Wanneer je dingen persoonlijk opvat, voel je je beledigd en niet gerespecteerd. Je reactie is om jezelf te verdedigen of om je passief te onderwerpen. In beide gevallen vat je iemands kritiek op als een letterlijke, persoonlijke en ernstige bedreiging. Je wilt de daders corrigeren en hun ongelijk bewijzen. Op je beurt maak je iets groots van een gedrag dat zo weinig voorstelt. Je wilt je onschuld handhaven en probeert uit alle macht je overtuigingen te verdedigen, wat het conflict alleen maar aanwakkert.

Je kunt iemands mening niet persoonlijk opvatten, want de waarheid is dat alle mensen te maken hebben met hun eigen gevoelens, overtuigingen en meningen. Niemands oordeel is superieur, het is slechts een mening. Het gaat niet om goed of fout, het is slechts een mening.

Opvattingen veranderen, soms van minuut tot minuut, van dag tot dag. Je weet niet echt wat het beste is en je hebt niet het recht anderen te vertellen hoe dingen zouden moeten of moeten zijn. Uw mening over goed of fout spreekt over uw smaak en over smaak valt niet te twisten. Is rood een betere kleur dan blauw? Is biefstuk beter dan kip? Dat zijn allemaal voorkeuren. Een voorkeur impliceert een keuze en we hebben allemaal keuzes in hoe te reageren op verschillen in smaak.

Neem eens autorijden in het verkeer. Hoeveel mensen verhogen onnodig hun bloeddruk omdat ze zich afvragen waarom de andere chauffeurs allemaal idioten zijn en hun slordige rijstijl op jou, individueel, is gericht? Of op kantoor, waar een meningsverschil met de persoon in het hokje ernaast een daad van gebrek aan respect of vijandigheid lijkt te zijn? Of dichter bij huis: je vriendin gaat door het lint vanwege een stom grapje dat je tijdens een drankje tegen een paar vrienden hebt verteld. Het was niet zo dat je een gênant verhaal over haar moeder vertelde; dit was gewoon een flauwe grap! Maar nu is ze boos en jij voelt je onbegrepen, aangevallen en gekwetst.

Maar vaak hebben we ruzie over iets anders dan waar we denken ruzie over te hebben. Misschien heeft je poging tot humor niemand anders beledigd, maar bij je partner riep het een reactie op die terugging naar de tijd dat haar vader haar bekritiseerde nadat hij te veel had gedronken. Met andere woorden, het ging niet om jou, althans niet alles.

Laat me je een ander voorbeeld geven. Ik had een mannelijke cliënt die smoorverliefd was op een vrouw die emotioneel niet beschikbaar was. Ze trok hem aan en deed dan iets om hem weg te duwen. Dat noemt men saboteren van de relatie. In het begin nam hij dit persoonlijk op. En hier is waarom. Hij had wat dingen in de relatie gedaan waar hij zich schuldig over voelde. Dus hij was er zeker van dat haar gedrag persoonlijk was. Toen we praatten en hij keek naar waarom hij bepaalde dingen had gedaan, uitte hij diep verdriet. We werkten aan het loslaten van zijn schuldgevoel over zijn eerdere gedrag en om zichzelf te vergeven. Hij ging naar haar toe en verontschuldigde zich.

Aanvankelijk aanvaardde zij de verontschuldiging; maar al snel duwde zij hem weer weg. Hij kreeg te zien dat ze grote problemen had met emotionele intimiteit. Het was niet persoonlijk. Ze had een behoorlijk zwaar leven gehad en de manier waarop ze zichzelf beschermde als ze zich onveilig voelde, was door aan te vallen of zich terug te trekken. En ze was zeer effectief! De mensen in je leven kunnen ook lijden onder een angst voor intimiteit, veroorzaakt door misbruik, onzekerheid of kwetsbaarheid vanwege bepaalde gebeurtenissen in het verleden. Je zult misschien nooit de echte reden weten. Het is echter zelden persoonlijk wanneer iemand zich terugtrekt of aanvalt. Het spreekt hen aan, het is hun probleem. Het is een vergissing om het persoonlijk op te vatten.