Obronne Izraela”).