Specjalny sąd CBI w dniu 15 września nakazał postępowanie karne przeciwko Arun Shourie za sprzedaż Laxmi Vilas Palace Hotel, Udaipur, w 2002 roku. Pradip Baijal, emerytowany oficer IAS 1966-batch, został również wymieniony, wraz z trzema innymi osobami. Sędzia Pooran Kumar Sharma odrzucił raport zamknięcia CBI z 2019 roku i orzekł, że Shourie, jako minister dezynwestycji w gabinecie Atal Bihari Vajpayee, a Baijal, jako jego sekretarz, „nadużył swoich stanowisk zbiorowo i niezależnie”, powodując stratę Rs 244 crore do skarbu państwa. M/s Kanti Karamsey and Co., który wycenił ziemię na Rs 45 za stopę kwadratową w 2001 roku, zostały również oskarżone. „Nawet łyżka w hotelu byłaby droższa niż to”, zauważył sędzia. Według niego, prima facie, zmowy przestępczej i oszustwa były dopuszczalne przeciwko oskarżonym w sprzedaży hotelu.

Shourie, który będzie 80 w listopadzie przyszłego roku, jest znany ze swojej osobistej integralności i uczciwości. Ci, którzy go znają, potwierdzą, że jest skrupulatny w mówieniu i praktykowaniu tego, co uważa za prawdę. Jest doktorem ekonomii Uniwersytetu Syracuse w USA, pracował dla Banku Światowego, a następnie wrócił do Indii jako redaktor The Indian Express. Gazeta należała do godnego zaufania Ramnatha Goenki, który nie bał się sprzeciwić premier Indirze Gandhi w czasie stanu wyjątkowego. Duet Goenka i Shourie stał się potężną siłą, z którą należało się liczyć w indyjskiej polityce i demokracji. Indira Gandhi użyła każdej brudnej sztuczki w książce, ale nie mogła ich zgiąć, a tym bardziej złamać.

Później Shourie zmusił Abdula Rahmana Antulaya, ósmego naczelnego ministra Maharasztry (9 czerwca 1980 – 12 stycznia 1982), do rezygnacji po kampanii antykorupcyjnej przeciwko niemu. Antulay był dobrze znanym powiernikiem i lojalistą Gandhiego. On obalił Sharad Pawar, aby wspiąć się na CM’s gaddi. Pawar, ze swoim Progresywnym Frontem Demokratycznym, zdetronizował Vasantdada Patila z Kongresu w 1978 roku. Teraz, the Kongres wracać the favour.

Kiedy the Kongres rozszczepiać po the Nadzwyczajny, Antulay stać Indira Gandhi. W rzeczywistości, Kongres Indiry, lub Kongres (I) jak to przyszło do bycia znanym, został wykluty, jeśli nie poczęty w rezydencji Antulaya. W 1980 roku, kiedy Gandhi wróciła do władzy z miażdżącą większością 353 miejsc w Lok Sabha, Antulay został nagrodzony stanowiskiem szefa rządu Maharashtra. Był pierwszym muzułmaninem, aby utrzymać ten post.

Also czytać: Oto sprawa sprzedaży hotelu z 2002 roku, w której sąd CBI chce FIR przeciwko Arunowi Shourie

Walka Shourie z graftem

Jako redaktor The Indian Express, Arun Shourie otrzymał cynk od osoby, która rzekomo została poproszona przez Antulaya o zapłacenie Rs 5 crore za otwarcie szpitala. Pieniądze miały trafić do nowo utworzonego funduszu powierniczego, Indira Gandhi Pratibha Pratishthan. Shourie i redaktor Maharashtra Times, Govind Talwalkar, zaczęli prowadzić śledztwo. Z pomocą dwóch pracowników Koyana Dam Rehabilitation Project, których biuro znajdowało się obok Pratishthan, Shourie i Talwalkar weszli w posiadanie księgi rachunkowej funduszu. Skserowali stronę zawierającą wpłaty wraz z potwierdzającymi je numerami czeków. Znaleźli ponad 100 wpisów, od wszelkiego rodzaju rzekomych beneficjentów, firm i osób prywatnych, angażujących się w różne biznesy w Maharasztrze. Najwyraźniej Indira Gandhi potrzebowała dużo pieniędzy dla swojej nowo powstałej partii, a Antulay był jej głównym fund-raiser.

