De resultaten komen binnen nadat Amerika woensdag naar de stembus is gegaan voor de Amerikaanse verkiezingen van 2020, met kijkers in de VS, in het Verenigd Koninkrijk en over de hele wereld die het drama in de loop van de nacht hebben zien ontvouwen.
Voor degenen die de Amerikaanse politiek niet op de voet volgen, kunnen aspecten van de stemming verwarrend lijken – van hoe het kiescollege en de volksstemming werken tot welke swing states de stemming kunnen beslissen.
Uitslagkaart van de Amerikaanse verkiezingen 2020 – live: Laatste updates over wie de presidentsverkiezingen in elke staat heeft gewonnen
De niet-ingewijden zijn misschien ook niet bekend met de kaarten en grafieken op tv waarop staten “rood” en “blauw” worden naarmate de resultaten worden bekendgemaakt – hier leest u hoe de kleuren werken.
Waarom zijn Republikeinen rood en Democraten blauw?
Op de eerste plaats zijn de kleuren natuurlijk niet per se wat je zou verwachten.
Vele conservatieve partijen over de hele wereld (zoals de Tories in het Verenigd Koninkrijk) worden geassocieerd met blauw, terwijl rood traditioneel wordt geassocieerd met links politiek radicalisme.
De laatste belangrijke updates over de Amerikaanse verkiezingsuitslagen van 2020
- Kaart met de laatste Amerikaanse verkiezingsuitslagen van 2020 volledig
- Alles wat we tot nu toe weten over de opkomst
- Trump roept de overwinning uit – ook al moeten miljoenen stemmen nog worden geteld
- Hoeveel kiesmannen zijn nodig voor een Amerikaanse verkiezingsoverwinning
- Waarom Pennsylvania, Michigan en Wisconsin zo traag tellen
- ‘Trump kan nog steeds verliezen, maar zonder aardverschuiving zijn zijn racisme en leugens gerechtvaardigd’
- De laatste resultaten in de belangrijkste swing states – en welke nog moeten aangeven
- Wie wint de Amerikaanse verkiezingen? Live updates over de laatste uitslagen
Hoe dan ook, in de VS staat blauw voor de meer links georiënteerde Democraten, terwijl de Republikeinen met rood worden aangeduid, volgens Donald Trump’s “Make America Great Again” petjes.
Je zou kunnen veronderstellen dat de kleuren een langdurige traditie vertegenwoordigen, maar ze zijn een relatief recent kenmerk van de Amerikaanse verkiezingen.
Volgens professor David Scott Kastan van de universiteit van Yale, die in The Conversation schrijft, vindt het systeem zijn oorsprong in de verspreiding van kleurentelevisie aan het eind van de jaren zestig, toen voor het eerst kleurgecodeerde kaarten werden gebruikt in tv-uitzendingen bij verkiezingen.
De rode en blauwe kleuring was een knipoog naar het Britse systeem, The Verge meldt, maar aanvankelijk was er geen permanente kleurassociatie voor een van beide partijen.
TV-netwerken veranderden de kaartcodering van verkiezing tot verkiezing, waarbij prof. Kastan uitlegde: “In het Amerika van de Koude Oorlog konden netwerken niet consequent één partij als ‘rood’ identificeren – de kleur van communisten en, in het bijzonder, de Sovjet-Unie – zonder te worden beschuldigd van vooringenomenheid.”
Inderdaad waren er beroemde Amerikaanse verkiezingsnachten waarop het huidige kleurenschema op memorabele wijze werd omgekeerd.
‘Lake Reagan’ overspoelt de VS in 1980
In 1980, toen Ronald Regan zijn tegenstander Jimmy Carter geleidelijk overweldigde, verwees een tv-anchor naar de Republikeinse overwinning die zich over de kaart van de VS verspreidde als “een voorstedelijk zwembad,” dat de aanhangers van de president vervolgens “Lake Reagan” noemden.
Dit alles veranderde echter na de eindeloze verkiezingen van 2000, toen George W Bush uiteindelijk Al Gore versloeg na 36 dagen van hertellingen en controverse.
Televisienetwerken hadden er dat jaar voor gekozen om de Republikeinen met rood weer te geven, een systeem dat werd gevolgd door de New York Times en USA Today toen de kranten hun allereerste full-colour verkiezingsuitslagkaarten publiceerden.
Archie Tse, de senior grafische redacteur van de New York Times, vertelde het Smithsonian Magazine dat de beslissing van de krant niet bijzonder doordacht was.
“Ik besloot gewoon dat rood begint met ‘R’, Republikein begint met ‘R’,” zei hij. “Het was een natuurlijker associatie – er was niet veel discussie over.”
Terwijl de VS wekenlang aan de tv-schermen gekluisterd zaten en angstvallig de kranten doornamen in afwachting van de uitslag, verankerden de willekeurig gekozen kleuren zich geleidelijk in het bewustzijn van de natie.
En tegen de tijd dat de overwinning van president Bush op 12 december 2000 definitief werd afgekondigd, leek het ondenkbaar dat de zegevierende Republikeinen ooit iets anders zouden zijn dan rood, en de Democraten blauw.