Wat te eten in Florence

Florence heeft van mij een fijnproever gemaakt. Ik kwam er aan, 18 jaar oud en naïef, en had alleen Amerikaanse pizza gegeten. Ik was bekeerd (het was inderdaad religieus!) na mijn eerste maaltijd daar.

Ik dwaalde een pizzeria binnen, op een vreemd tijdstip in de middag na een nacht vliegen vanuit Montreal. Ik voelde me avontuurlijk en koos een willekeurige pizza van het menu, alleen Italiaans, en at hem helemaal op. Natuurlijk bleef ik een jaar, en vond mijn eigen kleine routines in het eten van cornettos in plaats van croissants en fettunta in plaats van “bruschetta”. Florence zal altijd een speciale plaats in mijn hart houden.

Regionale Toscaanse keuken is als elk ander mediterraan land; het kan dramatisch veranderen afhankelijk van welke stad of dorp je bent. Als u Florence bezoekt, moet u de gastronomie proberen die specifiek is voor deze prachtige renaissancestad. De traditionele keuken van Florence is sterk verbonden met de Toscaanse Cucina Povera. Dit zijn de meest voorkomende gerechten, en de meest traditionele, die u overal in de stad zult vinden. Zie mijn artikel over de markten van Florence voor meer informatie over waar u deze lekkernijen kunt vinden.

Fettunta

Het originele knoflookbrood. Ook wat in Italië bekend staat als Bruschetta.

Om de eerste olijfolie van het seizoen te vieren, maken ze deze eenvoudige fettunta – of “ingevette plak.” Het is gewoon gegrild brood, ingewreven met een teentje rauwe knoflook, besprenkeld met de beste olijfolie mogelijk, en vervolgens bestrooid met grof zeezout.

Crostini di Fegato/Crostini Neri

Het equivalent van tapenade op crostini in de Provence. Crostini di fegato is paté van kippenlever geserveerd op toastjes. Dit wordt vaak geserveerd met aperitvo.

Ravioli Nudi

Dit zijn naakte ravioli. Alleen de spinazie en ricotta vulling zonder de pasta. Vaak geserveerd met een boter of tomatensaus. Absoluut heerlijk. Je kunt je alleen maar voorstellen hoe dit recept tot stand is gekomen.

Pappa al Pomodoro

Voor mij een symbool van culinaire Italiaanse triomf. Net als Panzanella, is dit gewoon brood, olijfolie, tomaten, en basilicum. Een typisch Cucina Povera gerecht, dat vandaag de dag nog steeds erg populair is in Toscane.

Ribollita

Dit is de beroemde Toscaanse potage gemaakt met brood en groenten. Vaak beschreven als een soep, is dit eigenlijk een boerengerecht dat de opnieuw opgewarmde restjes (opnieuw gekookt) van de groentesoep van de vorige dag was. Het is dik, goedkoop, en hartverwarmend.

Pappardelle sulla Lepre

Dikke platte pasta geserveerd met hazen saus.

Bistecca Fiorentina

In een land van Cucina Povera is dit de trots van Florence. Een biefstuk van 2 centimeter dik, altijd met bot. Het is heerlijk, maar kan een beetje ontmoedigend zijn!

Peposo alla Fiorentina

Orspronkelijk bereid in de afkoelovens van terracotta-fabrieken. Ik aarzelde om dit te proberen omdat ik thuis nogal veel daube (Provençaalse boeuf bourguignon) maak. Ik was verrast door hoe smaakvol dit is. Peposo wordt gemaakt van gestoofd rundvlees, wijn en nogal veel zwarte peperkorrels.

Trippa of Lampredotto

Ik herinner me dat een knappe Italiaanse man me mee uit nam in Florence. Mijn kennis van eten was beperkt op de leeftijd van 18 jaar. Hij bestelde een groot bord pens voor me. Ik was niet wild van de textuur, maar oh my de saus! Ik at er toch wat van, en slaagde maar net voor de test.

Lampredotto is vooral een lokale specialiteit voor Florence. Het is de vierde en laatste maag van een koe, langzaam gekookt met tomaat, ui, peterselie, en selderij. Zowel de pens als de lampredotto worden traditioneel geserveerd op een knapperig broodje, vaak eerst gedrenkt in de bouillon en met een pikante of groene saus. De beste plek om een van beide te proberen is bij de kraampjes met straatvoedsel op de verschillende pleinen in Florence.

Fagioli

De Florentijnen zijn dol op hun bonen. Ik begreep het niet totdat ik hun versie proefde. De witte bonen worden geserveerd met knoflook, salie en peperkorrels.

Spinazie en Artisjokken

Je ziet deze ingrediënten overal in Florence. Hoog op pizza’s, in panini en pasta. Vaak rijkelijk besprenkeld met olijfolie. Je kunt kant-en-klare spinazie kopen in kruidenierswinkels en bij slagers. Je vindt er ook grote potten goedkope artisjokken. Ik heb er heel wat mee naar huis genomen!

