Source: bikeriderlondon/

Jeśli psychologowie mogliby zdefiniować miłość, byliby daleko przed każdym poetą, dramaturgiem i autorem piosenek, który kiedykolwiek próbował ubrać to nieuchwytne uczucie w słowa. Miłość głównie dostarcza przyjemności, ale jak wielu z nas wie, ta przyjemność może mieć wysoką cenę.

Może lepiej byłoby postrzegać miłość nie jako emocję, ale stan lub sytuację, która może wywoływać emocje zarówno pozytywne, jak i negatywne. Nadal, że rodzi się pytanie, jaka jest natura tego stanu, i dlaczego jest to tak ważne dla naszego poczucia dobrobytu, aby mieć te przyjemne uczucia?

W przeciwieństwie do wielkich pisarzy i artystów, którzy zmagali się z kwestią miłości, psycholodzy biorą bardziej pragmatyczne podejście, jak starają się rozbić go klinicznie na jego części składowe. Według psychologa z University of Maryland Sandry Langeslag, współpracującej ze swoimi holenderskimi współpracownikami Peterem Murisem i Ingmarem Frankenem, nie jest tak ważne zdefiniowanie miłości per se, ale zdefiniowanie „objawów”, które jej towarzyszą. Objawy te dzielą się na kategorie: behawioralne, afektywne (emocjonalne), poznawcze i fizyczne. Zauważ, że mówią oni o miłości „romantycznej”, a nie o takiej, która z płonącej na wolnym ogniu przechodzi w wygodnie gotującą się na wolnym ogniu, zwaną też miłością towarzyszącą. W miłości romantycznej twoja pasja jest nadal wysoka, podobnie jak twoja intymność.

Według Langeslag i jej zespołu, miłość romantyczna równa się mieszance zauroczenia i przywiązania. Zauroczenie to gorące uczucie, którego doświadczasz, gdy jesteś w amoku. Element przywiązania odnosi się do pragnienia związania się z inną istotą, niezależnie od tego, czy jest to romantyczny partner, ulubione zwierzę domowe, czy ulubiony krewny. Tak więc, Langeslag i jej koledzy uważają, że można być wysoki na zauroczenie i niski na przywiązanie w odniesieniu do innej osoby, ponieważ dwie cechy są niezależne od siebie.

Zauroczenie może przynieść ze sobą te silne przyjemne uczucia, jak zauważyłem wcześniej, lub może być związane z udręki, niepokoju, niepokoju i nieszczęścia. Z tego powodu Langeslag i jej zespół uważają, że zauroczenie zapewnia wyższy poziom pobudzenia niż przywiązanie. To zauroczenie, które wprowadzi Cię przez wzloty i upadki, jak wybrać płatki ze stokrotki zastanawiając się, czy on / ona cię kocha, czy nie kocha cię.

Gdy przywiązanie do partnera jest silny, solidny i, jak psychologowie nazywają to, bezpieczne, twoje emocje pozostaną na mniej więcej równej wysokości. Jeśli jesteś niepewnie przywiązany, w przeciwieństwie do tego, możesz albo stale martwić się o to, czy ukochana osoba będzie przy tobie („lękliwe przywiązanie”) lub lekceważąco odsuwać tych, na których ci zależy („unikające przywiązanie”).

Doskonała kombinacja, Langeslag i zespół proponują, jest wysoka zarówno w zauroczeniu, jak i przywiązaniu. To być może dlatego, patrząc na 12 więzi, które wiążą, badania, które przejrzałem na temat udanych długoterminowych małżeństw pokazują, że partnerzy, którzy pozostają razem, nadal troszczą się o to, co robią ich partnerzy i chcą być z nimi. Jednakże, ponieważ wzloty i upadki zauroczenia mają tendencję do wygładzania się z czasem, jest bardziej prawdopodobne, że ludzie, którzy są w tym na dłuższą metę są towarzyszami – bardzo przywiązani, ale tylko umiarkowanie (jeśli w ogóle) zauroczeni.

• Co to jest przywiązanie?
• Znajdź terapeutę, aby wzmocnić związki

Mając to jako tło, nadszedł czas, abyś zobaczył, jak twoje uczucia mierzą się z dwoma wymiarami zauroczenia i przywiązania. Będziesz wiedział, po wypełnieniu tego 20-itemowego testu, czy jesteś wysoki na jednym, obu, czy żadnym z nich, w oparciu o porównanie z liczbami z badania Langeslag et al.

