Vraag me niet welke voodoo ze hebben gebruikt, maar wetenschappers hebben droog water gecreëerd. Ze hebben het oorspronkelijk in 1968 uitgevonden, maar ze hebben het onlangs herontdekt en er dit keer daadwerkelijk iets mee gedaan.

Ten eerste, droog water, hoe kan dat eigenlijk zinvol zijn? Ben Carter, Ph.D, de onderzoeker, legt uit:

bekend als “droog water” omdat het voor 95 procent uit water bestaat en toch een droog poeder is. Elk poederdeeltje bevat een waterdruppel omgeven door gemodificeerd silica, het spul waaruit gewoon strandzand bestaat. De silica coating voorkomt dat de waterdruppels zich samenvoegen en weer vloeibaar worden. Het resultaat is een fijn poeder dat gassen kan opslurpen, die zich chemisch met de watermoleculen verbinden tot wat chemici een hydraat noemen.

Waar kunnen we het dan voor gebruiken? Blijkbaar doen die fijne waterkorrels uitstekend werk bij het absorberen en opslaan van kooldioxide, dat bijdraagt aan de opwarming van de aarde.

Er zijn ook andere mogelijke toepassingen voor droog water, zoals het op gang brengen van chemische reacties en het bieden van een veiliger manier om schadelijke industriële materialen te vervoeren en op te slaan. Dat vind ik prima, maar ik ben verbaasd dat ik droog water kan zeggen zonder dat mijn hersenen ontploffen. Hmm, ik vraag me af of ik er in kan zwemmen.