Ale Shourie musiał pokazać związek między płatnościami dokonanymi na rzecz Indira Gandhi Pratibha Pratishthan i przysługami udzielonymi przez rząd w zamian. The Maharashtra rząd, w self-inkryminating okólnik, miał instructed cukier i cement firmy zrobić darowizny do zaufania „na worek”. Zarówno cukier jak i cement są towarami kontrolowanymi, okólniki byłyby przeklętym dowodem korupcji. To właśnie Sharad Pawar podobno pomógł Shourie zdobyć okólniki. Dwóch liderów przemysłu spotkał go późno w nocy, dając mu to, czego potrzebował.

Noc przed papier mógł iść do druku, jakoś wiadomości wyciekły. Goenka otrzymał telefon od Antulaya. Shourie był z nim w tym czasie. Najwyraźniej niepokorny właściciel Expressu poinstruował Shourie: „Powiedz mu, że tam jestem, ale nie będę z nim rozmawiał”. Kiedy ta historia wyszła na jaw następnego ranka, w Parlamencie wybuchła furia. Poplecznicy Indiry i menedżerowie kryzysowi, w tym były prezydent R. Venkatraman, próbowali ją ratować twierdząc, że nie wiedziała o darowiznach ani o quid pro quo, o których mówi Shourie. Shourie odparł, pytając, jak ona, jako powiernik, mogła nie wiedzieć o funduszach wpływających do funduszu? Publikując zdjęcie Indiry Gandhi podpisującej papiery funduszu, zamieścił nagłówek: „Jest pan kłamcą, panie Venkatraman”. W końcu Antulay musiał odejść. On zrezygnował i poszedł do prawie zapomnienia aż Manmohan Singh przyniósł go z powrotem krótko jako minister spraw mniejszości po Sąd Najwyższy oczyścił jego imię z wrong-doing.

Also read: Justice Arun Mishra should not have heard contempt case, Bhushan says in review plea in SC

If the pillar falls…

Shourie, autor/redaktor ponad 30 książek, który otrzymał Ramon Magsaysay Award w 1982 r. i Padma Bhushan w 1990 r., jest wybitnym indyjskim agitatorem zmian i przywódcą. W dniu 30 lipca 2020 r. inna wybitna seniorka, Jaya Jaitly, została skazana na cztery lata pozbawienia wolności w prawie 20-letniej sprawie, która wynikła z operacji ukłucia przeprowadzonej przeciwko niej przez magazyn Tehelka. Udało jej się uniknąć pójścia do więzienia, a Sąd Najwyższy w Delhi tego samego dnia zawiesił wykonanie wyroku skazującego. Ale czy tak właśnie nasz system prawny powinien traktować filary naszego społeczeństwa, skazując blisko 80-letnich seniorów w sprawach, które mają kilkadziesiąt lat? W książce „Anita wychodzi za kaucją: What Are Our Courts Doing? What Should We Do About Them? (2018), Shourie zaczyna od wstrząsającej historii o tym, jak jego dotknięta chorobą Parkinsona żona, Anita, stała się pierwszą w rodzinie, „która wyszła za kaucją, za uchylanie się od wezwań, które nigdy nie zostały doręczone, wezwań, które zostały wydane z powodu domu, którego nigdy nie zbudowaliśmy, na działce, której nie byliśmy właścicielami.”

Jeśli wysocy i potężni są tak podatni, co z resztą z nas? Niektórzy twierdzą, że sądownictwo jest ostatnim filarem naszego społeczeństwa. Jeśli to upadnie, co zostanie?

Autor jest profesorem i dyrektorem w Indian Institute of Advanced Study, Shimla. Jego uchwyt na Twitterze to @makrandparanspe. Poglądy są osobiste.

Subskrybuj nasze kanały na YouTube & Telegram