Genoemd naar de debattactiek van creationistische oplichter Duane Gish. Bij een Gish Gallop spuw je zoveel onzin in zo’n korte tijd dat je tegenstander niet in staat is om op alles in te gaan, laat staan om het te weerleggen. Om het nog erger te maken zal een Gish Gallop vaak een of meer ‘gespreksonderwerpen’ hebben die een klein kern van waarheid bevatten, waardoor de persoon die het weerlegt nog meer tijd zal besteden aan het ontkrachten ervan om uit te leggen dat, ja, het niet helemaal onwaar is, maar dat de Galloper de werkelijke situatie verdraait/misbruikt/verkeert weergeeft. Een echte Gish Gallop heeft over het algemeen twee kenmerken.
1) De feitelijke en logische inhoud van de Gish Gallop is pure onzin en iedereen met kennis van zaken en informatie over het onderwerp zou dit vrijwel onmiddellijk als zodanig herkennen. Dat wil zeggen, de Gish Gallop is ontworpen om juist die mensen aan te spreken en te misleiden die het meest behoefte hebben aan eerlijke feitelijke voorlichting.
2) De punten zijn allemaal punten waarvan de Galloper weet, of verdomd goed zou moeten weten, dat het totale onzin is. Bij de slijmerige gebruikers van de Gish Gallop, zoals Gish zelf, is het vrijwel zeker dat de punten niet alleen worden gekozen omdat de Galloper weet dat ze onzin zijn, maar omdat de Galloper opzettelijk probeert zoveel mogelijk onzin in een zo klein mogelijke ruimte te proppen om zijn tegenstander te overweldigen met louter volume en alle toehoorders te bedotten met een façade van wetenschappelijk inzicht en feitenkennis.