Oceń siebie od 1 = zdecydowanie się nie zgadzam do 7 = zdecydowanie się zgadzam i odpowiedz zgodnie ze swoim obecnym zainteresowaniem miłością lub partnerem romantycznym:

1. Gapię się w dal, kiedy myślę o ________.
2. Czuję, że mogę liczyć na __________.
3. Trzęsą mi się kolana, gdy jestem w pobliżu ____________.
4. Jestem gotów dzielić się swoim dobytkiem z ____________.
5. Czułbym się samotny bez ______________.
6. Moje uczucia do ____________ zmniejszają mój apetyt.
7. Moje myśli o ____________ utrudniają mi skupienie się na czymś innym.
8. ____________ jest tą jedyną dla mnie.
9. Boję się, że powiem coś złego, kiedy rozmawiam z ___________.
10. ____________ wie o mnie wszystko.
11. Mam nadzieję, że moje uczucia do __________ nigdy się nie skończą.
12. Mam lepkie ręce, gdy jestem w pobliżu __________.
13. Czuję się emocjonalnie związany z ____________.
14. Staję się spięty, kiedy jestem blisko ____________.
15. ___________ może mnie uspokoić, kiedy jestem zdenerwowany.
16. Mam trudności z zaśnięciem, ponieważ myślę o ___________.
17. Szukam alternatywnych znaczeń słów ____________.
18. ____________ jest osobą, która może uczynić mnie najszczęśliwszą.
19. ____________ jest częścią moich planów na przyszłość.
20. Jestem nieśmiała w obecności _____________.

Teraz zsumuj swoje wyniki na każdym zestawie przedmiotów:

Zestaw 1: Przedmioty 1, 3, 6, 7, 9, 12, 14, 16, 17, 20

Zestaw 2: Przedmioty 2, 4, 5, 8, 10, 11, 13, 15, 18, 19

Czy zorientowałeś się, który zestaw odzwierciedla który składnik romantycznej miłości? Jeśli twój radar psychologiczny jest włączony, doszedłeś do wniosku, że Zestaw 1 mierzy zauroczenie, a Zestaw 2 – przywiązanie.

Teraz, gdy zsumowałeś swoje wyniki, zobacz, jak wypadasz w porównaniu z próbami badawczymi, które składały się z prawie 560 dorosłych osób w wieku od późnych nastolatków do połowy lat 50-tych, w około 2/3 płci żeńskiej.

Jeśli twój wynik zauroczenia był pomiędzy około 40 a 45, i był w przybliżeniu równy twojemu wynikowi przywiązania, wtedy jesteś najbardziej podobny do ludzi, którzy nie byli jeszcze w romantycznym związku z obiektem ich pożądania. Najwyższe wyniki zauroczenia były w rzeczywistości najwyższe w próbie amerykańskiej (średnio 45). Partnerzy, którzy zawarli związek małżeński, mieszkali razem lub chodzili na randki, osiągali wyniki zauroczenia pomiędzy 20 a 30 wśród Holendrów i nieco wyższe wśród Amerykanów. Osoby mieszkające w konkubinacie lub będące w związku małżeńskim miały najwyższe wyniki przywiązania, w przedziale 60 i więcej lat.

Więc teraz, patrząc wstecz na swoje wyniki, jest prawdopodobne, że im dłużej byłeś zaangażowany w swojego partnera, tym bardziej prawdopodobne, że twój wynik zauroczenia zanurzy się poza punkt środkowy skali 1-7, ale twój wynik przywiązania będzie na lub blisko 7. Możemy wyciągnąć wniosek, że im niższy wynik zauroczenia i im wyższe przywiązanie, tym bardziej prawdopodobne jest, że wasza miłość przetrwa, co potwierdza wyniki innych badań pokazujące, jak stres, niezadowolenie, a nawet poziom wykształcenia mogą przyczynić się do małżeńskiego nieszczęścia.

Inne wyniki badania wspierają ideę, że ważne jest rozróżnienie pomiędzy przywiązaniem a zauroczeniem. Osoby pozostające w związkach przez dłuższy czas miały niższy poziom zauroczenia i wyższy poziom przywiązania. Część przyczyn takiego stanu rzeczy może mieć związek z innym fascynującym wynikiem: Zarówno w próbach amerykańskich, jak i holenderskich, wysokie wyniki w zakresie zauroczenia były pozytywnie związane z nieszczęśliwymi uczuciami. I odwrotnie, osoby z wysokimi wynikami przywiązania zgłaszały niższy poziom nieszczęśliwych uczuć.

Jeśli chcesz, aby Twój związek był szczęśliwy i trwały, to właśnie element przywiązania w miłości sprawi, że tak się stanie. Wiedząc, jak te liczby się sumują, możesz zobaczyć, jak zarówno ty, jak i twoja ukochana osoba, możecie wzbogacić i wzmocnić swój związek.