Nota redaktora: Amerykański Instytut Architektów wydał oświadczenie w odpowiedzi na tę historię po południu 4 lutego 2020 roku. Przeczytaj je na dole tej strony.
Podczas gdy kraj był zanurzony w procesie impeachmentu prezydenta, waszyngtońska plotka cicho bulgotała o potencjalnym rozporządzeniu wykonawczym, które, jeśli zostanie wdrożone, głęboko wpłynie na przyszłość architektury federalnej.
RECORD uzyskał to, co wydaje się być wstępnym projektem zarządzenia, zgodnie z którym Biały Dom wymagałby przepisania Zasad Przewodnich dla Architektury Federalnej, wydanych w 1962 roku, aby zapewnić, że „klasyczny styl architektoniczny będzie preferowanym i domyślnym stylem” dla nowych i modernizowanych budynków federalnych. Zatytułowany „Ponowne uczynienie budynków federalnych pięknymi”, projekt zarządzenia argumentuje, że ojcowie założyciele przyjęli klasyczne modele „demokratycznych Aten” i „republikańskiego Rzymu” dla wczesnych budynków stolicy, ponieważ styl ten symbolizował „samorządowe ideały” nowego narodu (oczywiście nie ma znaczenia, że był to dominujący styl w tamtych czasach).
Projekt potępia jakość architektury w ramach General Service Administration’s (GSA) Design Excellence Program za niepowodzenie w ponownym włączeniu „naszych narodowych wartości do budynków federalnych”, które zbyt często były „pod wpływem Brutalizmu i Dekonstruktywizmu”. Projekt dokumentu powołuje się w szczególności na U.S. Federal Building w San Francisco (2007, autor: Morphosis), U.S. Courthouse w Austin, Texas (2012, autor: Mack Scogin Merrill Elam Architects) oraz Wilkie D. Ferguson, Jr. U.S. Courthouse w Miami (2007, autorstwa Arquitectonica) za posiadanie „niewielkich walorów estetycznych.”
Biały Dom nie odpowiedział na prośbę o komentarz na temat rozporządzenia wykonawczego.
W międzyczasie, w zeszłym tygodniu, główny architekt GSA i dyrektor programu Design Excellence, David Insinga, zrezygnował ze stanowiska.
Oryginalne Zasady Przewodnie, napisane przez zmarłego senatora Daniela Patricka Moynihana, nakazywały, że architektura federalna „musi stanowić wizualne świadectwo godności, przedsiębiorczości, wigoru i stabilności amerykańskiego rządu.” Projekt dokumentu używa tych samych słów – godność, przedsiębiorczość, wigor i stabilność – oświadczając, że style brutalistyczny i dekonstruktywistyczny „nie spełniają tych wymagań i nie będą używane.”
Jeszcze Moynihan’s Guiding Principles również nakazują, że „należy unikać oficjalnego stylu,” i że nowe budynki powinny odzwierciedlać ich czas. „Projekt musi przepływać od zawodu architekta do rządu, a nie odwrotnie” – czytamy w wytycznych. „Rząd powinien być skłonny ponieść pewne dodatkowe koszty, aby uniknąć nadmiernej jednolitości w projektowaniu budynków federalnych.”
Mechanizmem do radykalnej zmiany tych zasad, w celu promowania klasycznej i tradycyjnej architektury regionalnej (hiszpański styl kolonialny, na przykład, byłby dozwolony w miejscach takich jak Floryda), byłby Komitet Prezydenta do Ponownego Upiększenia Architektury Federalnej. Jej członkami byliby komisarz Public Building Service GSA i przynajmniej jeden członek U.S. Commission of Fine Arts, wyznaczony przez prezydenta. Ta komisja, która zatwierdza architekturę i projektowanie w dużej części stolicy narodu, składa się z siedmiu ekspertów, mianowanych przez prezydenta na czteroletnie kadencje.
Pierwszą nominacją prezydenta Trumpa, w listopadzie 2018 roku, był Justin Shubow, prezes National Civic Art Society, który jest poświęcony wspieraniu klasycznej architektury. Jego strona internetowa twierdzi, że „współczesna architektura jest w dużej mierze porażką” i stwierdza, że misją organizacji jest „pomoc architekturze w powrocie do jej przed-modernistycznych korzeni”. Znaczna część języka w projekcie dokumentu jest powtórzeniem strony internetowej organizacji Shubowa; jest on również w dużej mierze oparty na artykule, który ukazał się w City Journal zeszłego lata, „Why America Needs Classical Architecture”, autorstwa Catesby Leigh. Leigh jest wymieniony jako 2018-2019 research fellow National Civic Art Society.
Shubow stał się dobrze znany ze swojego upartego sprzeciwu wobec proponowanego Eisenhower Memorial w Waszyngtonie, zaprojektowanego przez Franka Gehry’ego (który w końcu otwiera się w maju tego roku). Dwie najnowsze nominacje prezydenta Trumpa do Komisji Sztuk Pięknych, dokonane w grudniu tego roku, to James C. McCrery II, AIA, założyciel i członek zarządu National Civic Art Society, oraz architekt z Indiany Duncan G. Stroik, AIA, którego praca jest „informowana przez ponadczasowość klasycznej architektury i humanizm tradycyjnych miast”, zgodnie ze stroną internetową Komisji. Kadencje czterech pozostałych członków Komisji wygasają w grudniu przyszłego roku.
Jako deweloper nieruchomości, Trump gustował w architekturze ze szkłem i stalą modernizmu, choć w często błyszczącym stylu – od Trump Tower w Nowym Jorku w 1983 roku, zaprojektowanej przez zmarłego Dera Scutta z Poor, Swanke, Hayden & Connell, do Trump International Hotel and Tower w Chicago w 2009 roku, zaprojektowanej przez Adriana Smitha, wówczas w SOM. Kiedy Trump kupił budynek Gulf and Western na Columbus Circle w Nowym Jorku w latach 90-tych, zatrudnił Philipa Johnsona i Costasa Kondylisa, aby ponownie pokryć jego fasadę szkłem barwionym w brązie, co skłoniło zmarłego krytyka Herberta Muschampa do stwierdzenia, że jest to wieżowiec w stylu międzynarodowym, ubrany w złotą suknię imprezową z lamé.
Czy rozporządzenie wykonawcze mające na celu wprowadzenie klasycznego języka projektowania do nowej architektury federalnej zostanie w ogóle wydane? Biały Dom z pewnością ma pilniejsze sprawy na głowie. Ale jeśli tak się stanie, po cichu lub w inny sposób, wpływ będzie ogromny.
W odpowiedzi na tę historię, American Institute of Architects (AIA) wydał następujące oświadczenie:
„AIA zdecydowanie sprzeciwia się jednolitym mandatom stylistycznym dla architektury federalnej. Architektura powinna być zaprojektowana dla konkretnych społeczności, którym służy, odzwierciedlając różnorodność miejsc, myśli, kultury i klimatu naszego bogatego narodu. Architekci są zobowiązani do uhonorowania naszej przeszłości, jak również odzwierciedlają nasz przyszły postęp, chroniąc wolność myśli i wypowiedzi, które są niezbędne do demokracji.”
.