Wanneer de internationale gemeenschap over Egypte spreekt, spreken zij over het land als een “Arabisch land” waarvan de bevolking, de Egyptenaren, deel uitmaken van de “Arabische Natie”, hetgeen impliceert dat Egyptenaren Arabieren zijn. Hebben zij het mis? Ja en Nee.
Voor de internationale gemeenschap is de “Arabische regio” of de “Arabische wereld” de regio Noord-Afrika – Midden-Oosten die ligt van Marokko in het westen tot de Arabische Golf in het oosten, en van Syrië en Irak in het noorden tot Soedan in het zuiden. Landen in deze regio worden in het Arabisch aangeduid als “Arabische landen” die behoren tot al- Umma al-Arabiya, letterlijk de “Arabische Natie”.
Umma vertaalt in het Engels als “Natie”. In het Arabisch duidt het op een concept van een groep mensen met gemeenschappelijke historische banden die linguïstisch, religieus of economisch kunnen zijn; en gemeenschappelijke ideologische, politieke of economische doelen hebben.
In het Engels echter definieert het Cambridge Dictionary “nation” als een grote groep mensen van hetzelfde ras die dezelfde taal, tradities en geschiedenis delen, maar die misschien niet allemaal in één gebied wonen. De Oxford Dictionary geeft een andere betekenis: Een grote groep mensen, verenigd door gemeenschappelijke afkomst, geschiedenis, cultuur of taal, die een bepaalde staat of gebied bewoont.
Nu stuiten we op een belangrijk probleem dat voortkomt uit de betekenis van hetzelfde woord in het Arabisch en in het Engels. In het Arabisch, bijvoorbeeld, kan men zinvol zeggen Ummat al-Islam, Natie van de Islam, om allen aan te duiden die geloven in de Profeet Mohammed en de Koran, op elke plaats op aarde. Maar in het Engels zou de term een grote misvatting betekenen, omdat “nation” in het Engels mensen van hetzelfde ras aanduidt, die afkomstig zijn uit hetzelfde land, en een gemeenschappelijke geschiedenis en dezelfde tradities hebben.
Met dit in gedachten, is het onjuist om te zeggen dat Egyptenaren Arabieren zijn, dat zij behoren tot de Arabische Natie? Ja, als we uitgaan van de Engelse definitie van “natie”, die inhoudt dat mensen van hetzelfde ras en dezelfde afkomst een natie moeten vormen. Maar, nee, dat is het niet als we ons houden aan de Arabische definitie. Dus waar ligt het dilemma?
Eeuwenlang was vastgesteld dat Egyptenaren met Arabieren hun godsdienst, de Islam, en hun taal, het Arabisch, gemeen hebben, zodat volgens de Arabische definitie Egyptenaren tot de Arabische natie worden gerekend. Maar Egyptenaren, zoals alle inwoners van de zogenaamde Arabische wereld behalve die op het Arabisch schiereiland, spreken hun eigen “Arabisch” dat zwaar doortrokken is van hun oorspronkelijke taal, zozeer zelfs dat het, volgens de moderne definitie van “taal”, kwalificeert als een taal op zichzelf, compleet met een eigen woordenschat en structuur. Toch wordt het algemeen aangeduid als “Arabisch”.
Ook de andere band die wordt beweerd tussen Egyptenaren en Arabieren, namelijk dat de Islam een gemeenschappelijke godsdienst is die zij allen, of bijna allen, delen, moet nader worden onderzocht. Egypte is de thuishaven van een aanzienlijke gemeenschap van etnische Egyptische christenen, de kopten, en omvat ook Joden, Baha’is, en een sprenkeling van andere religieuze groepen. Uit Egypte kwamen andere religieuze overtuigingen voort, zoals de Druzen en de Thelema. Thelema werd in het begin van de jaren negentig ontwikkeld door de Engelsman Aleister Crowley, die beweerde dat hij de openbaring van Thelema in de grote piramide had ontvangen.
Als we de benarde situatie van Egypte doortrekken naar andere landen in de regio, zien we dat elk land zijn eigen culturele achtergrond en bijzonderheid heeft. Egypte, Algerije, Syrië, Irak, Libië, Marokko omvatten een prachtige etnische verscheidenheid van Amazigh, Syrisch, Beja, Assyrisch, Koerdisch, Armeens, Nubiërs, en anderen. In al deze landen bestaan de verschillende etnische groepen meestal in harmonie naast elkaar. Hun oorspronkelijke talen hebben zich in de loop der eeuwen vermengd met die van de Arabieren die hen in de 7e en 8e eeuw hebben veroverd, waardoor zij deel zijn gaan uitmaken van de uitgestrekte Arabische wereld. Maar al deze landen zijn geen Arabisch ras geworden, noch zijn hun culturen een kopie geworden van de cultuur van het Arabische schiereiland, voornamelijk de bedoeïenencultuur. Dus wanneer Egyptenaren en Arabieren over naties in de regio spreken als Arabische naties, bedoelen zij dat zij grotendeels de Islamitische godsdienst en de Arabische taal delen.
Al in de 14e eeuw zei Ibn Khaldun dat het concept van de “Arabische Natie” gebaseerd was op min of meer gemeenschappelijke taal en godsdienst, maar niet op ras of geschiedenis.
In het licht van al het bovenstaande wordt het duidelijk dat de term Umma Arabiya niet vertaald zou moeten worden in Arabische Natie, maar in Arabisch gebied. Naar mijn mening zou dit de waarheid van de situatie ter plaatse beter weergeven.