Post geschreven door Leo Babauta.

Creators van welke soort dan ook moeten hun stem vinden.

We zijn schrijvers, muzikanten, ontwerpers, programmeurs, ouders, bouwers van wat dan ook. Maar we zijn niet echt uit te drukken onszelf, en spreken de waarheid, totdat we hebben onze stem gevonden: de toon, stijl, teneur, toonhoogte, persoonlijkheid die we gebruiken om onszelf uit te drukken.

Onze stem is onze essentie, duidelijk geschreven voor de wereld om te zien.

Een lezer en collega-schrijver vroeg me hoe ik mijn stem gevonden. En ik heb geen gemakkelijk antwoord – ik ben zelfs niet zeker of ik kan zeggen dat ik mijn stem al volledig gevonden heb. Het is een zoektocht die maar niet lijkt te eindigen – niet echt een zoektocht naar de Graal, maar een constante afstemming omdat de essentie van wie ik ben eindeloos verandert.

Maar ik voel dat ik iets heb gevonden dat de textuur van de waarheid heeft, al is het maar een tactiele benadering. Ik zal een paar van mijn gedachten delen, maar bedenk dat ik de antwoorden helemaal niet zo stevig in handen heb.

Ik leer, en ik hoop dat mijn leer de uwe helpt. Dit is geschreven voor schrijvers, maar de ideeën zijn hetzelfde voor iedereen die iets creëert.
Schrijf veel. Dit is bijna alles wat ik hoef te zeggen, want niets anders doet er toe zonder de constante praktijk van veel schrijven. Schrijf blogposts en brieven, boekjes en tirades, brieven aan de redacteur en boekbesprekingen, liefdesgedichten en korte verhalen, novellen en manifesten. De massa van je geschriften wordt de ruwe materie waaruit je je stem beitelt.

Experimenteer moedig. Doe de groten na, en ook de goeden. Doe na en maak het je eigen. Probeer en vergis je.

Leer jezelf te horen. Mijn schrijfstem is eigenlijk de stem in mijn hoofd. Het is niet hoe ik hardop praat, maar hoe ik tegen mezelf praat, in de rumoerige spelonk van mijn schedel. Ik luister naar mezelf, van binnen, en die stem probeer ik op papier te krijgen.

Die stem van je hoofd op het virtuele papier krijgen – dat is de truc. Het is niet gemakkelijk, maar nogmaals, doe het vaak, en je zult er bedreven in raken. Het is een herbedrading van de synapsen, zodat je hoofdgedachten naar beneden schieten in je vingertoppen en eruit komen als typbewegingen, als bits en pixels. De meeste mensen doen dit niet genoeg om er goed in te worden, en dus is er een lage getrouwheid.

Zoek wat waar aanvoelt. Je zult veel schrijven, en het meeste zal onzin zijn. Je hebt die onzin nodig als je de waarheid wilt vinden. Sorteer de onzin totdat je de waarheid leert herkennen, op gevoel, niet volgens logische criteria. De waarheid lijkt opmerkelijk veel op onzin.

Vind duidelijkheid. Goed schrijven, is vaak gezegd, is helder denken. Als je denken verward is, zal je schrijven dat ook zijn. Ik zou een autodidactische cursus logica willen aanbevelen, maar ik heb ondervonden dat het een kwestie van vereenvoudigen is. Oefen het verwijderen van vreemde ideeën en woorden tot je alleen overhoudt wat nodig is om een simpele gedachte uit te drukken.

Verwijder de ruis. Het is meer een proces van aftrekken dan van optellen. De meeste mensen hebben te veel woorden, omdat ze nooit aftrekken. Het lawaai zit je stem in de weg, dus verminder het, snoei het lawaai weg tot je de waarheid overhoudt. Ik trek af in mijn hoofd, deze dagen, maar dat is door jaren van oefening. Nadat je geschreven hebt, redigeer je, en verwijder je de ruis.

De meeste mensen hebben ook te veel ruis in hun leven om hun eigen denken te kunnen horen. Er gebeurt te veel om hen heen, en online, en ze hebben geen tijd voor eenzaamheid. Je kunt je gedachten, je stem, niet horen zonder eenzaamheid. Verwijder ook het lawaai in je leven.

Gebruik je stem. Je begint niet aan een zoektocht naar je stem alleen omwille van de schoonheid – een nobel streven, maar het is niet genoeg.

Je moet je stem gebruiken. Gebruik hem om jezelf uit te drukken, om anderen te helpen, om de wereld te veranderen.

Ik schrijf over eenvoud in een wereld die nodeloos ingewikkeld is.

Ik schrijf over minimalisme om het tij van consumentisme te keren.

Ik schrijf over tevredenheid omdat te velen een gemis voelen.

Ik schrijf over veganisme omdat mijn hart breekt over de wreedheid van ons voedselsysteem.

Ik schrijf over ongeschooldheid om kinderen te laten zien dat ze geen andere leraar nodig hebben dan zichzelf.

Ik schrijf over anarchisme in een wereld die steeds totalitairder wordt, vooral in de groeiende particuliere sector.

Dit is hoe ik mijn stem gebruik. Hoe zult u de uwe gebruiken?