Terwijl verpleegkunde een beroep is dat gewijd is aan het helpen van anderen, kan de zeer beladen aard van veel van de omgevingen waarin verpleegkundigen werken leiden tot situaties waarin emoties de pan uitrijzen.
Inciviliteit, pesten, en geweld op de werkplek zijn ernstige problemen in de verpleegkunde, met onbeschaafdheid en pesten wijdverspreid in alle settings. Onbeleefdheid is “een of meer onbeleefde, onbeleefde of respectloze handelingen waar al dan niet een negatieve bedoeling achter zit”. ANA definieert pesten als “herhaalde, ongewenste, schadelijke acties die bedoeld zijn om de ontvanger te vernederen, te beledigen en leed te berokkenen.”
Dergelijke daden van agressie – of ze nu verbaal of fysiek zijn – zijn volstrekt onaanvaardbaar, of ze nu door patiënten of collega’s worden gepleegd. Deze incidenten hebben niet alleen een ernstig effect op het welzijn van de verpleegkundige in kwestie, maar ook op hun vermogen om voor hun patiënten te zorgen.
ANA streeft ernaar verpleegkundigen te beschermen tegen alle soorten conflicten op de werkplek door middel van verschillende methoden, waaronder belangenbehartiging, beleid en middelen. We willen dat verpleegkundigen, werkgevers en het publiek gezamenlijk een gezonde, veilige en respectvolle werkomgeving creëren en koesteren waarin positieve gezondheidsresultaten de hoogste prioriteit hebben.
Soorten geweld
Volgens het National Institute of Occupational Safety and Health (NIOSH) zijn er vier soorten geweld waarmee verpleegkundigen in hun werkomgeving te maken kunnen krijgen:
- Criminele intentie. De dader heeft geen relatie met het slachtoffer, en het geweld wordt gepleegd in samenhang met een misdrijf.
- Klant/cliënt. Dit is de meest voorkomende vorm van geweld in de gezondheidszorg. De dader is iemand uit het publiek met wie de verpleegkundige tijdens de uitoefening van zijn gewone taken contact heeft.
- Werknemer-werknemer. In deze gevallen werken de dader en het slachtoffer samen, hoewel niet noodzakelijk in dezelfde functie of op hetzelfde niveau.
- Persoonlijke relatie. Bij deze incidenten is het slachtoffer het doelwit van een bestaande externe relatie met de dader, waarbij het geweld op de werkplek plaatsvindt.
Het is belangrijk om te onthouden dat geen van de bovenstaande scenario’s beperkt is tot fysiek geweld – verbaal en psychologisch misbruik kan net zo schadelijk zijn voor zowel de verpleegkundige als hun vermogen om voor patiënten te zorgen. Al dit soort misbruik valt binnen het bereik van ANA’s agenda tegen geweld op de werkplek.