Ile wart jest Gerard Butler?

O Gerardzie Butlerze

Od Beowulfa do beznadziejnego romantyka w P.S. Kocham Cię, ten Szkot ma zasięg i nieodparty akcent do bagażnika. Gerard Butler stał się sławny dopiero po trzydziestce, ale jego droga od małomiasteczkowego chłopaka z kartoteką do hollywoodzkiej supergwiazdy, który mógł, ale nie musiał, przespać się z Jennifer Aniston, była monumentalna.

W jednym zamachem Gerard zdecydował się dać aktorstwo strzału, zaczął lądować filmy o dużym budżecie i stał się jednym z najbardziej poszukiwanych mężczyzn w biznesie dzięki jego wyrzeźbionemu ciału w roli głównej w 300.

Po drugiej stronie świata

Gerard James Butler urodził się 13 listopada 1969 roku, jako najmłodszy z trójki dzieci w rodzinie z klasy średniej w małym miasteczku Paisley w Szkocji. W okresie dojrzewania Butler marzył o filmach, ale nigdy nie myślał o karierze aktora. „Pomysł, że mógłbym fantazjować o zostaniu aktorem, szybko doprowadził mnie do depresji” – mówi. „Nie, to nigdy nie miało mi się przytrafić. Byłem 16-letnim dzieciakiem na drugim końcu świata od miejsca, gdzie robiono filmy”.

Obdarzony inteligencją i przebiegłym urokiem, Butler był zdolnym, ale mało entuzjastycznym studentem, a po łatwych dobrych ocenach poszedł na studia prawnicze na Uniwersytecie w Glasgow. Został nawet prezesem Towarzystwa Prawniczego – jak sam mówi, „w pewnym sensie wywalczyłem sobie tę pozycję”.

Pomimo presji rodziny, coś w szkole prawniczej nie siedziało dobrze z nim, więc wziął trochę czasu wolnego i przyjechał do Kalifornii, na rok dorywczych prac i trochę poważnych pijackich rewelacji. „Coś bardzo kompulsywnego, mrocznego, lubieżnego i przyjemnego, ale szkodliwego przejęło nad nim kontrolę”, mówi, doświadczenie, które dało mu przygodę i wolność, a także kartotekę L.A. Country.

Po spędzeniu nocy w więzieniu za ogólne pijaństwo i zakłócanie porządku, Butler wrócił do Szkocji, ukończył szkołę prawniczą i dostał niezbędną dwuletnią pracę „prawnika stażysty”, ale od razu wiedział, że prawo nie jest dla niego. „Kiedy założyłem garnitur i krawat”, powiedział, „stałem się rozpaczliwie nieszczęśliwy”. Bardzo trudno jest zostać zwolnionym jako aplikant, ale Butlerowi się to udało. Jego zatrudnienie skończyło się zaledwie tydzień przed tym, jak miał się zakwalifikować. Wrócił do domu, złamał złe wieści swojej matce, a po inspiracji przez sceniczną produkcję Trainspotting, przeniósł się do Londynu następnego dnia, aby kontynuować karierę aktorską.

Nadrabianie straconego czasu

Butler wykonywał w Londynie szereg dziwnych prac, w tym rozdawał strony do sztuki Stevena Berkhoffa. Dla żartu, czytał do głównej roli w sztuce i wygrał rolę. Jego talent, jak na niewykształconego aktora, był niezwykły: wystąpił na scenie w Trainspotting, tej samej sztuce, która zainspirowała go na początku.

Po kilku małych rolach, jego przełom nastąpił w 2001 roku, kiedy został obsadzony w roli Attyli Huna w filmie made-for-TV, Attila. W następnym roku wystąpił u boku Matthew McConaughey’a i Christiana Bale’a w Reign of Fire, a rok później, zaledwie sześć lat po swojej pierwszej małej roli, nakręcił sceny miłosne z Angeliną Jolie w Tomb Raider: The Cradle of Life.

Bez doświadczenia muzycznego, z wyjątkiem krótkiego stint z zespołem rockowym, wziął cztery lekcje głosu i wygrał główną rolę w Phantom of the Opera w 2004 roku. Ale jego przejście do superstardom przyszedł w 2007 roku, gdzie on i jego nieobecny grał króla Leonidasa w filmie Franka Millera, 300. Film okazał się ogromnym sukcesem popularnym i od tego momentu Butler mógł napisać swój własny bilet.

Butler’s’ wybory od 300 zademonstrowały jego ciekawość i pasje. Wystąpił w dwóch komediach romantycznych, P.S. Kocham Cię i The Bounty Hunter, a także w sci-fi (Gamer), podkładając głosy do animacji (How to Train Your Dragon) i moralnie dwuznacznych bohaterów akcji (Law Abiding Citizen). Kiedy nie przemieszcza się między bliźniaczymi domami w Nowym Jorku i Los Angeles, można go znaleźć na planie nowego filmu, żartującego, sprawiającego kłopoty i wypełniającego duży ekran tą samą nieposkromioną, charyzmatyczną prawdziwością, która przez ostatnią dekadę zdobywała mu główne role.

Definiujący cytat „Tak jak, jako człowiek, nie chciałbym pracować każdego dnia mojego życia, chciałbym mieć trochę czasu wolnego, chciałbym mieć trochę czasu na seks – wiesz, chcesz doświadczyć wszystkich części swojej psychiki i wszystkich części człowieczeństwa i życia, i tak jest w filmach.”