Gelato

Dit is natuurlijk synoniem met alles wat Italiaans is. Maar men gelooft dat gelato voor het eerst hier in Florence werd gemaakt. Tal van gidsen zullen de beste gelateria’s aanbevelen, maar ik vond dat de kwaliteit zo veel hoger is dan gewoon ijs dat je eigenlijk niet fout kunt gaan. Mijn favoriete smaken zijn nocciola (hazelnoot) caffé (koffie) en fior di latte. Ik heb gemerkt dat sinds ik terug ben in Florence, de meer Amerikaanse smaken (denk aan karamel, pecannoten, dubbele chocolade, alle candy bars) hun weg hebben geslopen naar de gelato vitrines. Probeer eerst de favoriete Italiaanse smaken:

Fior di latte (FYOR dee LAH-tay) – Gelato in zijn puurste vorm. De beste test van een gelateria. Letterlijk “bloem van melk” en het is een heerlijk subtiele zoete roomsmaak. Eenvoud en elegantie.

Crema (KREH-mah) – Dit is een soort eierpudding smaak, en moet niet verward worden met vanille.

Zabaione (zah-bah-YOH-nay) – Dit is gebaseerd op een dessert met dezelfde naam, gemaakt van eidooiers en zoete Marsala wijn.

Amarena (ah-mah-RAY-nah) – Fior di latte met zure kersen.

Bacio (BAH-cho) – Genoemd naar de beroemde chocoladesnoepjes die uit Perugia komen met kleine levensmotto’s erin. Dit is een chocolade-hazelnootcombinatie.

Stracciatella (strah-cha-TEL-lah) – De elegantere, Italiaanse versie van chocolate chip ice cream. Het is een fior di latte basis met chocolade stukjes erin.

Pistacchio (pee-STAHK-yoh) – Pistache

Mandorla (mahn-DOOR-lah) – Amandel

Nocciola (noh-CHO-lah) – Hazelnoot

Zuppa Inglese

De legende gaat dat een kokkin in een Engels huishouden even buiten de heuvels van Fiesole nogal zuinig was. Ze bedekte de niet opgegeten biscotti met een vloeibare custardroom en diende ze op als dessert. Je vindt dit vaak op het menu met een macht van alchermes (Italiaanse likeur). Mijn Engelse vriend is dol op custard en dus een liefhebber van dit gerecht.

Negroni

Een lokale cocktail die je op elke drankenkaart in de stad tegenkomt. Een favoriet in clubs, ondanks het feit dat het wordt beschouwd als een aperitief. Waarschijnlijk vanwege zijn kick! Hij bestaat uit een deel gin, een deel vermouth rosso, en een deel Campari, gegarneerd met een sinaasappelschil.

Chianti wijn

Het wordt historisch geassocieerd met een hurkfles ingesloten in een rieten mand, genaamd een fiasco. De fiasco wordt nu nog slechts door enkele tafelwijnmakers van de wijn gebruikt. Chianti wijnen zijn samengesteld uit ten minste 70% Sangiovese druiven. Ik zou een Chianti Classico voorstellen. Dit zijn eersteklas Chianti-wijnen die tussen Florence en Siena worden geproduceerd en een gemiddelde body hebben met stevige tannines.

We proefden lokale wijnen in een trendy ‘hole in the wall’ – als dat enige zin heeft! Wine Bar Il Santino heeft ongeveer slechts 15 zitplaatsen dus kom hier vroeg. Ze bieden gratis heerlijke vleeswaren op geroosterd brood bij elke ronde die u bestelt. De gerechten zien er ook prachtig uit.

Wanneer u in Italië bent, moet u ook zeker proberen:

Dit is de kleinere, dichtere versie van een Franse croissant. Het is gevuld met zoete custard. Genoeg gezegd. Vaak verkocht aan bars waar je een koffie staat te drinken. Meestal, allemaal weg na 9u30.

Koffie

De Italianen weten hoe ze koffie moeten maken. Hij is sterk en zacht. U moet betalen voor de koffie voordat u hem drinkt.

Het kan moeilijk zijn om een plek te vinden waar u zittend de sfeer kunt opsnuiven. U zult extra moeten betalen als er zitplaatsen zijn. Bestel geen koffie met melk na het middaguur als u zich wilt mengen. Ik bestel een lungo (iets langere espresso) of een macchiato (espresso met een heel klein beetje melk).

San Bitter

Een bittere frisdrank die wordt gedronken tijdens het aperitivo-uurtje als je nog niet aan alcohol toe bent. Het is een dieprode kleur verpakt in kleine glazen flesjes. Net als Campari of Aperol heeft Sanbitter bij de eerste slok een duidelijk bittere citrustoets, die eindigt met een aangenaam zoete afdronk. Ik ben verslaafd en sla het in wanneer ik het zie.